|
Όταν διαβάζουμε τους βίους και τα μαρτύρια των Αγίων Μαρτύρων, όπως των αγίων Νικάνδρου και Μαρκιανού και της αγίας Καλλιόπης, τους οποίους γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, βρισκόμαστε μπροστά σε δύο διαφορετικούς και αντίθετους κόσμους. Από το ένα μέρος η σατανική εφευρετικότης και η απάνθρωπη σκληρότης των βασανιστών και από το άλλο η υπομονή και η καρτερία των αγίων Μαρτύρων. Όσο περισσότερο άγριοι γίνονται οι βασανισταί, τόσο περισσότερο άγιοι αναδεικνύονται οι Μάρτυρες. Και συμβαίνει ακριβώς εκείνο που, άφθαστο σε ηθική ωραιότητα και πνευματικό μεγαλείο, λέγει κάπου η θεία Γραφή· "ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι". Η νίκη στο τέλος ανήκει στο Θεό, κι όπως θάλεγε ο αρχαίος Αθηναίος, βλέποντας κι όλα παρούσα την ηθική αποκατάσταση, "πάντως ύστερον ήλθε δίκη". Ἀπολυτίκιον, Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς.Στρατολογίᾳ ἀληθεῖ ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγὸς Βασιλέως, περικαλλὴς γεγένησαι Θεόδωρε· ὅπλοις γὰρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καὶ κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τὰ στίφη, καὶ νικηφόρος ὤφθης ἀθλητής, ὅθεν σε πίστει, ἀεὶ μακαρίζομεν. Κοντάκιον, Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς.Ἀνδρεία ψυχῆς τὴν πίστιν θωρακισάμενος, καὶ ρῆμα Θεοῦ ὡς λόγχην χειρισάμενος, τὸν ἐχθρὸν κατέτρωσας, τῶν Μαρτύρων μέγιστε Θεόδωρε, σὺν αὐτοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν. |
