|
Δύο οσίους Ασκητάς γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία, τον όσιο Προκόπιο τον Δεκαπολίτη και τον όσιο Θαλλέλαιο. Κι οι δύο, ο καθένας χωριστά και με τον τρόπο του, αρνήθηκαν το σώμα για χάρη της ψυχής. Όχι πως και το σώμα δεν είναι του Θεού και δεν έχομε χρέος για τη συντήρηση και την περίθαλψή του, μα γιατί μετά την πτώση έχθρα και πόλεμος υπάρχει μεταξύ της ψυχής και του σώματος. Στον πόλεμο αυτόν οι Άγιοι κάνουν και πάσχουν τα πάντα, για να νικήση η ψυχή. Σήμερα που στη ζωή μας επικρατούν υλιστικές αντιλήψεις, όχι μόνο δεν καταλαβαίνομε μα και κατηγορούμε τον ασκητισμό, σαν αχρήστευση δήθεν της ανθρωπίνης δραστηριότητος. Ας μη φοβώμαστε· ποτέ δεν θα λείψουν χέρια για την εγκόσμιο δραστηριότητα. Είναι όμως πάντα εξαγιασμός της γης να υπάρχουν κι άνθρωποι που σηκώνουν τα χέρια τους σε προσευχή, όταν μέσα στον κόσμο πολλά χέρια κινούνται στην ανομία. Ἀπολυτίκιον, Ἦχος πλ. δ'Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας· καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας· καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Προκόπιε Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Κοντάκιον, Ἦχος δ´. Ἐπεφάνης σήμερονἙωσφόρον σήμερον ἡ Ἐκκλησία, κεκτημένη ἅπασαν, κακοδοξίας τήν ἀχλύν, διασκεδάζει τιμῶσά σε, οὐρανομύστα Προκόπιε ἔνδοξε. |
