|
Πρέπει να μεταφερθούμε στα χρόνια των διωμών, για να αντιληφθούμε όλο το μεγαλείο του θανάτου των αγίων Μαρτύρων. Στη Νικομήδεια ο Διοκλητιανός δημηγορεί στον ιππόδρομο, βλασφημεί εναντίον του Θεού και απειλεί πως θα εξαλείψη από το πρόσωπο της γης κάθε χριστιανό. Τέτοιες απειλές είναι γνωστές πολλές στην Ιστορία, με αποτέλεσμα να ηττηθούν εκείνοι που τις έκαναν, όχι μετά καιρό, μα την ίδια ώρα. Δεν είχε τελειώσει την δημηγορία του και τις απειλές του ο Διοκλητιανός και βγήκε στη μέση ο άγιος Ανίκητος, για να ομολογήση τον Χριστό και να ελέγξη τον τύραννο. Κι όταν εστήθησαν αμέσως τα μηχανήματα του βασανισμού και οι δήμιοι ξάπλωσαν επάνω τον Μάρτυρα, τότε μέσ' από το πλήθος ένας νέος έτρεξεν, έπεσεν επάνω του και τον καταφιλούσε. Ήταν ο Φώτιος, ο ανεψιός του Ανίκητου. Αυτών των δύο Μαρτύρων την μνήμη γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, που εστάθηκαν ανίκητοι στις απειλές του τυράννου. Ἀπολυτίκιον , Ἦχος πλ. δ´Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας Διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς Οἰκουμένης ὁ φωστήρ, τῶν Μοναζόντων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Μάξιμε σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς. Ἦχος βαρύς.Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι. Κοντάκιον, Ἦχος β´. Τὴν ἐν πρεσβείαιςΤῆς ἐκκλησίας ὑπέρμαχε θεηγόρε, ὀρθοδοξίας ἀσφάλεια καὶ λαμπρότης, λύρα τῆς εὐσεβείας καὶ ὄργανον, καὶ μοναστῶν τὸ θεῖον καὶ ἱερὸν ἀγλάϊσμα, μὴ παύσει πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. |
