Από τα πιο ένδοξα θύματα των διωγμών του Χριστιανισμού είναι οι άγιοι Σαράντα Μάρτυρες της Σεβαστείας, των οποίων η Εκκλησία σήμερα τιμά την μνήμη. Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας έγραψαν σ' αυτούς εγκωμιαστικούς λόγους και το μαρτύριό τους είναι από τις υπεροχώτερες πράξεις καρτερίας και ηρωισμού που τιμούν το ανθρώπινο γένος. Καταδικάστηκαν να μείνουν γυμνοί επάνω σε παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας σε χειμωνιάτικη νύχτα, που έπνεε παγερός βοριάς. Ο Μέγας Βασίλειος στο εγκώμιό του προς τους Μάρτυρας με τα εξης λόγια βάζει τους Αγίους να προτρέπουν ο ένας τον άλλο στο μαρτύριο· "Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος· αλγεινή η πήξις, αλλ' ηδεία η ανάπαυσις...". Κι ο άγιος Γρηγόριος ο επίσκοπος Νύσσης στον δικό του λόγο λέγει τα εξής· "σαρκί την σάρκα καταπαλαίσαντες... εχώρουν επί την δια του θανάτου τελείωσιν". Ἀπολυτίκιον, Ἦχος α´Τάς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἃς ὑπέρ σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε· καί πάσας ἡμῶν τάς ὀδύνας ἴασαι, φιλάνθρωπε δεόμεθα. Κοντάκιον, Ἦχος πλ. β´. Τήν ὑπέρ ἡμῶνΠάσαν στρατιὰν, τοῦ κόσμου καταλιπόντες, τῷ ἐν οὐρανοῖς Δεσπότῃ προσεκολλήθητε, Ἀθλοφόροι Κυρίου Τεσσαράκοντα, διά πυρός γάρ καί ὕδατος, διελθόντες μακάριοι, ἐπαξίως ἐκομίσασθε, δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καί στεφάνων πληθύν. |