|
Στην ζωή της Εκκλησίας μία τάξη Αγίων είναι οι Ομολογηταί. Είν' εκείνοι, που για την ορθόδοξη πίστη, υποφέρουν διωγμούς και βασανιστήρια, χωρίς στο τέλος να γνωρίσουν και μαρτυρικό θάνατο, καθώς και το επιθυμούν. Όλοι όμως έχουν στο σώμα τους "τα στίγματα του Κυρίου Ιησού", τα σημάδια από τις πληγές και τα τραύματα που λαβαίνουν από τους τυράννους. Αυτοί δίνουν "την καλήν ομολογίαν", υπερασπίζοντας την παράδοση της Εκκλησίας και την ορθόδοξη πίστη και η διαφορά τους από τους Μάρτυρας είναι πως δεν έχουν την τιμή ν' αποθάνουν επάνω στο μαρτύριο. Τέτοιος είναι ο όσιος Θεόφιλος ο ομολογητής μαζί, όπως όλοι σχεδόν οι Ομολογηταί, που είναι πάντα από τις μεγαλύτερες μορφές του μοναχικού βίου. Είναι και τούτο μία επί πλέον απόδειξη ότι τα Μοναστήρια, τουλάχιστον στην καλή εποχή, ήσαν αγωνιστικά κέντρα της Εκκλησίας. Ἀπολυτίκιον, Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβεΟἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον, Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερονΤοὺς γενναίους Μάρτυρας, καὶ ἀδελφοὺς κατὰ σάρκα, τὸν σοφὸν Εὐλάμπιον, καὶ Εὐλαμπίαν τιμῶμεν, οὗτοι γὰρ τῶν τυραννούντων μηχανουργίας, ᾔσχυναν τῇ δυναστείᾳ τοῦ σταυρωθέντος· ἀνεδείχθησαν διόπερ, Μαρτύρων δόξα, ὁμοῦ καὶ καύχημα. |
