|
Ο βίος του οσίου Παύλου του απλού, του οποίου την μνήμη γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, είναι ενα θαυμαστό παράδειγμα μεγάλης και τελείας υπακοής. Η υπακοή είναι μια από τις πρώτες αρετές του μοναχικού βίου, η αρετή που στολίζει όλους τους αγίους του Θεού, όχι βέβαια μόνο τους μοναχούς, μα και κάθε πραγματικό χριστιανό. Όποιος δεν είναι διατεθειμένος και πρόθυμος να υπακούση αδιαμαρτύρητα κι ελεύθερα στον ανώτερό του μήτε και στον Θεό υπακούει. Χωρις υπακοή δεν κατορθώνεται αρετή, γι' αυτό λέγει ο Μέγας Βασίλειος ότι "ο της υπακοής μισθός μείζων του κατα την εγκράτειάν εστι κατορθώματος". Σήμερα ζούμε σε μια εποχή, που οι άνθρωποι δεν θέλουν ν' ακούσουν για υπακοή. Η υπακοή όμως δεν είναι αναξιοπρεπής υποταγή και δουλεία, αλλά αίσθηση σεβασμού και εμπιστοσύνης των εσωτερικώς πειθαρχημένων ανθρώπων προς τους ανωτέρους των. Ἀπολυτίκιον, Ἦχος πλ. α´Τά θαύματα τῶν ἁγίων σου Μαρτύρων, τεῖχος ἀκαταμάχητον ἡμῖν δωρησάμενος, Χριστέ ὁ Θεός. Ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις βουλάς ἐθνῶν διασκέδασον, τῆς βασιλείας τά σκηπτρα κραταίωσον, ὡς μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος. Κοντάκιον, Ἦχος πλ. δ´. Ὡς ἀπαρχάς τῆς φύσεωςὭσπερ ἀστέρες ἄδυτοι, τῆς νοητῆς ἐλλάμψεως, τούς ἐν νυκτί τῆς ἀπάτης καθεύδοντας, υἱούς φωτός ἐδείξατε, Εὐγένιε καί Καπίτων, Ἀγαθόδωρε Βασιλεῦ καί Αἰθέριε, Ἐφραίμ σύν Ἐλπιδίῳ, ἀθλήσαντες ὡς ἀήττητοι. |
