|
Σήμερα η Εκκλησία επιτελεί την μνήμη του αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου. Στο μαρτύριο του αγίου Θεοδώρου βλέπομε τήν δύναμη της πίστεως των αγίων του Θεού, το θάρρος και την παρρησία τους μπροστά στους ισχυρούς, την καρτερία και την υπομονή τους, με την οποία υπέφεραν κάθε είδος ατιμώσεως και σωματικού πόνου. Η πίστη και η υπομονή ήταν θεία δύναμη μέσα τους, μα οι πόνοι και οι αλγηδόνες ήσαν δικές τους όπως ο Ιησούς Χριστός στο Σταυρό, έτσι και οι Άγιοι στο μαρτύριο δεν πάσχουν "κατά δόκησιν". Γι' αυτό και η Εκκλησία ψάλλει "Τας αλγηδόνας των Αγίων σου, ας υπέρ σου έπαθον, δυσωπήθητι, Κύριε...". Τα βασανιστήρια, οι φρικτοί πόνοι κι ο θάνατος των αγίων είναι το πνευματικό κεφάλαιο και η παρακαταθήκη του κόσμου, η προσευχή και η δέηση, η ζωντανή και ευάρεστη θυσία, που η Εκκλησία κάθε ημέρα προσάγει στο Θεό "εις οσμήν ευωδίας". Ἀπολυτίκιον, Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθείς.Στρατολογίᾳ ἀληθεῖ ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγός Βασιλέως, περικαλλής γεγένησαι Θεόδωρε· ὅπλοις γάρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καί κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τά στίφη, καί νικηφόρος ὤφθης ἀθλητής, ὅθεν σε πίστει ἀεί μακαρίζομεν. Κοντάκιον, Ἦχος β´. Τά ἄνω ζητῶνἈνδρείᾳ ψυχῆς, τήν πίστιν ὁπλισάμενος, καί ῥῆμα Θεοῦ, ὡς λόγχην χειρισάμενος, τόν ἐχθρόν κατέτρωσας τῶν Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε· σὺν αὐτοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων μή παύσῃ ὑπέρ πάντων ἡμῶν. |
