|
Λέγεται για τον Αινεία ότι έφυγε μεσ' από την καταστροφή της Τροίας, σηκώνοντας τους γέροντας γονείς του και το παλλάδιο της Αθηνάς. Διασώζεται και στην ευσεβή εκκλησιαστική παράδοση ότι ο άγιος Μάρτυς Δάναξ, του οποίου η Εκκλησία σήμερα επιτελεί την μνήμη, αναγνώστης της Εκκλησίας του Αυλώνος στην Ήπειρο, σε μια επιδρομή ληστών πήρε τα ιερά σκεύη της Εκκλησίας κι έφυγε, γυρεύοντας τόπο να κρυφθή και να τα σώση. Έτσι γίνεται πάντα. Οι άνθρωποι υπερασπίζουν το πάτριο έδαφος και μάχονται "υπερ βωμών και εστιών"· πρώτα για τα ιερά κι ύστερα για τα σπίτια τους, για τα "έδη" των πατρώων θεών και για τους τάφους των προγόνων. Όταν χάνουν το πάτριο έδαφος, φεύγοντας παίρνουν μαζί τους τα οστά των πατέρων τους σαν τους Παργινούς και τα εικονίσματα και τα ιερά σκεύη της Εκκλησίας, σαν τους αδελφούς μας της Μικρασίας και του Πόντου. Ἀπολυτίκιον, Ἦχος δ´Τήν Ῥώμην μή λιπών, πρός ἡμᾶς ἐπεδήμησας, δι᾽ ὧν ἐφόρεσας τιμίων Ἁλύσεων, τῶν Ἀποστόλων Πρωτόθρονε· ἃς ἐν πίστει προσκυνοῦντες δεόμεθα· ταῖς πρός Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος. Κοντάκιον, Ἦχος β´. Τά ἄνω ζητῶνἩ πέτρα Χριστός, τήν πέτραν τῆς πίστεως, δοξάζει φαιδρῶς, τῶν μαθητῶν τόν πρωτόθρονον· συγκαλεῖ γάρ ἅπαντας, ἑορτάσαι Πέτρου τά θαύματα, τῆς τιμίας Ἁλύσεως· καί νέμει πταισμάτων τήν συγχώρησιν. |
