|
Σε τούτο ακριβώς το σημείο διαφέρει η δικαιοσύνη των ανθρώπων από τη δικαιοσύνη του Θεού. Οι άνθρωποι, και όταν ασκούν δικαιοσύνη, δύσκολα μπορούν ν' απαλλαγούν από το αίσθημα της εκδικήσεως εναντίον των κακών κι από τη σκέψη πως η τιμωρία της κακίας είναι άμυνα του νόμου και της τάξεως. Ο Θεός μήτε για να εκδικηθή μήτε για να αμυνθή αφήνει να εκδηλώνεται η δικαιοσύνη και η τιμωρητική του θέληση στον κόσμο. Αλλά πάντα ένας είν' ο σκοπός του, ο σωφρονισμός και η επιστροφή του ανθρώπου. Το βλέπομε παραστατικά στους Προφήτας, όπως είναι ο Σοφονίας, ένατος στη σειρά των "ελασσόνων" Προφητών, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη. Το βιβλίο του τελειώνει μ' ένα ελπιδοφόρο χαιρετισμό προς την Ιερουσαλήμ, προς τον κόσμο γενικά που δοκιμάσθηκε μέσα στη φωτιά της θείας δικαιοσύνης. "Χαίρε θύγατερ Σιών...περιείλε Κύριος τα αδικήματά σου". Ἀπολυτίκιον, Ἦχος β´Τοῦ Προφήτου σου Σοφονίου τὴν μνὴμην, Κύριε ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. |
