|
Και σήμερα την μνήμη δύο αδελφών αγίων Μαρτύρων γιορτάζει η Εκκλησία, του Φλώρου και του Λαύρου. Ήσαν όχι μονάχα αδελφοί,αλλά και δίδυμοι. Όπως μαζί κυοφορήθηκαν και μαζί είδαν το φως του κόσμου, έτσι μαζί ερρίχθηκαν σε ένα ξεροπήγαδο και μαζί αντίκρυσαν το φως της ανέσπερης ημέρας της αιωνιότητος. Πολλές φορές στα παιδικά μας χρόνια ελυπηθήκαμε στη σκέψη πως κάποτε τα αδέλφια θα χωρίσουμε και δεν θάχωμε τη χαρά - τη χαρά των παιδικών μας χρόνων - να μένωμε κάτω από την κοινή στέγη και να καθώμαστε γύρω στο ίδιο τραπέζι. Μα να μια περίπτωση από τις μοναδικές, αν δεν είναι και η μόνη, που δύο αδελφοί δεν χωρίσθησαν ποτέ, μήτε στη ζωή από την ώρα που συνελήφθησαν στην κοιλία της μητέρας των μήτε στον θάνατο, την ώρα που πέρασαν το κατώφλι της θύρας από τούτη τη ζωή προς την άλλη, από τη γη στον ουρανό, "... μίαν ζωής οδόν ειδότες", καθώς λέει για τους Μακκαβαίους ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς, Ἦχος α´.Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς, Ἦχος πλ. β´. ΑὐτόμελονΤὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον. |
