|
Σε κάθε θεία Λειτουργία η Εκκλησία δέεται· "Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα...". Γιατί, αλήθεια, έχει πολλή σημασία πώς αποθνήσκει ένας χριστιανός, και συμβαίνει κάποτε μια ζωή με ευσέβεια και καθαρότητα βίου να έχη ένα όχι χριστιανικό και ανεπαίσχυντο τέλος. Είναι η αδυναμία της σαρκός, ο φόβος του θανάτου, η δειλία του μαρτυρίου, μπροστά στα οποία δεν αντέχουν όλοι. Γι' αυτό, όταν μελετούμε τα περιστατικά της αθλήσεως των αγίων Μαρτύρων, αναρωτιόμαστε αν σε διωγμό θα μπορέσουμε κι εμείς νάχωμε την αντοχή και την καρτερία εκείνων. Ο άγιος Αρτέμων, πρεσβύτερος της Εκκλησίας Λαοδικείας, του οποίου η Εκκλησία σήμερα επιτελεί την μνήμη, αντίκρυσε και υπέστη χριστιανικά και ανεπαίσχυντα το μαρτύριο σε βαθύτατο γήρας. "Ουδέν γαρ ωφελήσει ημάς ο πας χρόνος της πίστεως ημων, εαν μη εν τω ανόμω καιρώ... αντιστώμεν", είναι κάπου γραμμένο. Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον, Ἦχος δ´Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τά προοίμια, τήν πρoεόρτιον ᾆσαι προτρέπεται· ἰδού γάρ Γαβριήλ παραγίνεται, τῇ Παρθένῳ κομίζων τὸ Εὐαγγέλιον, καί πρὸς αὐτήν ἐκβοήσεται· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Κοντάκιον Προεόρτιον, Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμερονἘπελεύσει Πνεύματος τοῦ Παναγίου, τοῦ Πατρός τόν σύνθρονον, καί ὁμοούσιον φωνῇ, τοῦ Ἀρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυῆτορ, Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις. |
