|
Ο Απόστολος Παύλος πάντα στο τέλος των επιστολών του εκδηλώνει προσωπικό ενδιαφέρον προς όλους τους συνεργάτας του κι εκείνους που του στάθηκαν χρήσιμοι στο έργο του· δεν ξεχνά να τους χαιρετίση όλους ονομαστικά, έχοντας για τον καθένα κάτι να προσθέση κοντά στο όνομά του, για να χαρακτηρίση τον ψυχικό του δεσμό και κάποια ιδιαίτερη πνευματική επικοινωνία. "Ασπάσασθε Ανδρόνικον και Ιουνίαν, τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου", τους δύο Αποστόλους των οποίων σήμερα η Εκκλησία τιμά την μνήμη. Μεγάλο πράγμα είναι οι χριστιανοί νάχουν συνείδηση της πνευματικής των συγγενείας, αλλά και των κοινών ευθυνών και υποχρεώσεών τους. Οι χριστιανοί είναι συγγενείς και αδελφοί εξ αιτίας της κοινής πίστεώς των, αλλά και συναιχμάλωτοι και συνυπεύθυνοι απέναντι των υποχρεώσεων που επιβάλλει εις αυτούς η κοινή πίστη. Ἀπολυτίκιον , Ἦχος γ´Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ , ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Κοντάκιον, Ἦχος δ´ . Ὁ ὑψωθείς.Ὁ δοξασθεὶς παρὰ Θεοῦ θαυμασίως, δι᾽ εὐωδίας καὶ θαυμάτων ποικίλων, ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις, Ἀθανάσιε, φάνηθι ταχύτατος, καὶ θερμὸς ἀντιλήπτωρ, τῶν δεινῶν λυτρούμενος, τοὺς πιστώς σε τιμώντας, καὶ τοὺς τὰ λείψανα κατέχοντας τὰ σά, πρὸς μετανοίας ὁδὸν χειραγώγησον. |
