ΠΡΟΣΟΜOIA, ΑΥΤΟΜΕΛΑ ΚΑΙ ΕΙΡΜΟΙ ΚΑΤ’ ΗΧΟΝ

Ήχος α' Ήχος β' Ήχος γ' Ήχος δ' Ήχος πλ. α' Ήχος πλ. β' Ήχος βαρύς Ήχος πλ. δ'

Αβραμιαίοι Παίδες Ήχος α’

Άλιον ποντογενές Ήχος α’

Άλιον ποντογενές, κητώον εντόσθιον πύρ, τής τριημέρου ταφής σου ήν προεικόνισμα, ού Ιωνάς υποφήτης αναδέδεικται, σεσωσμένος γάρ ως καί προυπέποτο, ασινής εβόα, θύσω σοι μετά φωνής αινέσεως Κύριε.

Αναστάσεως ημέρα Ήχος α’

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Ανθρακα πυρός τών Ησαϊου Ήχος α’

Ανθρακα πυρός τών Ησαϊου, Σεραφίμ θίγει χειλέων ποτέ, τή λαβίδι αφελόμενον καί περιθέν, ο δέ, καθηράμενος, Δικαιοσύνην μάθετε, πάσαν εκήρυττε.

Απεγνωσμένην κάθισμα Ήχος α’

Απέρριψάς με Ήχος α’

Απέρριψάς με, εις βάθη καρδίας θαλάσσης, καί έσωσάς με Σωτήρ, δουλείας θανάτου, καί έλυσας τόν δεσμόν, τών ανομιών μου.

Άσωμεν πάντες λαοί Ήχος α’

Άσωμεν πάντες λαοί, τώ εκ πικράς δουλείας, Φαραώ τόν Ισραήλ απαλλάξαντι, καί εν βυθώ θαλάσσης, ποδί αβρόχω οδηγήσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Αύτη η κλητή Ήχος α’

Αύτη η κλητή καί αγία ημέρα, η μία τών Σαββάτων, η βασιλίς καί κυρία, εορτών εορτή, καί πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Γένους βροτείου Ιαμβικός Ήχος α’

Γένους βροτείου τήν ανάπλασιν πάλαι, Αδων Προφήτης Αββακούμ, προμηνύει, Ιδείν αφράστως αξιωθείς τόν τύπον. Νέον βρέφος γάρ, εξ όρους τής Παρθένου, Εξήλθε λαών, εις ανάπλασιν Λόγος.

Δεύτε πόμα πίωμεν Ήχος α’

Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον, αλλ' αφθαρσίας πηγήν, εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού, εν ώ στερεούμεθα.

Εικόνι λατρεύειν Ήχος α’

Εικόνι λατρεύειν, μουσικής συμφωνίας, συγκαλουμένης λαούς, εκ τών ωδών Σιών άδοντες, πατρικώς οι Παίδες Δαυϊδ, τυράννου έλυσαν, τό παλίμφημον δόγμα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μετέβαλον, ύμνον αναμέλποντες, ο υπερυψούμενος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Εισακήκοα Κύριε τήν ακοήν Ήχος α’

Εισακήκοα Κύριε τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, (ο Προφήτης έλεγε), καί εδόξασά σου τήν δύναμιν.

Εκ vυκτός ορθρίζοντες Ήχος α’

Εκ νυκτός έργων Ιαμβικός Ήχος α’

Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένης πλάνης Ιλασμόν ημίν Χριστέ τοίς εγρηγόρως, Νύν σοι τελούσιν ύμνον, ως ευεργέτη, Έλθοις πορίζων ευχερή τε τήν τρίβον, Καθ' ήν ανατρέχοντες, εύροιμεν κλέος.

Εκ νυκτός ορθρίζοντες Ήχος α’

Εκ νυκτός ορθρίζοντες υμνούμέν σε Χριστέ, τόν τώ Πατρί συν άναρχον, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών, Τήν ειρήνην τώ κόσμω παράσχου φιλάνθρωπε.

Εκύκλωσεν ημάς Ήχος α’

Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς, τών ασθενούντων καί επανόρθωσις.

Εν καμίνω Παίδες Ήχος α’

Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εν Πνεύματι προβλέπων Ήχος α’

Εν Πνεύματι προβλέπων Προφήτα Αββακούμ, την του Λόγου σάρκωσιν εκήρυττες βοών, εν τώ εγγίζειν τα έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τον καιρόν αναδειχθήση. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εν τή καμίνω Παίδες Ήχος α’

Εν τή καμίνω Παίδες, Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού απέστιλβον λέγοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Επαινον ο θεόπτης Ήχος α’

Επαινον ο θεόπτης, Μωϋσής τού Ισραήλ προανακρούεται, άρχει Μαριάμ δέ σοφών γυναικών. Ωδήν επινίκιον, τώ λυτρωτήθεώ πάντες άσωμεν.

Επί Σταυρού σε Δυνατέ Ήχος α’

Επί Σταυρού σε Δυνατέ φωστήρ ο μέγας κατιδών τρόμω επαρθείς τάς ακτίνας συν έστειλεν έκρυψε, πάσα δέ Κτίσις ύμνησεν, εν φόβω τήν σήν μακροθυμίαν, καί γάρ επλήσθη η γή, τής σής αινέσεως.

Επί τής θείας φυλακής Ήχος α’

Επί τής θείας φυλακής, ο θεηγόρος Αββακούμ, στήτω μεθ' ημών καί δεικνύτω, φαεσφόρον Άγγελον, διαπρυσίως λέγοντα, Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος.

Εποίησε κράτος Ήχος α’

Εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, καθείλε γάρ δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, ο Θεός τού Ισραήλ, εν οίς επεσκέψατο ημάς, Ανατολή εξ ύψους, καί κατεύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Έσωσε λαόν Ιαμβικός Ήχος α’

Έσωσε λαόν, θαυματουργών Δεσπότης, Υγρόν θαλάσσης κύμα χερσώσας πάλαι. Εκών δέ τεχθείς εκ Κόρης, τρίβον βατήν, Πόλου τίθησιν ημίν, όν κατ ουσίαν, Ισόν τε Πατρί, καί βροτοίς δοξάζομεν.

Η δημιουργική Ήχος α’

Η δημιουργική, καί συνεκτική τών απάντων, Θεού σοφία καί δύναμις, ακλινή ακράδαντον, τήν Εκκλησίαν στήριξον Χριστέ, μόνος γάρ εί άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος.

Η κάμινος Σωτήρ εδροσίζετο Ήχος α’

Η κάμινος Σωτήρ εδροσίζετο, οι Παίδες δέ χορεύοντες έψαλλον, Ευλογητός εί Κύριε ό Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Η τόν πρό συλλήψεως Ήχος α’

Η τόν πρό συλλήψεως αγνόν Σαμουήλ, αδιστάκτως τώ Θεώ καθυποσχομένη, ιερομήτωρ Άννα νύν γηθομένη, άδει σύν ημίν. Εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου.

Θαύματος υπερφυούς Ήχος α’

Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ου γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ώς ουδέ πύρ τής θεότητος, Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν, Ευλογείτω η Κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεός ών ειρήνης Ήχος α’

Θεός ών ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, τής μεγάλης Βουλής σου τόν Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε, Φιλάνθρωπε.

Ίδετε, ίδετε Ήχος α’

Ίδετε, ίδετε, ότι Θεός εγώ ειμι, ο δουλωθέντα τόν λαόν τού Ισραήλ, τώ Μωϋσή δημαγωγείν, εν ερήμω προστάξας, καί σώσας ως δυνατός τή εξουσία μου.

Ιταμώ θυμώ Ήχος α’

Ιταμώ θυμώ τε καί πυρί, θείος έρως αντιταττόμενος, τό μέν πύρ εδρόσιζε, τώ θυμώ δέ εγέλα, θεοπνεύστω λογική, τή τών οσίων τριφθόγγω λύρα αντιφθεγγόμενος, μουσικοίς οργάνοις εν μέσω φλογός, ο δεδοξασμένος, τών Πατέρων καί ημών Θεός ευλογητός εί.

Καταύγασον ημών Ήχος α’

Κατενόησα Παντοδύvαμε Ήχος α’

Κατενόησα Παντοδύναμε τήν σήν οικονομίαν, καί μετά φόβου εδόξασά σε Σωτήρ.

Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις Ήχος α’

Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις τής γής, καί συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ, καί τριήμερος, ως εκ κήτους Ιωνάς, εξανέστης τού τάφου.

Λίθον όν απεδοκίμασαν Ήχος α’

Λίθον όν απεδοκίμασαν, οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη, εις κεφαλήν γωνίας, αυτός εστιν η πέτρα, εν ή εστερέωσε, τήν Εκκλησίαν ο Χριστός, ήν εξ εθνών εξηγοράσατο.

Μέγα τό μυστήριον Ήχος α’

Μέγα τό μυστήριον, τής σής Χριστέ οικονομίας! τούτο γάρ άνωθεν προβλέπων, θεοπτικώς ο Αββακούμ, Εξήλθες εβόα σοι, εις σωτηρίαν λαού σου φιλάνθρωπε.

Μήτερ Παρθένε Ήχος α’

Μήτερ Παρθένε, καί Θεοτόκε αψευδής, η τεκούσα ασπόρως, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν εν Σταυρώ υψωθέντα σαρκί, σέ πιστοί, άπαντες αξίως, σύν τούτω νύν μεγαλύνομεν.

Μήτραν αφλέκτως Ιαμβικός Ήχος α’

Μήτραν αφλέκτως εικονίζουσι Κόρης, Οι τής παλαιάς πυρπολούμενοι νέοι, Υπερφυώς κύουσαν, εσφραγισμένην. Άμφω δέ δρώσα, θαυματουργία μιά, Λαούς πρός ύμνον εξανίστησι χάρις.

Μυστήριον ξένον Ήχος α’

Μυστήριον ξένον, ορώ καί παράδοξον! ουρανόν τό Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, εν ώ ανεκλήθη ο αχώρnτος, Χριστός ο Θεός, όν ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Ναίων Ιωνάς Ιαμβικός Ήχος α’

Ναίων Ιωνάς, εν μυχοίς θαλαττίοις, Ελθείν εδείτο, καί ζάλην απαρκέσαι. Νυγείς εγώ δέ, τώ τυραννούντος βέλει, Χριστέ προσαυδώ, τόν κακών αναιρέτην, θάττον μολείν σε τής εμής ραθυμίας.

Νενίκηνται τής φύσεως Ήχος α’

Νενίκηνται τής φύσεως οι όροι, εν σοι Παρθένε άχραντε, παρθενεύει γάρ τόκος, καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος, Η μετά τό κον Παρθένος, καί μετά θάνατον ζώσα, σώζοις αεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου.

Νεύσον πρός ύμνους Ιαμβικός Ήχος α’

Νεύσον πρός ύμνους οικετών Εύεργετα, Εχθρού ταπεινών τήν επηρμένην οφρύν, Φέρων τε Παντεπόπτα τής αμαρτίας, Υπερθεν ακλόνητον, εστηριγμένους, Μάκαρ, μελωδούς τή βάσει τής πίστεως.

Νεφέλην σε φωτός στιχηρά Ήχος α’

Νεφέλην σε φωτός αϊδίου, Παρθένε, ο Προφήτης ωνόμασεν, εν σοί γάρ ως υετός επί πόκον, καταβάς ο Λόγος τού Πατρός, καί εκ σού ανατείλας, τόν κόσμον εφώτισε, τήν πλάνην κατήργησε, Χριστός ο Θεός ημών, αυτόν ικετεύουσα εκτενώς, Παναγία δεόμεθα, μή παύση υπέρ ημών, τών αληθή Θεοτόκον ομολογούντων σε.

Νύξ περιέσχε με Σωτήρ Ήχος α’

Νύξ περιέσχε με Σωτήρ, αμαρτίας καί αχλύς, διό μοι ανάτειλον, τής μετανοίας Κύριε, τόν όρθρον ως εύσπλαγχνος, πρό τού με φθάσαι τό πέρας τό άδηλoν, τό τής ζωής μου Χριστέ, η ζωή καί τό φώς.

Ο διά στύλου πυρός Ήχος α’

Ο διά στύλου πυρός καί νεφέλης, τόν Ισραήλ οδηγήσας Θεός, τήν θάλασσαν διέρρηξεν, άρματα δέ Φαραώ εκάλυψεν, Άσωμεν ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Ο διαπόντιον Ήχος α’

Ο διαπόντιον, υπομείνας συμφοράν, φυγή κλύδωνος, κλήρου φορά, καί λαγόσι συσχεθείς, αλίου θηρός, ου διεφθάρη, αλλ' εβόα Ιωνάς, Πρός σέ η ζωή μου αναβήτω Χριστέ.

Ο εν τή βάτω οφθείς Ήχος α’

Ο εν τή βάτω οφθείς, εν πυρί τώ Νομοθέτη, καί τόν τόκον τής αειπαρθένου εν αυτή προτυπώσας, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Ο θειότατος προετύπωσε Ήχος α’

Ο θειότατος προετύπωσε πάλαι Μωσής, εν ερυθρά θαλάσση, διαβιβάσας Ισραήλ, τώ Σταυρώ σου τήν υγράν, τή ράβδω τεμών, ωδήν σοι εξόδιον, αναμέλπων Χριστέ ο Θεός.

Ο μόνος είδως τής τών βροτών Ήχος α’

Ο μόνος είδως τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αφράστου σου δόξης Φιλάνθρωπε.

Ο Παίδας εκ καμίνου Ήχος α’

Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, καί διά πάθους τό θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ο πάλαι τώ Μωσεί στιχηρά Ήχος α’

Ο πάλαι τώ Μωσεί συλλαλήσας, επί τού όρους Σινά διά συμβόλων, Εγώ ειμι, λέγων ο Ών, σήμερον επ' όρος Θαβώρ, μεταμορφωθείς επί τών μαθητών, έδειξε τό αρχέτυπον κάλλος τής εικόνος, εν εαυτώ τήν ανθρωπίνην, αναλαβούσαν ουσίαν, καί τής τοιαύτης χάριτος, μάρτυρας παραστησάμενος Μωϋσήν καί Ηλίαν, κοινωνούς εποιείτο τής ευφροσύνης, προμηνύοντας τήν ένδοξον διά Σταυρού, καί σωτήριον Ανάστασιν.

Ο τόν άνω βυθόν Ήχος α’

Ο τόν άνω βυθόν τής θείας ακαταληψίας, ευσεβώς ανανηξάμενος, καί τόν νούν ώς εκ πέτρας απεριλήπτου, τής θεαρχικής απαιωρήσας Τριάδος, παμμακάριστε Πάτερ, σέ μεγαλύνομεν.

Ο φωτίσας τή ελλάμψει Ήχος α’

Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τάς καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Οι μή τή τροφή χρανθέντες Ήχος α’

Οι μή τή τροφή χρανθέντες Παίδες, βασιλικής τραπέζης, εις πύρ χαίροντες έβησαν ποτέ, καί εν φλογί δροσίζομενοι, προθύμως έψαλλον. Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Οι ουρανοί τών ουρανών Ήχος α’

Οι ουρανοί τών ουρανών, καί τό ύδωρ, τόυ περάνω τών ουρανών, ευλογείτε, υμνείτε, τόν Κύριον.

Οι Παίδες ευσεβεία Ήχος α’

Οι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθησαν, αλλ' εν μέσω τής φλογός εστώτες έψαλλον, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Ον φρίττουσιν Άγγελοι Ήχος α’

Ον φρίττουσιν Άγγελοι, καί πάσαι στρατιαί, ως Kτίστην καί Κύριον, υμνείτε ιερείς, δοξάσατε Παίδες, ευλογείτε λαοί, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ορθρίζοντες σέ ανυμνούμεν Ήχος α’

Ορθρίζοντες σέ ανυμνούμεν, Σωτήρ τού Κόσμου ειρήνην, ευράμενοι τώ Σταυρώ σου, δι ού ανεκαίνισας, τό γένος τό ανθρώπινον, φώς πρός, ανέσπερον άγων ημάς.

Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος Ήχος α’

Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος, καί αντί μύρου τόν ύμνον προσοίσωμεν τώ Δεσπότη, καί Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα.

Όρος σε τή χάριτι Ήχος α’

Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Όταν έλθης ο Θεός κοντάκιον Ήχος α’

Όταν έλθης ο Θεός, επί γής μετά δόξης, καί τρέμωσι τά σύμπαντα, ποταμός δέ τού πυρός πρό τού Βήματος έλκη, καί βίβλοι ανοίγωνται, καί τά κρυπτά δημοσιεύωνται· τότε ρύσαί με, εκ τού πυρός τού ασβέστου, καί αξίωσον, εκ δεξιών σού με στήναι, Κριτά δικαιότατε.

Πανεύφημοι μάρτυρες στιχηρά Ήχος α’

Πανεύφημοι μάρτυρες υμάς, ουχ η γή κατέκρυψεν, αλλ' ουρανός ύπεδέξατο, υμίν ηνοίγησαν, Παραδείσου πύλαι, καί εντός γενόμενοι, τού ξύλου τής ζωής απολαύετε, Χριστώ πρεσβεύοντες, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Πεποικιλμένη τή θεία δόξη Ήχος α’

Πεποικιλμένη τή θεία δόξη, η ιερά καί ευκλεής Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο, πρός ευφροσύνην τούς πιστούς, εξαρχούσης Μαριάμ, μετά χορών καί τυμπάνων τώ σώ, άδοντας Μονογενεί, ενδόξως ότι δεδόξασται.

Πνεύματι προβλέπων Ήχος α’

Πνεύματι προβλέπων, Προφήτα Αββακούμ, τήν τού Λόγου σάρκωσιν, εκήρυττες βοών, Εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί Ήχος α’

Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ τής Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος, ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος καί Θεός, Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Ρήσεις Προφητών καί αινίγματα Ήχος α’

Ρήσεις Προφητών καί αινίγματα, τήν σάρκωσιν υπέφηναν, τήν εκ Παρθένου σου Χριστέ, φέγγος αστραπής σου, εις φώς εθνών εξελεύσεσθαι, καί φωνεί σοι άβυσσος, εν αγαλλιάσει, τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Σέ ήν περ είδε Μωϋσής Ήχος α’

Σέ ήν περ είδε Μωϋσής, ακατάφλεκτον βάτον, καί κλίμακα έμψυχον, ήν ο Ιακώβ τεθέαται, καί πύλην ουράνιον, διής διήλθε Χριστός ο Θεός ημών, ύμνοις, Μήτερ αγνή, μεγαλύνομεν.

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον Ήχος α’

Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Σέ τήν οραθείσαν πύλην Ήχος α’

Σέ τήν οραθείσαν πύλην, υπό Ιεζεκιήλ τού Προφήτου, εν ή ουδείς διήλθεν, εί μή Θεός μόνος, Θεοτόκε Παρθένε, εν ύμνοις τιμώμέν σε.

Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα Ήχος α’

Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα, καί Μητέρα τού Θεού, τήν αρίζηλον δόξαν, καί ανωτέραν πάντων τών ποιημάτων, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Σού η τροπαιούχος Ήχος α’

Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται. αύτη γάρ αθάνατε, ως πανσθεvής υπεvαντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόv βυθού καινουργή»σασα.

Σπλάγχνων Ιωνάν Ήχος α’

Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ, ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν, κατέσχεν απήμαντον.

Σταυρός κατεπάγη εν Κρανίω Ήχος α’

Σταυρός κατεπάγη εν Κρανίω, καί ήνθησεν ημίν αθανασίαν, εκ πηγής αενάου, τής πλευράς τού Σωτήρος.

Στέργειν μέν ημάς Ιαμβικός Ήχος α’

Στέργειν μέν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω, Ράον σιωπήν, τώ πόθω δέ Παρθένε, Ύμνους υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους, Εργώδές εστιν, αλλά καί Μήτηρ σθένος, Όση πέφυκεν η προαίρεσις δίδου.

Στερεωθήτω η καρδία μου Ήχος α’

Στερεωθήτω η καρδία μου, εις το θέλημά σου Χριστε ο Θεός, ο εφ' υδάτων ουρανών, στερέωσας τον δεύτερον, και δράσας εν τοίς ύδασι, την γήν Παντοδύναμε.

Στερέωμά μου γενού Ήχος α’

Στερέωμά μου γενού, ο θεμελιώσας τήν γήν επί τών υδάτων, ότι ουκ έστιν Άγιος πλήν σου Κύριε.

Στερέωσον Δέσποτα Χριστέ Ήχος α’

Στερέωσον Δέσποτα Χριστέ, τώ Σταυρώ σου εν πέτρα με τή τής πίστεως μή σαλευθήναι τόν νούν, εχθρού προσβολαίς τού δυσμενούς, μόνος γάρ εί άγιος.

Στερέωσον Κύριε Ήχος α’

Στερέωσον Κύριε, τήν Εκκλησίαν σου, ήν εκτήσω τή δυνάμει τού Σταυρού σου, εν ώ εχθρόν εθριάμβευσας, καί εφώτισας τήν Οικουμένην.

Στερέωσόν με Χριστέ Ήχος α’

Στερέωσόν με Χριστέ, επί τήν άσειστον πέτραν τών εντολών σου, καί φώτισόν με φωτί τού προσώπου σου, ουκ έστι γάρ Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Σύν τώ θαυμασίω στάς Ήχος α’

Σύν τώ θαυμασίω στάς, Αββακούμ, επί τής θείας φυλακής σου Γρηγόριε, καί τόν επ ώμων Χερουβίμ κατανοήσας, τής παγκοσμίου γέγονας μυητής σωτηρίας, αεί κραυγάζων, Κύριε, δόξα τή δυνάμει σου.

Σύν τώ Ιωνά βοώμεν Ήχος α’

Σύν τώ Ιωνά βοώμεν σοι Κύριε, μετά φωνής αινέσεως δεόμενοι, ανάγαγε εκ φθορός τήν ζωήν ημών.

Τήν ζωοδόχον πηγήν Ήχος α’

Τήν ζωοδόχον πηγήν τήν αέναον, τήν φωτοφόρον λυχνίαν τήν πάγχρυσον, τόν ναόν τόν έμψυχον, τήν σκηνήν τήν άχραντον, τού ουρανού καί τής γής τήν πλατυτέραν, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις τιμήσωμεν.

Τήν σήν ειρήνην Ήχος α’

Τήν σήν ειρήνην δός ημίν, Υιέ τού Θεού, άλλον γάρ εκτός σου, Θεόν ου γινώσκομεν, τό όνομά σου ονομάζομεν, ότι Θεός ζώντων, καί τών νεκρών υπάρχεις.

Τήν φωτοφόρον νεφέλην Ήχος α’

Τήν φωτοφόρον νεφέλην, εν ή ο πάντων Δεσπότης, ώς υετός εξ ουρανού, επί πόκον κατήλθε, καί εσαρκώθη δι’ ημάς, γενόμενος άνθρωπος, ο άναρχος, μεγαλύνωμεν πάντες, ώς Μητέρα τού Θεού ημών αγνήν.

Τής ερήμου πολίης απολυτίκιον Ήχος α’

Τό θείον καί άρρητον κάλλος Ήχος α’

Τό θείον καί άρρητον κάλλος, τών αρετών σου Χριστέ διηγήσομαι, εξ αϊδίου γάρ δόξης συναϊδιον, καί ενυπόστατον λάμψας απαύγασμα, Παρθενικής από γαστρός, τοίς εν σκότει καί σκιά, σωματωθείς ανέτειλας ήλιος.

Τό φαεινόν ημίν εξανάτειλον Ήχος α’

Τό φαεινόν ημίν εξανάτειλον, φώς τό απροσιτον, τοίς ορθρίζουσιν επί τά κρίματα, τών εντολών σου, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Χριστέ ο Θεός ημών.

Τόν εν Σινά τήν βάτον Ήχος α’

Τόν εν φλογί πυρός Ήχος α’

Τόν εν φλογί πυρός, καιομένης καμίνου διαφυλάξαντα Παίδας, καί εν μορφή Αγγέλου συγκαταβάντα τούτοις, υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν Προφήτην διέσωσας Ήχος α’

Τόν Προφήτην διέσωσας, εκ τού κήτους Φιλάνθρωπε, καμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε δέομαι.

Τόν Προφήτην Ιωνάν Ήχος α’

Τον προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ, την ζωήν μου αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, και σώσόν με, Σωτήρ τού κόσμου κράζοντα, δόξα σοι.

Τόν τάφον σου Σωτήρ κάθισμα Ήχος α’

Τόν τάφον σου Σωτήρ, στρατιώται τηρούντες, νεκροί τή αστραπή, τού οφθέντος Αγγέλου, εγένοντο κηρύττοντος, Γυναιξί τήν Ανάστασιν, σέ δοξάζομεν, τόν τής φθοράς καθαιρέτην, σοί προσπίπτομεν, τώ αναστάντι εκ τάφου, καί μόνω Θεώ ημών.

Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω Ήχος α’

Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω, διαφυλάξαντα Παίδας, καί τήν βροντώσαν κάμινον, μεταβαλόντα εις δρόσον, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Τόν τύπον τού θείου Σταυρού Ήχος α’

Τόν τύπον τού θείου Σταυρού Ιωνάς εν κοιλία τού κήτους, τεταμέναις παλάμαις, προδιεχάραξε καί ανέθορε σεσωσμένος τού θηρός τή δυνάμει σου Λόγε.

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι κάθισμα Ήχος α’

Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι, Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο, ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, Εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς, διά τού τόκου σου.

Τού λίθου σφραγισθέντος κάθισμα Ήχος α’

Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Τούς εν καμίνω Παίδάς Ήχος α’

Τους εν καμίνω Παίδάς σου Σωτήρ, ουχ ήψατο ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οι τρείς ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν λέγοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τύπον τής αγνής Ήχος α’

Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.

Τώ βοηθήσαντι Θεώ Ήχος α’

Τώ βοηθήσαντι Θεώ, εν Αιγύπτω τώ Μωσή, καί δι' αυτού τόν Φαραώ, πανστρατιά βυθίσαντι, επινίκιον ωδήν άσωμεν. Ότι δεδόξασται.

Τώ παντάνακτος εξεφαύλισαν Ιαμβικός Ήχος α’

Τώ παντάνακτος εξεφαύλισαν πόθω, Άπλητα θυμαίνοντος ηγκιστρωμένοι, Παίδες τυράννου δύσθεον γλωσσαλγίαν, Οίς είκαθε πύρ άσπετον, τώ Δεσπότη, Λέγουσιν, Εις αιώνας ευλογητός εί.

Τώ πρό τών αιώνων Ήχος α’

Τώ πρό τών αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, καί επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, Ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε.

Τών ουρανίων ταγμάτων στιχηρά Ήχος α’

Τών ουρανίων ταγμάτων τό αγαλλίαμα, τών επί γής ανθρώπων, κραταιά προστασία, άχραντε Παρθένε, σώσον ημάς, τους εις σέ καταφεύγοντας, ότι εν σοί τάς ελπίδας μετά Θεόν, Θεοτοκε ανεθέμεθα.

Υπήλθον ως νυμφώνα Ήχος α’

Υπήλθον ως νυμφώνα, τής καμίνου τήν φλόγα τήν άστεκτον, οι δι' ευσέβειαν ποτέ, Παίδες Άγιοι δειχθέντες σαφώς, καί συμφώνως ανυμνούντες, ύμνον έμελπον. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Ύπνον σοι προσφέρομεν Ήχος α’

Ύπνον σοι προσφέρομεν τών ασωμάτων, ώσπερ οι Παίδες εν τή καμίνω, καί υμνούντες λέγομεν, ευλογείτε πάντα τά έργα Κύριου τόν Κύριον.

Φλόγα δροσίζουσαν Οσίους Ήχος α’

Φλόγα δροσίζουσαν Οσίους, δυσσεβείς δέ καταφλέγουσαν, Άγγελος Θεού ο πανσθενής, έδειξε Παισί, ζωαρχικήν δέ πηγήν ειργάσατο τήν Θεοτόκον, φθοράν θανάτου, καί ζωήν βλυστάνουσαν τοίς μέλπουσι, τόν Δημιουργόν μόνον υμνούμεν, οι λελυτρωμένοι, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Φλογώσεως ο Παίδας Ήχος α’

Φλογώσεως ο Παίδας ρυσάμενος σάρκα προσλαβόμενος, ήλθεν επί γής καί Σταυρώ προσηλωθείς, σωτηρίαν ημίν εδωρήσατο, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Φωτίζου, φωτίζου Ήχος α’

Φωτίζου, φωτίζου η νέα Iερουσαλήμ, η γάρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νύν καί αγάλλου, Σιών, σύ δέ, αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τή εγέρσει τού τόκου σου.

Χαίρε Παρθενίας Ήχος α’

Χείρας εν τώ λάκκω Ήχος α’

Χείρας εν τώ λάκκω βληθείς τών λεόντων ποτέ ο μέγας εν Προφήταις σταυροειδώς εκπετάσας Δανιήλ αβλαβής εκ τής τούτων καταβρώσεως σέσωσται, ευλογών Χριστόν τόν Θεόν εις τούς αιώνας.

Χορός αγγελικός κοντάκιον κάθισμα Ήχος α’

Χορός Αγγελικός, εκπληττέσθω τό θαύμα, βροτοί δέ ταίς φωναίς, ανακράξωμεν ύμνον, ορώντες τήν άφατον, τού Θεού συγκατάβασιν, όν γάρ τρέμουσι, τών ουρανών αι Δυνάμεις, γηραλέαι νύν, εναγκαλίζονται χείρες, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

Χριστός γεννάται Ήχος α’

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γής, υψώθητε, Άσατε τώ Κυρίω πάσα η γή, καί εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

Ώ Μήτερ Παρθένε Ήχος α’

Ώ Μήτερ Παρθένε, καί Θεοτόκε αψευδής, η τεκούσα ασπόρως, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν εν Σταυρώ υψωθέντα σαρκί σέ οι πιστοί, άπαντες αξίως, σύν τούτω νύν μεγαλύνομεν.

Ω τού παραδόξου θαύματος Ήχος α’

Ώ τού παραδόξου θαύματος! η πηγή τής ζωής, εν μνημείω τίθεται, καί κλίμαξ πρός ουρανόν, ο τάφος γίνεται, Ευφραίνου Γεθσημανή, τής Θεοτόκου τό άγιον τέμενος, Βοήσωμεν οι πιστοί, τόν Γαβριήλ κεκτημένοι ταξίαρχον, Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σού ο Κύριος, ο παρέχων τώ κόσμω διά σού τό μέγα έλεος.

Ωδήν επινίκιον Ήχος α’

Ωδήν επινίκιον, άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι, θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, και σώσαντι τον Ισραήλ ότι δεδόξασται.

Άβυσσος αμαρτημάτων Ήχος β’

Άβυσσος αμαρτημάτων, εκύκλωσέ με εσχάτη, αλλ' ως τόv Προφήτηv Ιωvάv, αvάγαγε Κύριε, Κύριε, εκ φθοράς τήv ζωήν μου.

Άγγελοι καί ουρανοί Ήχος β’

Άγγελοι καί ουρανοί, τόν επί θρόνου δόξης εποχούμενον, καί ως Θεόν απαύστως δοξαζόμενον, ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Άγγελος μέν τό χαίρε στιχηρά Ήχος β’

Άγγελος μέν τό Χαίρε, πρό τής σής συλλήψεως Κύριε, τή Κεχαριτωμένη εκόμισεν, Άγγελος δέ τόν λίθον τού ενδόξου σου μνήματος, εν τή σή Αναστάσει εκύλισεν, Ο μέν αντί τής λύπης, ευφροσύνης σύμβολα μηνύων, ο δέ αντί θανάτου, Δεσπότην ζωοδότην κηρύττων ημίν. Διό βοώμέν σοι, Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε δόξα σοι.

Ακήκοε Κύριε φωνής σου Ήχος β’

Ακήκοε Κύριε φωνής σου, όν είπας, Φωνή βοώντος εν ερήμω, ότε εβρόντησας πολλών επί υδάτων, τώ σώ μαρτυρούμενος Υιώ, όλος γεγονώς τού παρόντος, Πνεύματος δέ εβόησε. Σύ εί Χριστός, Θεού Σοφία καί Δύναμις.

Ανάρχου Γεννήτορος Ήχος β’

Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Αναστάς εκ τού μνήματος κάθισμα Ήχος β’

Αναστάς εκ τού μνήματος, καί τά δεσμά διαρρήξας τού Άδου, έλυσας τό κατάκριμα, τού θανάτου Κύριε, πάντας εκ τών παγίδων τού εχθρού ρυσάμενος, εμφανίσας σεαυτόν τοίς, Αποστόλοις σου, εξαπέστειλας αυτούς επί τό κήρυγμα, καί δι' αυτών τήν ειρήνην παρέσχες τή οικουμένη, μόνε πολυέλεε.

Αναστάς ο Ιησούς Ήχος β’

Αναστάς ο Ιησούς από τού τάφου καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν τήν αιώνιον ζωήν καί μέγα έλεος.

Αντίθεoν πρόσταγμα Ήχος β’

Αντίθεον πρόσταγμα, παρανομούντος τυράννου, μετάρσιον τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος, καί υπερένδοξος.

Απορεί πάσα γλώσσα Ήχος β’

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.

Αρχιστράτηγε Θεού κοντάκιον Ήχος β’

Αρχιστράτηγε Θεού λειτουργέ θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγέ καί αρχηγέ ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν πρέσβευε, καί τό μέγα έλεος, ως τών ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Άτριπτον ασυνήθη Ήχος β’

Άτριπτον ασυνήθη, αβρόχως θαλαττίαν ανύσας τρίβον, ο εκλεκτός εβόα Ισραήλ. Τώ Κυρίω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Βάτος εν όρει πυράφλεκτος Ήχος β’

Βάτος εν όρει πυράφλεκτος, καί δροσοβόλος κάμινος Χαλδαϊκή, σαφώς προγράφει σε Θεόνυμφε, τό γάρ θείον άϋλον εν υλική γαστρί, πύρ αφλέκτως εδέξω, διό τώ εκ σού τεχθέντι κράζομεν, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Βυθού ανεκάλυψε Ήχος β’

Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα καί διά ξηράς οικείους έλκει, εν αυτώ κατακαλύψας αντιπάλους, ο κραταιός, εν πολέμοις Κύριος, ότι δεδόξασται.

Βυθώ αμαρτημάτων Ήχος β’

Βυθώ αμαρτημάτων συνέχομαι αεί, καί εν πελάγει τού βίου χειμάζομαι, αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού θηρός, καμέ τών παθών ανάγαγε, καί διάσωσον Σωτήρ.

Γυναίκες ακουτίσθητε εξαποστειλάριον Ήχος β’

Γυναίκες ακουτίσθητε, φωνήν αγαλλιάσεως, Τύραννον Άδην πατήσας, φθοράς εξήγειρα κόσμον, δράμετε Φίλοις είπατε, τοίς εμοίς ευαγγέλια, βούλομαι γάρ τό πλάσμα μου, χαράν εκείθεν αυγάσαι, εξ ής προήλθεν η λύπη.

Δεύτε λαοί, άσωμεν Ήχος β’

Δεύτε λαοί, άσωμεν άσμα Χριστώ τώ Θεώ, τώ διελόντι θάλασσαν, καί οδηγήσαντι, τόν λαόν όν ανήκε, δουλείας Αιγυπτίων, ότι δεδόξασται.

Εικόνος χρυσής Ήχος β’

Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεηρά λατρευσμένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Εισακήκοα Κύριε, τήν ακοήν Ήχος β’

Εισακήκοα Κύριε, τήν ακοήν τής σής οικονομίας, καί εδόξασά σε μόνε φιλάνθρωπε.

Εισακήκοα τήν ακοήν Ήχος β’

Εισακήκοα τήν ένδοξον Ήχος β’

Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ελευθέρα μέν η κτίσις Ιαμβικός Ήχος β’

Ελευθέρα μέν η κτίσις γνωρίζεται, Υιοί δέ φωτός, οι πρίν εσκοτισμένοι. Μόνος στενάζει, τού σκότους ό προστάτης. Νύν ευλογείτω συντόνως τόν αίτιον, Η πρίν τάλαινα τών Εθνών παγκληρία.

Ελήλυθας, εκ Παρθένου Ήχος β’

Ελήλυθας, εκ Παρθένου ου πρέσβυς ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος, καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εμεγάλυνας Χριστέ Ήχος β’

Εμεγάλυνας Χριστέ, τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, αφ' ής ο Πλάστης ημών, ομοιοπαθές ημίν περιέθου σώμα, τό τών ημετέρων λυτήριον αμπλακημάτωνταύτην μακαρίζοντες, πάσαι γενεαί σέ μεγαλύνομεν.

Εν αβύσσω Ήχος β’

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευ σπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Εν βυθώ Ήχος β’

Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Εν πέτρα με, τής πίστεως Ήχος β’

Εν πέτρα με, τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ’ εχθρούς μου, ηύφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν, Ούκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Εν τή καμίνω τή τών Παίδων Ήχος β’

Εν τή καμίνω τή τών Παίδων, προαπεικόνισας ποτέ, τήν σήν Μητέρα Κύριε, ο γάρ τύπος τούτους πυρός εξείλετο, αφλέκτως εμβατεύοντας, ήν υμνούμεν εμφανισθείσαν, διά σού τοίς πέρασι σήμερον, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Εξήνθησεν η έρημος Ήχος β’

Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου.

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα κάθισμα Ήχος β’

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς πανύμνητε Θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί τήν δυναστείαν σου, εις σέ γάρ ελπίζοντες, τό Χαίρε βοώμέν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγος.

Έφλεξε ρείθρω Ιαμβικός Ήχος β’

Έφλεξε ρείθρω τών δρακόντων τάς κάρας, Ο τής καμίνου τήν μετάρσιον φλόγα, Νέους φέρουσαν ευσεβείς Κατευνάσας, Τήν δυσκάθεκτον αχλύν εξ αμαρτίας, Όλην πλύνει δέ, τή δρόσω τού Πνεύματος.

Έφριξε Παίδων ευαγών Ήχος β’

Έφριξε Παίδων ευαγών, τό Ομόστολον ψυχής άσπιλον σώμα, καί είξε τό τραφέν, εν απείρω ύλη, ακάματον πύρ. Αειζώου δέ εκμαρανθείσης φλογός, διαιωνίζων ύμνος ανεμέλπετο. Τόν Κύριον πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εχθρού ζοφώδους Ιαμβικός Ήχος β’

Εχθρού ζοφώδους καί βεβορβορωμένου, Ιόv καθάρσει Πνεύματος λελουμένοι, Nέαv προσωρμίσθημεv απλανή τρίβον, Άγουσαν απρόσιτον εις θυμηδίαν, Μόvοις προσιτήv, οίς Θεός κατηλλάγη.

Η εν ουραvοίς Ήχος β’

Η θεόκλητος Μάρτυς στιχηρά Ήχος β’

Η θεόκλητος Μάρτυς Βαρβάρα, εν τώ σταδίω πάσχουσα έλεγε, Δεινά μέν τά παρόντα κολαστήρια, ώ δικαστά, ου προκρίνω δέ όλως, τών ουρανίων τά επίγεια, διά τούτο τέμνετε, ξέετε τάς σάρκας, πυρί παραδότε με, χαίρουσα απίω πρός τόν Νυμφίον μου Χριστόν, Ης ταίς ικεσίαις Σωτήρ, τά ελέη σου κατάπεμψον ημίν, καί σώσον τούς τήν άθλησιν αυτής, εκτελούντας πιστώς.

Η τόν αχώρητον Θεόν Ήχος β’

Η τόν αχώρητον Θεόν, εν γαστρί χωρήσασα, καί χαράν τώ κόσμω κυήσασα, σέ υμνούμεν, Παναγία Παρθένε.

Η τόν πρό ηλίου φωστήρα Ήχος β’

Η τόν πρό ηλίου φωστήρα, τόν Θεόν εξανατείλαντα, σωματικώς ημίν επιδημήσαντα, εκ λαγόνων παρθενικών, αφράστως σωματώσασα, ευλογημένη πάναγνε, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Η φωvή τού λόγου Ήχος β’

Η φωvή τού λόγου, ο λύχνος τού φωτός, ο εωσφόρος, ο τού Ηλίου Πρόδρομος, εν τή ερήμω, Μετανοείτε, πάσι βοά τοίς λαοίς, καί προκαθαίρεσθε, ιδού γάρ πάρεστι Χριστός, εκ φθοράς τόν κόσμοv λυτρούμεvος.

Ήχου ρημάτων δεήσεως Ήχος β’

Ήχου ρημάτων δεήσεως, εκ κατωδύνου Δέσποτα, ψυχής επακούσας, τών δεινών με λύτρωσαι, μόνος γάρ εί τής ημών, σωτηρίας πρόξενος.

Ίδετε, ίδετε Ήχος β’

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι, ο εν θαλάσση σώσας, καί εν ερήμω κορέσας, Ισραηλίτην λαόν, καί τό ύδωρ εκ πέτρας πηγάσας τοίς βροτοίς, ίνα τόν πάλαι τή φθορά, πεπτωκότα φορέσας, ελκύσω πρός εμαυτόν, δι' άφατον έλεος.

Ιησούς ο ζωής αρχηγός Ήχος β’

Ιησούς ο ζωής αρχηγός, λύσαι τό κατάκριμα ήκει, Αδάμ τού πρωτοπλάστου, καθαρσίων δέ, ως Θεός μή δεόμενος, τώ πεσόντι καθαίρεται εν τώ Ιορδάνη, εν ώ τήν έχθραν κτείνας, υπερέχουσαν, πάντα νούν ειρήνην χαρίζεται.

Ιμερτόν εξέφηνε σύν πανολβίω Ιαμβικός Ήχος β’

Ιμερτόν εξέφηνε σύν πανολβίω, Ήχω Πατήρ, όv γαστρός εξηρεύξατο, Ναί φησιν ούτος, συμφυής γόνος πέλων, Φώταυγος εξώρουσεv αvθρώπων γένους, Λόγος τέ μου ζώv, καί βροτός προμηθεία.

Ινδάλματος χρυσού Ήχος β’

Ινδάλματος χρυσού, καταπτύσαντες τρισόλβιοι Νεανίαι, τήν απαράλλακτον καί ζώσαν Θεού Εικόνα τεθεάμενοι, μέσον τής φλογός ανέμελπον, η ουσωθείσα υμνείτω τόν Κύριον, πάσαν Κτίσις, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Ισχύν ο διδούς Ήχος β’

Ισχύν ο διδούς τοίς Βασιλεύσιν ημών Κύριος, καί κέρας χριστών αυτού υψών, Παρθένου αποτίκτεται, μολεί δέ πρός τό Βάπτισμα, διό πιστοί βοήσωμεν, ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε.

Κάμινος ποτέ Ήχος β’

Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τύ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Μεσίτης Θεού Ήχος β’

Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν.

Μυστήριον παράδοξον Ήχος β’

Μυστήριον παράδοξον, η Βαβυλώνος έδειξε κάμινος, πηγάσασα, δρόσον, ότι ρείθροις έμελλεν, άϋλον πύρ εισδέχεσθαι ο Ιορδάνης, καί στέγειν σαρκί, βαπτιζόμενον τόν Κτίστην, όν ευλογούσι Λαοί, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Νέους ευσεβείς Ήχος β’

Νέους ευσεβείς, καμίνω πυρός προσομιλήσαντας, διασυρίζον πνεύμα δρόσου, αβλαβείς διεφύλαξε, καί θείου Αγγέλου συγκατάβασις, όθεν εν φλογί δροσιζόμενοι, ευχαρίστως ανέμελπον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ο άνθραξ τώ Ησαϊα Ήχος β’

Ο άνθραξ τώ Ησαϊα, προοφθείς, Ήλιος παρθενικής από γαστρός ανέτειλε, τοίς εν σκότει πεπλανημένοις, καί θεογνωσίας φωτισμόν δωρούμενος.

Ο ευσχήμων Ιωσήφ Ήχος β’

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από τού ξύλου καθελών τό άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας καί αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

Ο τήν κάμινον πάλαι Ήχος β’

Ο τού φωτός χορηγός Ήχος β’

Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί τών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον, Θεόν ου γινώσκομεν.

Ο φωτισμός Ήχος β’

Ο φωτισμός, τών εν σκότει κειμένων, η σωτηρία, τών απεγνωσμένων Χριστέ Σωτήρ μου πρός σέ ορθρίζω, Βασιλεύ τής ειρήνης, φώτισόν με τή επιλάμψει σου, άλλον γάρ εκτός σου Θεόν ουκ επίσταμαι.

Οίκος τού Εφραθά απόστιχα Ήχος β’

Οίκος τού Εφραθά, η Πόλις η αγία, τών Προφητών η δόξα, ευτρέπισον τόν οίκον, εν ώ τό θείον τίκτεται.

Όλος υπάρχεις έφεσις Ήχος β’

Όλος υπάρχεις έφεσις, όλος γλυκασμός, Λόγε Θεού, Παρθένου Υιέ, Θεέ θεών Κύριε, Αγίων Υπεράγιε, διό σε άπαντες σύν τή Τεκούση μεγαλύνομεν.

Οσκιόγραφον αχλύν Ήχος β’

Οσκιόγραφον αχλύν, αινιγμάτων σκεδάσας, καί τών πιστών εκβάσει τής αληθείας, διά τής θεόπαιδος, καταυγάσας τάς καρδίας, καί ημάς τώ φωτί σου Χριστέ καθοδήγησον.

Όσοι παλαιών εκλελύμεθα Ιαμβικός Ήχος β’

Όσοι παλαιών εκλελύμεθα βρόχων, Βορών λεόντων συντεθλασμένων μύλας, Αγαλλιώμεν, καί πλατύνωμεν στόμα, Λόγω πλέκοντες εκ λόγων μελωδίαν, Ω τών πρός ημάς ήδεται δωρημάτων.

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν στιχηρά Ήχος β’

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν, ο Αριμαθαίας καθείλε, τήν τών απάντων ζωήν, σμύρνη καί σινδόνι σε Χριστέ εκήδευσε, καί τώ πόθω ηπείγετο, καρδία, καί χείλει, σώμα τό ακήρατον, σού περιπτύξασθαι, όμως συστελλόμενος φόβω, χαίρων ανεβόα σοι. Δόξα, τή συγκαταβάσει σου Φιλάνθρωπε.

Πάντας υπερέβην στιχηρά Ήχος β’

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα Ήχος β’

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τάς εναντίας δυνάμεις κατεπάτησας, Πολύαθλε, καί στέφει ουρανίω εστέφθης, αιωνίως ώς αήττητος.

Ποίοις ευφημιών στέμμασιν στιχηρά Ήχος β’

Ποίοις ευφημιών στέμμασιν, αναδήσωμεν Πέτρον καί Παύλον; τούς διηρημένους τοίς σώμασι, καί ηνωμένους τώ Πνεύματι, τούς θεοκηρύκων πρωτοστάτας, τόν μέν, ως τών Αποστόλων προεξάρχοντα, τόν δέ, ως υπέρ τούς άλλους κοπιάσαντα, τούτους γάρ όντως αξίως, αθανάτου δόξης, διαδήμασι στεφανοί, Χριστός ο Θεός ημών, ο έχων τό μέγα έλεος.

Πρός Κύριον εκ κήτους Ήχος β’

Πρός Κύριον εκ κήτους ο lωνάς εβόησε, Σύ με ανάγαγε, εκ πυθμένοςΆδου δέομαι, ίνα ως λυτρωτή, εν φωνή αινέσεως, αληθείας τε πνεύματι θύσω σοι.

Πρός το, Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ Ήχος β’

Προσέχετε λαός μου τώ νόμω μου Ήχος β’

Προσέχετε λαός μου τώ νόμω μου, κλίνατε τό ούς υμών, εις τά ρήματα τού στόματός μου, ότι τό όνομά σου Κύριε εκάλεσα.

Προφήτα καί προόπτα τών μεγαλουργιών κοντάκιον Ήχος β’

Προφήτα καί προόπτα τών μεγαλουργιών τού Θεού, Ηλία μεγαλώνυμε, ο τώ φθέγματί σου στήσας τά υδατόρρυτα νέφη, πρέσβευε υπέρ ημών, πρός τόν μόνον φιλάνθρωπον.

Πυρσώ καθαρθείς μυστικής Ιαμβικός Ήχος β’

Πυρσώ καθαρθείς μυστικής θεωρίας, Υμνών Προφήτης τήν βροτών καινουργίαν, Ρήγνυσι γήρυν, Πνεύματι κροτουμένην, Σάρκωσιν εμφαίνουσαν αρρήτου Λόγου, Ω τών δυναστών τά κράτη συνετρίβη.

Ρήμα τυράννου Ήχος β’

Ρήμα τυράννου, επεί υπερίσχυσεν, επταπλασίως κάμινος, εξεκαύθη ποτέ, εν ή Παίδες ουκ εφλέχθησαν, Βασιλέως πατήσαντες δόγμα, αλλ' εβόων, Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ρήτορες ανεδείχθησαν Παίδες Ήχος β’

Ρήτορες ανεδείχθησαν Παίδες, φιλοσοφώτατοι ποτέ, εκ θεολήπτου ψυχής γάρ, θεολογούντες χείλεσιν έμελπον, ο υπέρθεος τών Πατέρων, καί ημών Θεός ευλογητός εί.

Σαρκί υπνώσας ως θνητός εξαποστειλάριον Ήχος β’

Σαρκί υπνώσας ως θνητός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, τριήμερος εξανέστης, Αδάμ εγείρας εκ φθοράς, καί καταργήσας θάνατον, Πάσχα τής αφθαρσίας, τού κόσμου σωτήριον.

Σήμερον ο Χριστός στιχηρά Ήχος β’

Σήμερον ο Χριστός, εν τώ Ναώ προσφέρεται ως βρέφος. Σήμερον υπό Νόμον γίνεται, ο Μωσεί διδούς τόν Νόμον, τών Αγγέλων αι στρατιαί τεθάμβηνται, εν αγκάλαις γηραιαίς κατεχόμενον, τόν συνέχοντα πάντα θεώμεναι. Συμεών ευλαβείας πλησθείς καί χαράς εβόα. Νύν απολύεις με Σώτερ, εκ τής επικήρου ζωής πρός τήν αγήρω λήξιν, είδον γάρ σε καί ευφράνθην.

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης εξαποστειλάριον Ήχος β’

Σταυρός, ο φύλαξ πάσης τής οικουμένης, Σταυρός, η ωραιότης τής Εκκλησίας, Σταυρός, Βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός, Πιστών τό στήριγμα, Σταυρός, Αγγέλων η δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα.

Στειρωθέντα μου τόν νούν Ήχος β’

Στειρωθέντα μου τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε Ήχος β’

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε.

Στίβει θαλάσσης Ιαμβικός Ήχος β’

Στίβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον, Ήπειρον αύθις, Ισραήλ δεδειγμένον, Μέλας δέ πόντος, τριστάτας Αιγυπτίων, Έκρυψεν άρδην, υδατόστρωτος τάφος, Ρώμη κραταιά, δεξιάς τού Δεσπότου.

Σύ τώ λόγω σου Κύριε Ήχος β’

Τά άνω ζητών κοντάκιον Ήχος β’

Τά άνω ζητών, τοίς κάτω συναπτόμενος, καί άρμα πυρός, τόν στύλον εργασάμενος, δι' αυτού συνόμιλος, τών Aγγέλων γέγονας Όσιε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Τά μεγαλείά σου Παρθένε κοντάκιον Ήχος β’

Τά μεγαλείά σου Παρθένε τίς διηγήσεται; βρύεις γάρ θαύματα, καί πηγάζεις ιάματα, καί πρεσβεύεις υπέρ τών ψυχών ημών, ως θεολόγος καί φίλος Χριστού.

Τά Χερουβείμ μιμούμενοι Ήχος β’

Τά Χερουβείμ μιμούμενοι, Παίδες εν τή καμίνω εχόρευον βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ότι εν αληθεία καί κρίσει επήγαγες, ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών, ο υπερύμνητος, καί δεδοξασμένος, εις πάντας τούς αιώνας.

Τήν αγνήν καί άχραντον Ήχος β’

Τήν αγνήν καί άχραντον, Μητέρα καί Παρθένον, ωδαίς ασμάτων άπαντες οι πιστοί, ευσεβώς ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Τήν αχλύν τής ψυχής μου Ήχος β’

Τήν αχλύν τής ψυχής μου, Σωτήρ μου διασκεδάσας, τώ φωτί τών εντολών σου καταύγασόν με, ως μόνος τής ειρήνης Βασιλεύς.

Τήν άχραντον Εικόνα σου κάθισμα Ήχος β’

Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

Τήν εκ παρθένου σου Ήχος β’

Τήν εκ παρθένου σου γέννησιν, ο Προφήτης προβλέπων, ανεκήρυττε βοών. Τήν ακοήν σου ακήκοα, καί εφοβήθην, ότι από θαιμάν, καί εξ όρους αγίου κατασκίου, επεδήμησας Χριστέ.

Τήν Μωσέως ωδήν Ήχος β’

Τήν Μωσέως ωδήν, αναλαβούσα βόησον ψυχή, βοηθός καί σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν.

Τήν παρθενίαν σου Ήχος β’

Τήν παρθενίαν σου Θεοτόκε αμίαντε, ήν ου κατέφλεξε, τό πύρ τής θεότητος, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Τήν υπερφυώς σαρκί Ήχος β’

Τήν υπερφυώς σαρκί, συλλαβούσαν εν γαστρί, τόν εκ Πατρός αχρόνως, προεκλάμψαντα Λόγον, εν ύμνοις ασιγήτοις, μεγαλύνωμεν πιστοί.

Τής πίστεως, εν πέτρα Ήχος β’

Τής πίστεως, εν πέτρα με στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ηυφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν, Ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Τό Χαίρε ταίς Μυροφόροις φθεγξάμενος κοντάκιον Ήχος β’

Τό Χαίρε ταίς Μυροφόροις φθεγξάμενος, τόν θρήνον τής προμήτορος Εύας κατέπαυσας, τή Αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, τοίς Αποστόλοις δέ τοίς σοίς κηρύττειν επέταξας, ο Σωτήρ εξανέστη τού μνήματος.

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν εξαποστειλάριον Ήχος β’

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν, εν Γαλιλαίας, πίστει Χριστόν θεάσασθαι, λέγοντα εξουσίαν, λαβείν τών άνω καί κάτω, μάθωμεν πώς διδάσκει, βαπτίζειν εις τό όνομα τού Πατρός, έθνη πάντα, καί τού Υιού, καί αγίου Πνεύματος, καί συνείναι, τοίς Μύσταις ώς υπέσχετο, έως τής συντελείας.

Τοίς τώv αιμάτων σου κοντάκιον Ήχος β’

Τόν αρρήτω σοφία Ήχος β’

Τόν αρρήτω σοφία, συστησάμενον πάντα Θεόν Λόγον, καί εκ μή όντων, εις τό είναι παραγαγόντα, ευλογείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον Ήχος β’

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία ηκόντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν υμνόις μεγαλύνομεν.

Τόν εν καμίνω τού πυρος Ήχος β’

Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εν τή βάτω Μωσή Ήχος β’

Τόν εν τή βάτω Μωσή, τής Παρθένου τό θαύμα, εν Σιναίω τώ όρει, προτυπώσαντά ποτε, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εν φωναίς Αγγελικαίς Ήχος β’

Τόν εν φωναίς Αγγελικαίς, εν Ουρανοίς δοξαζόμενον Θεόν, αινέσωμεν άπαντες οι γηγενείς, εις τούς αιώνας άπαντας.

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν κάθισμα Ήχος β’

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, Σώζε τούς βασιλείς και τάς πόλεις σου, ικετεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Τόν πάλαι δροσίσαντα Ήχος β’

Τόν πάλαι δροσίσαντα, τών Εβραίων τούς Παίδας εν φλογί, καί φλέξαντα Κύριον, τούς Χαλδαίους παραδόξως εν αυτή, ανυμνήσωμεν λέγοντες. Ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν φωτισμόν ημών Ήχος β’

Τόξον συνετρίβη δυναστών Ήχος β’

Τόξον συνετρίβη δυναστών τώ κράτει σου Χριστέ, καί δύναμιν ασθενείς, σέ περιεζώσαντο.

Τούς ασφαλείς κοντάκιον Ήχος β’

Τούς ασφαλείς καί θεοφθόγγους κήρυκας, τήν κορυφήν τών Μαθητών σου Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, τών αγαθών σου καί ανάπαυσιν, τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν πλοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Τώ δόγματι τώ τυραννικώ Ήχος β’

Τώ δόγματι τώ τυραννικώ, οι όσιοι τρείς Παίδες μή πεισθέντες, εν τή καμίνω βληθέντες, Θεόν ωμολόγουν ψάλλοντες, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Τώ τήν άβατον Ήχος β’

Τώ τήν άβατον, κυμαινομένην θάλασσαν, θείω αυτού προστάγματι, αναξηράναντι, καί πεζεύσαι δι' αυτής, τόν Ισραηλίτην λαόν καθοδηγήσαντι, Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Τών γηγενών τίς ήκουσε Ήχος β’

Τών γηγενών τίς ήκουσε τοιούτον; ή τις εώρακέ ποτε, ότι Παρθένος ευρέθη εν γαστρί έχουσα, καί ανωδίνως τό βρέφος αποτεκούσα; τοιούτόν σου τό θαύμα, καί σέ αγνή Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Τών Μαθητών ορώντων σε εξαποστειλάριον Ήχος β’

Τών Μαθητών ορώντων σε ανελήφθης, Χριστέ πρός τόν Πατέρα συνεδριάζων, Άγγελοι προτρέχοντες εκραύγαζον Άρατε πύλας άρατε, ό Βασιλεύς γάρ ανήλθε, πρός τήν αρχίφωτον δόξαν.

Τών υπέρ νούν αγαθών στιχηρά Ήχος β’

Τών υπέρ νούν αγαθών δεξάμενος έρωτα, πάντα τά εν τώ κόσμω τερπνά υπερείδες θεόληπτε, εντεύθεν γάρ τώ καρπώ ουχ εάλως, καθάπερ Αδάμ τόν όφιν δέ εναποκρουσάμενος δι’ εγκρατείας, αγγελικώς τόν βίον διήνυσας, καί νύν εν ουρανοίς αυλίζη, επαπολαύων τού ξύλου τής ζωής, Θεόν ιλεούμενος υπέρ ημών, τών πιστώς εκτελούντων, ηγιασμένε Σάββα τήν μνήμην σου.

Τών υπέρ νούν δωρεών Ήχος β’

Υμνώ σε, ακοή γάρ Κύριε Ήχος β’

Υμνώ σε, ακοή γάρ Κύριε, εισακήκοα καί εξέστην, έως εμού ήκεις γάρ, εμέ ζητών τόν πλανηθέντα, Διό τήν πολλήν σου συγκατάβασιν, τήν εις εμέ δοξάζω Πολυέλεε.

Υπερευλογημένη υπάρχεις κάθισμα τρι Ήχος β’

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Φανοτάταις τόν νούν ελλαμπόμενος Ήχος β’

Φανοτάταις τόν νούν ελλαμπόμενος, Πάτερ αναβάσεσι, καθάπερ άσαρκος, μετά σαρκός εβίωσας, μή βραχείς αμαρτίαις Πατάπιε.

Χειρόγραφον εικόνα Ήχος β’

Χειρόγραφον εικόνα μή σεβασθέντες, αλλ’ αγράφω ουσία θωρακισθέντες τρισμακάριοι, εν τώ σκάμματι τού πυρός εδοξάσθητε, εν μέσω δέ φλογός ανυποστάτου ιστάμενοι, Θεόν επεκαλείσθε, Τάχυνον ο Οικτίρμων, καί σπεύσον ως ελεήμων, εις τήν βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλόμενος.

Ψυχαίς καθαραίς Ήχος β’

Ψυχαίς καθαραίς, καί αρρυπώτοις χείλεσι, δεύτε μεγαλύνωμεν τήν ακηλίδωτον, καί υπέραγνον Μητέρα τού Εμμανουήλ, δι' αυτής τώ εξ αυτής, προσφέροντες πρεσβείαν τεχθέντι, φείσαι τών ψυχών ημών, Χριστέ ο Θεός, καί σώσον ημάς.

Ώ τού μεγίστου μυστηρίου! Ήχος β’

Ώ τού μεγίστου μυστηρίου! βλέπων τά θαύματα, ανακηρύττω τήν θεότητα, ουκ αρνούμαι τήν ανθρωπότητα, ο γάρ Εμμανουήλ φύσεως μέν πύλας ήνοιξεν, ως φιλάνθρωπος, παρθενίας δέ κλείθρα ου διέρρηξεν, ως Θεός, αλλ' ούτως εκ μήτρας προήλθεν, ως δι' ακοής εισήλθεν, ούτως εσαρκώθη, ως συνελήφθη, απαθώς εισήλθεν, αφράστως εξήλθε, κατά τόν Προφήτην τόν λέγοντα. Αύτη η πύλη κεκλεισμένη έσται, ουδείς ου μή διέλθη δι' αυτής, ειμή μόνος Κύριος ο Θεός Ισραήλ, ο έχων τό μέγα έλεος.

Ω τών υπέρ νούν Ιαμβικός Ήχος β’

Ω τών υπέρ νούν, τού τόκου σου θαυμάτων! Νύμφη πάναγνε, Μήτερ ευλογημένη, Δι' ής τυχόντες παντελούς σωτηρίας, Επάξιον κροτούμεν ως ευεργέτη, Δώρον φέροντες ύμνον ευχαριστίας.

Ως ωράθης Χριστέ Ήχος β’

Άβυσσος εσχάτη Ήχος γ’

Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Ανάγαγε εκ φθοράς Ήχος γ’

Ανάγαγε εκ φθοράς με Κύριε ο Θεός μου ο Ιωνάς εβόα, καγώ βοώ σοι, εκ τού βυθού ρύσαί με Σωτήρ, τών πολλών μου κακών, όπως αίνεσιν φωνής, θύσω σοι μόνε Φιλάνθρωπε.

Άσμα καινόν Ήχος γ’

Αστέκτω πυρί ενωθέντες Ήχος γ’

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Άσωμεν τώ Κυρίω άσμα Ήχος γ’

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαν Ήχος γ’

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα, εν ερυθρά θαλάσση, πόντω γάρ εκάλυψε τούς υπεναντίους, καί έσωσε τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Βαβυλωνία κάμινος Ήχος γ’

Βαβυλωνία κάμινος, τούς παίδας ουκ έφλεξεν, ουδέ τής θεότητος τό πύρ, τήν Παρθένον διέφθειρε, διό μετά τών Παίδων πιστοί βοήσωμεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Βυθός μοι τών παθών επανέστη Ήχος γ’

Βυθός μοι τών παθών επανέστη, καί ζάλη εναντίων ανέμων, αλλά προφθάσας με σύ, σώσον Σωτήρ, καί ρύσαι φθοράς, ως έσωσας, τού θηρός τόν Προφήτην.

Βυθώ αμαρτημάτων Ήχος γ’

Βυθώ αμαρτημάτων, συνέχομαι Σωτήρ, καί εν πελάγει τού βίου βυθίζομαι αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού θηρός, καμέ τών παθών ανάγαγε, καί διάσωσόν με.

Γενναίοι Μάρτυρες στιχηρά Ήχος γ’

Γενναίοι Μάρτυρες αληθείας, υμάς ού βία τυραννική, ού θωπεία απατηλή, ού μελών εκκοπαί, ουδέ θανάτου απειλαί, τής πρός τό θείον αγάπης, χωρίσαι δεδύνηνται, διό παρρησίαν έχοντες, πρός Χριστόν τόν επί πάντων Θεόν, ταύτην αμοιβήν τών αλγεινών βασάνων αιτήσασθε, παρά Χριστού, λαβείν ευχαίς υμών, τό μέγα έλεος.

Δεύτε Άπαντα τά πέρατα στιχηρά Ήχος γ’

Δεύτε άπαντα τά πέρατα τής γής, τήν σεπτήν Μετάστασιν τής Θεομήτορος μακαρίσωμεν, εν χερσί γάρ τού Υιού, τήν ψυχήν τήν άμωμον εναπέθετο, όθεν τή Αγία Κοιμήσει αυτής, ο κόσμος ανεζωοποιήθη, ψαλμοίς καί ύμνοις, καί ωδαίς πνευματικαίς μετά τών Ασωμάτων, καί τών Αποστόλων εορτάζων φαιδρώς.

Εβόησα εν στεναγμοίς Ήχος γ’

Εβόησέ σοι Ήχος γ’

Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.

Έθου πρός ημάς Ήχος γ’

Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας, διό σοι κραυγάζομεν, ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εισακήκοα τήν ακοήν Ήχος γ’

Εκάλυψεν ουρανούς Ήχος γ’

Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αι νέσεως.

Εν νόμω, σκιά Ήχος γ’

Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.

Εν Πνεύματι τώ Ιερώ εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Εν πνεύματι τώ ιερώ παραστάς ο Πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο, τόν τού νόμου Δεσπότην, κραυγάζων. Νύν τού δεσμού με, τής σαρκός απόλυσον, ως είρηκας εν ειρήνη, είδον γάρ τοίς οφθαλμοίς, αποκάλυψιν εθνών, καί Iσραήλ σωτηρίαν.

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε Ήχος γ’

Εν Σιναίω τώ όρει κατείδέ σε, εν τή βάτω Μωϋσής, τήν αφλέκτως τό πύρ τής θεότητος, συλλαβούσαν εν γαστρί. Δανιήλ δέ σε είδεν, όρος αλατόμητον, ράβδον βλαστήσασαν, Ησαϊας κέκραγε, τήν εκ ρίζης Δαυϊδ.

Ενύλου φλόγα πυρός Ήχος γ’

Ενύλου φλόγα πυρός, δί' Αϋλου κατεμάραναν, θεοφορούμενοι Παίδες, καί έψαλλον, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Επεσκέψατο ημάς εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Επεσκέψατο ημάς, εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών, καί οι εν σκότει καί σκιά, εύρομεν τήν αλήθειαν, καί γάρ εκ τής Παρθένου ετέχθη ο Κύριος.

Επεφάνη ο Σωτήρ εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Επεφάνη ο Σωτήρ, η χάρις η αλήθεια, εν ρείθροις τού Ιορδάνου, καί τούς εν σκότει καί σκιά, καθεύδοντας εφώτισε, καί γάρ ήλθεν εφάνη, τό φώς τό απρόσιτον.

Επί τής γής Ήχος γ’

Επί τής γής ο αόρατος ώφθης, καί τοίς βροτοίς εκών συνανεστράφης, ο ακατάληπτος, πρός σέ ούν ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε Φιλανθρωπε.

Εστερεώθη η καρδία μου Ήχος γ’

Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, ότι ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε.

Ευλογητός Κύριος Ήχος γ’

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυϊδ τού παιδός αυτού, διά σπλάγχνα ελέους, εν οίς επεσκέψατο ημάς, ανατολή εξ ύψους, καί κατηύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Η Παρθένος σήμερον κάθισμα Ήχος γ’

Η Παρθένος σήμερον, τόν προαιώνιον Λόγον, εν Σπηλαίω έρχεται, αποτεκείν απορρήτως, Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον μετά Αγγέλων καί τών Ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι, Παιδίον νέον, τόν πρό αιώνων Θεόν.

Θαυμαστός ενδόξως Ήχος γ’

Θαυμαστός ενδόξως ποιών τέρατα, σύ εί ο Θεός, ο άβυσσον γεώσας, καί άρματα καλύψας, καί λαόν διασώσας, άδοντά σοι ως λυτρωτή ημών Θεώ.

Θείας πίστεως κάθισμα Ήχος γ’

Θείας πίστεως ομολογία, άλλον Παύλόν σε τή Εκκλησία, ζηλωτήν εν ιερεύσιν ανέδειξε, Συνεκβοά σοι καί Άβελ πρός Κύριον, καί Ζαχαρίου τό αίμα τό δίκαιον, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Ίδετε, ίδετε Ήχος γ’

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι, Ο Σωτήρ τού Κόσμου, τό φώς τό αληθινόν, η πηγή τής ζωής, ο Υιός τού Θεού.

Καινόν τό θαύμα Ήχος γ’

Καινόν τό θαύμα καί θεοπρεπές! τής Παρθένου γάρ τήν κεκλεισμένην πύλην, σαφώς διοδεύει Κύριος, γυμνός εν εισόδω, καί σαρκοφόρος ώφθη εν εξόδω Θεός, καί μένει η πύλη κεκλεισμένη, ταύτην αφράστως, ως Θεομήτορα μεγαλύνομεν.

Λατρεύειν ζώντι Θεώ Ήχος γ’

Λατρεύειν ζώντι Θεώ, οι εν Βαβυλώνι Παίδες προσκαρτερήσαντες, μουσικών οργάνων κατεφρονησαν, καί φλογός μέσον εστώτες, θεοτερπή ύμνον αναμέλποντες έλεγον. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Μεγάλη τού Σταυρού σου Ήχος γ’

Μεγάλη τού Σταυρού σου Κύριε η δύναμις, επάγη γάρ εν τόπω, καί ενεργεί εν Κόσμω, καί ανέδειξεν εξ αλιέων Αποστόλους, καί εξ εθνών Μάρτυρας, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Μέγιστον θαύμα στιχηρά Ήχος γ’

Μέγιστον θαύμα! παρθένος τεκούσα, καί τό τεχθέν Θεός πρό αιώνων, προφανής ο τόκος, καί τό τελούμενον υπέρ φύσιν. Ώ Μυστηρίου φρικώδους! ο καί νοούμενον, άφραστον μένει, καί θεωρούμενον, ου καταλαμβάνεται. Μακαρία σύ εί άχραντε Κόρη, Αδάμ τού γηγενούς θυγάτηρ, καί Θεού τού Υψίστου φανείσα μήτηρ. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μή εν ποταμοίς Ήχος γ’

Μή εν ποταμοίς, οργισθής Κύριε, μή εν ποταμοίς ο θυμός σου, ή εν θαλάσση τό όρμημά σου.

Ο εκ μή όντων τά πάντα Ήχος γ’

Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Δέσποτα, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Ο ουρανόν τοίς άστροις εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Ο ουρανόν τοίς άστροις, κατακοσμήσας ως Θεός, καί διά τών σών Αγγέλων, πάσαν τήν γήν φωταγωγών, Δημιουργέ τών απάντων, τούς ανυμνούντάς σε σώζε.

Ο τά ύδατα Ήχος γ’

Ο τά ύδατα πάλαι, νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Ο τήν φλόγα Ήχος γ’

Ο τήν φλόγα δροσίσας τής καμίνου, καί τούς Παίδας αφλέκτους διασώσας, ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Οι τώ γλυκεί τού Αχράντου Ήχος γ’

Οι τώ γλυκεί τού Αχράντου σου Τόκου, Βέλει τρωθέντες Αγνή, σού τό αξιέραστον κάλλος θαυμάζοντες, άμα σύν Αγγέλοις επαξίως σε, ως μητέρα Θεού μεγαλύνομεν.

Ορθρίζοντες ανυμνούμέν σε Λόγε Ήχος γ’

Ορθρίζοντες ανυμνούμέν σε Λόγε, Υιέ Θεού Μονογενές, τήν σήν ειρήνην δός ημίν, καί ελέησον ημάς τούς ανυμνούντάς σε, καί πιστώς προσκυνούντας.

Οτά ύδατα πάλαι Ήχος γ’

Οτά ύδατα πάλαι, νεύματι θείω εις μίαν συναγωγήν συναθροί σας, καί τεμων θάλασσαν, Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Πρός σέ ορθρίζω Ήχος γ’

Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντανούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον.

Σέ ακατάφλεκτον βάτον Ήχος γ’

Σέ τήν αθάνατον Κύριε πηγήν Ήχος γ’

Σέ τήν αθάνατον Κύριε πηγήν, τήν δι' Αγίων ιάματα, τών ανθρώπων τώ γένει παρέχουσαν, αεί μεγαλύνομεν, ότι σώζεις τάς ψυχάς ημών.

Σέ τήν ακατάφλεκτον Βάτον Ήχος γ’

Σέ τήν ακατάφλεκτον Βάτον, καί αγίαν Παρθένον, τήν Μητέρα τού Φωτός, καί Θεοτόκον, τήν ελπίδα πάντων ημών μεγαλύνομεν.

Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα Ήχος γ’

Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σκηνώσεως Ιωνάς Ήχος γ’

Σκηνώσεως Ιωνάς, τής εν κατωτάτω άδου τής φύσεως, σύμβολον γεγονώς εβόα, ανάγαγε εκ φθοράς, τήν ζωήν μου Φιλάνθρωπε.

Σοβαρός ο τύραννος Ήχος γ’

Σταυροφανώς Μωϋσής στιχηρά Ήχος γ’

Σταυροφανώς Μωϋσής, εν τώ όρει, χείρας εκτείνας πρός ύψος, τόν Αμαλήκ ετροπούτο, σύ δέ Σωτήρ τάς παλάμας απλώσας, εν τώ Σταυρώ τώ τιμίω, ενηγκαλίσω με σώσας, τής δουλείας τού εχθρού, καί έδωκάς μοι σημείωσιν ζωής, από τόξου φυγείν τών εναντίων μου. Διά τούτο, Λόγε, προσκυνώ τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον.

Στείρα ψυχή καί άγονε Ήχος γ’

Στείρα ψυχή καί άγονε, κτήσαι καρπόν ευκλεή, ευτεκνουμένη βόησον. Εστερεώθην διά σού ο Θεός, ουκ έστιν άγιος, ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε.

Στειρωθέντα μou τόν νούν Ήχος γ’

Στειρωθέντα μou τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.

Στερέωσον Κύριε Ήχος γ’

Στερέωσον Κύριε, τάς καρδίας ημών, καί φώτισον εις τήν σήν υμνωδίαν, τού δοξάζειν σε Σωτήρ εις αιώνα αιώνος.

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου Ήχος γ’

Σώσόν με Κύριε ο Θεός μου, σύ γάρ πάντων η σωτηρία, ο κλύδων με τών παθών εκταράττει, καί τό βάρος τών ανομιών με βυθίζει, δός μοι χείρα βοηθείας, καί πρός φώς ανάγαγέ με κατανύξεως, ως μόνος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Τά Χερουβίμ μιμούμενοι Ήχος γ’

Τά Χερουβίμ μιμούμενοι, Παίδες, εν τή καμίνω εχόρευον βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ότι εν αληθεία καί κρίσει, επήγαγες ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών, ο υπερύμνητος καί δεδοξασμένος εις πάντας τούς αιώνας.

Τεμνομένην θάλασσαν Ήχος γ’

Τήν εκ Παρθένου σου γέννησιν Ήχος γ’

Τήν εκ Παρθένου σου γέννησιν, ο Προφήτης προβλέπων, ανεκήρυττε βοών. Τήν ακοήν σου ακήκοα καί εφοβήθην, ότι από θαιμάν, καί εξ όρους αγίου κατασκίου, επεδήμησας, Χριστέ.

Τήν εν βάτω καί πυρί Ήχος γ’

Τήν εν βάτω καί πυρί, προγραφείσαν εν Σινά, τώ νομοθέτη Μωσή, καί τό θείον εν γαστρί, αφλέκτως συλλαβούσαν πύρ, τήν ολόφωτον καί άσβεστον λαμπάδα, τήν όντως Θεοτόκον, εν ύμνοις τιμώντες σέ μεγαλύνομεν.

Τήν Μωσέως ωδήν Ήχος γ’

Τήν Μωσέως ωδήν, αναλαβούσα βόησον ψυχή, Βοηθός και σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός καί δοξάσω αυτόν.

Τήν σήν ειρήνην Ήχος γ’

Τήν σήν ειρήνην, ταίς Εκκλησίαις σου Χριστέ, τή αηττήτω δυνάμει τού Σταυρού σου, ο εκ νεκρών αναστάς παράσχου, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Τήν ωραιότητα κάθισμα Ήχος γ’

Τήν ωραιότητα, τής παρθενίας σου, καί τό υπέρλαμπρον, τό τής αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι Θεοτόκε. Ποίόν σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον, τί δέ ονομάσω σε; απορώ καί εξίσταμαι, διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Τής νυκτός διελθούσης Ήχος γ’

Τής νυκτός διελθούσης, ήγγικεν η ημέρα, καί τό φώς τώ κόσμω επέλαμψε, διά τούτο υμνεί σε τάγματα Αγγέλων καί δοξολογεί σε Χριστέ ο Θεός.

Τό κατάσκιον όρος Ήχος γ’

Τό κατάσκιον όρος, ο Αββακούμ προεώρα, τήν άχραντόν σου μήτραν Αγνή, διό καί ανεκραύγαζεν. Από Θαιμάν ήξει ο Θεός ο Άγιος, καί εξ όρους κατασκίου δασέος.

Τό ξένον καί απόρρητον Ήχος γ’

Τό ξένον καί απόρρητον, τού αχράντου σου τόκου, θεοπρεπές μυστήριον, καταπλήττει Αγγέλους, καί τών βροτών τάς χορείας, Μητροπάρθενε Κόρη, καί γάρ Θεός εν μήτρα σου, σαρκωθείς ασυγχύτως, άνευ σποράς, ώφθης ο απρόσιτος προσιτός μοι, ενώσας με θεότητι, τή αυτού παραδόξως.

Τό πρίν εικόνι τή χρυσή Ήχος γ’

Τό πρίν εικόνι τή χρυσή, Περσικώ σεβάσματι, Παίδες ου προσεκύνησαν τρείς, υμνούντες εν μέσω τής καμίνου. Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Τό στερέωμα Ήχος γ’

Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Τό φώς σου τό ανέσπερον Χριστέ Ήχος γ’

Τό φώς σου τό ανέσπερον Χριστέ, καταύγασον ο Θεός τή ταπεινή μου ψυχή, καί οδήγησον εις τόν φόβον σου, διότι φώς τά προστάγματά σου.

Τόν εν τή βάτω Μωσή Ήχος γ’

Τόν εν τή βάτω Μωσή, τής Παρθένου τό θαύμα, έν Σιναίω τώ όρει προτυπώσαντά ποτέ, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εν φλογί Ήχος γ’

Τόν εν φλογί τοίς Παισί τών Εβραίων, συγκαταβάντα θεϊκή τή δυνάμει, καί οφθέντα Κύριον, ιερείς ευλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός Ήχος γ’

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός, γεννηθέντα πρό αιώνων Θεόν, καί επ' εσχάτων εκ τής Θεοτόκου, σάρκα ενδυσάμενον, ως τέλειον άνθρωπον, καί Θεόν εκ τού Θεού, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν νυμφώνά σου βλέπω εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Τόν νυμφώνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, καί ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ, λάμπρυνόν μου τήν στολήν τής ψυχής, Φωτοδότα, καί σώσόν με.

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως Ήχος γ’

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όρη καί βουνοί, καί βυθός καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Τόξον έθραυσας εχθρών Ήχος γ’

Τόξον έθραυσας εχθρών, καί θυρεούς συνέτιψας εν ισχύϊ, Δέσποτα Χριστέ, τό στερέωμα ημών, άγιος εί Κύριε.

Τούς εις τά τέλη τών αιώνων Ήχος γ’

Τούς εις τά τέλη τών αιώνων, καταντήσαντας φιλάνθρωπε, καί τρικυμίαις πειρασμών, απολέσθαι κινδυνεύοντας, βοώντας, μή παρίδης. Σώσον Σωτήρ ως έσωσας, τού θηρός τόν προφήτην.

Τρείς Παίδες εν καμίνω Ήχος γ’

Τρείς Παίδες εν καμίνω, τήν Τριάδα τυπώσαντες, τού πυρός τήν απειλήν κατεπάτησαν, καί υμνούντες εβόων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τώ τύπω τού σταυρού Ήχος γ’

Τών γηγενών τίς ήκουσε Ήχος γ’

Τών γηγενών τίς ήκουσε τοιούτον, ή τίς εώρακε ποτέ; ότι παρθένος ευρέθη εν γαστρί έχουσα, καί ανωδίνως τό βρέφος αποτεκούσα τοιούτόν σου τό θαύμα καί σέ αγνή Θεοκυήτορ Μαρία μεγαλύνομεν.

Τών υπ' Αγγέλων ασιγήτως Ήχος γ’

Τών υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όρη καί βουνοί, καί βυθός καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Φαραώ τά άρματα Ήχος γ’

Φαραώ τά άρματα, βυθώ καλύψας Κύριε τήν θάλασσαν διέρρηξας, καί έσωσας άσμασιν υμνούντά σε, λαόν Ισραηλίτην.

Φώς αναλλοίωτον εξαποστειλάριον Ήχος γ’

Φώς αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός αγεννήτου, έν τώ φανέντι φωτί σου, σήμερον έν Θαβωρίω, φώς είδομεν τόν, Πατέρα, φώς καί τό Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν Κτίσιν.

Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος Ήχος γ’

Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς Ήχος γ’

Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ως όμβρος επ' άγρωστιν Ήχος γ’

Ως πάλαι τούς ευσεβείς Ήχος γ’

Ως πάλαι τούς ευσεβείς, τρείς Παίδας εδρόσισας, εν τή φλογί τή Χαλδαϊκή, τώ φωτιστικώ τής θεότητος πυρί, καί ημάς καταύγασον, Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Αβραμιαίοι ποτέ Ήχος δ’

Αβραμιαίοι ποτέ, εν Βαβυλώνι παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, καί υμνούντες έψαλλον, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Αβραμιαίοι ποτέ, εν Βαβυλώνι Παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, εν ύμνοις κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Ακήκοεν ο Προφήτης Ήχος δ’

Ακήκοεν ο Προφήτης, τήν έλευσίν σου Κύριε καί εφοβήθη, ότι μέλλεις εκ Παρθένου τίκτεσθαι, καί ανθρώποις δείκνυσθαι, καί έλεγεν. Ακήκοα τήν ακοήν σου, καί εφοβήθην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Άκουε Κόρη Παρθένε Ήχος δ’

Άκουε Κόρη Παρθένε αγνή, ειπάτω δή ο Γαβριήλ, βουλήν Υψίστου αρχαίαν αληθινήν, γενού πρός υποδοχήν ετοίμη Θεού, Διά σού γάρ ο αχώρητος, βροτοίς συναναστρέφεται, διό καί χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Άναξ ανάκτων Ιαμβικός Ήχος δ’

Άναξ ανάκτων, οίος εξ οίου μόνος, Λόγος προελθών, Πατρός εξ αναιτίου. Ισοσθενές σου Πνεύμα τοίς Αποστόλοις, Νημερτές εξέπεμψας ως ευεργέτης, Άδουσι, Δόξα τώ κράτει σου, Κύριε.

Αναστάς ο Ιησούς Ήχος δ’

Αναστάς ο Ιησούς από τού τάφου καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν τήν αιώνιον ζωήν καί μέγα έλεος.

Ανάτειλόν μοι Κύριε Ήχος δ’

Ανάτειλόν μοι Κύριε, τό φώς τών προσταγμάτων σου, ότι πρός σέ Χριστέ τό πνεύμά μου, ορθρίζει καί υμνεί σε, σύ γάρ εί Θεός ημών, καί πρός σέ καταφεύγω, τής ειρήνης Βασιλεύ

Ανοίξω το στόμά μου Ήχος δ’

Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα (τήν κοίμησιν, τήν είσδον, τήν σύλληψιν).

Άπας γηγενής Ήχος δ’

Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια (τήν ιεράν Μετάστασιν, τά ιερά Εισόδια,) τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.

Άρματα Φαραώ Ήχος δ’

Άρματα Φαραώ, καί τήν δύναμιν αυτού, έρριψεν εις θάλασσαν, ο κραταιός εν πολέμοις, άσωμεν αυτώ άσμα καινόν, ότι ενδόξως δεδόξασται

Ασεβείς ουκ όψονται Ήχος δ’

Ασεβείς ουκ όψονται, τήν δόξαν σου, αλλ' ημείς σέ Mονογενές, Πατρικής απαύγασμα, δόξης θεότητος, εκ νυκτός ορθρίζοντες, ανυμνούμέν σε φιλάνθρωπε.

Άσομαί σοι Κύριε Ήχος δ’

Ασομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι εξήγαγες λαόν, δουλείας Αιγύπτου, εκάλυψας δέ άρματα Φαραώ, καί τήν δύναμιν.

Αφ' ύψους κατήλθες Ήχος δ’

Αφ' ύψους κατήλθες, βουλήσει επί γής, ο υπεράνω πάσης αρχής, καί ταπεινήν ανύψωσας εξ άδου κατωτάτου, φύσιν βροτείαν, ου γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Γή καί πάντα τά εν αυτή Ήχος δ’

Γή καί πάντα τά εν αυτή, θάλασσα καί πάσαι αι πηγαί, οι ουρανοί τών ουρανών, φώς καί σκότος, ψύχος καί καύσων, υιοί τών ανθρώπων, ιερείς ευλογείτε τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον Ήχος δ’

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον, τής σής εικόνος επί Σταυρού σου έστης, καί ετάκησαν τά έθνη, σύ γάρ εί Θεός ημών, ισχύς μου καί ύμνησις.

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον Ήχος δ’

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών

Εβόησαν, εν ευφροσύνη Ήχος δ’

Εβόησαν, εν ευφροσύνη Δικαίων τά πνεύματα, Νύν τώ Κόσμω, διαθήκη καινή διατίθεται, καί ραντίσματι, καινουργείσθω λαός θείου Αίματος.

Εβόησε, προτυπών Ήχος δ’

Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο προφήτης Ιωνάς, εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού βασιλεύ τών δυνάμεων.

Έδωκας σημείωσιν στιχηρά απόστιχα Ήχος δ’

Έδωκας σημείωσιν, τοίς φοβουμένοις σε Κύριε, τόν Σταυρόν σου τόν τίμιον, δι' ού εθριάμβευσας, τάς αρχάς τού σκότους, καί τάς εξουσίας, καί επανήγαγες ημάς, εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Έθυσας τώ Θεώ θυσίαν αινέσεως Ήχος δ’

Εις πάσαν τήν γήv εξήλθεν Ήχος δ’

Εισακήκοα ο Θεός Ήχος δ’

Εισακήκοα ο Θεός, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, ο Προφήτης έλεγε, καί εδόξασά σου τήν δύναμιν.

Εισακήκοα τήν ένδοξον Ήχος δ’

Εισακήκοα τήν ένδοξον οικονομίαν σου Χριστέ ο Θεός, ότι ετέχθης εκ τής Παρθένου, ίνα εκ πλάνης ρύση τούς κραυγάζοντας, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Έκλινας Χριστέ Ήχος δ’

Έκλινας Χριστέ τή καταβάσει σου, ουρανούς εν συνέσει, καί ώφθης σεσαρκωμένος επί γής. Διό πάντες βοώμεν. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Εν κήτει Χριστέ τριημερεύσας Ήχος δ’

Εν κήτει Χριστέ τριημερεύσας, Ιωνάς προέγραψέ σε τόν αθάνατον, ως νεκρόν εκουσίως, εν τή κοιλία τής γής τριημερεύσαντα.

Εν Κυρίω Θεώ μου Ήχος δ’

Εν Κυρίω Θεώ μου, εστερεώθη ή καρδία μου, διό οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν.

Εν πελάγει τού βίου Ήχος δ’

Εν πελάγει τού βίου, ταίς πράξεσί μου κατήλθον εις βυθόν, αλλ' ως εκ κήτους Ιωνάς, ούτω βοώ σοι. Εκ βυθού τών κακών με ανάγαγε δέομαι, Υιέ τού Θεού καί Λόγε.

Εν πυρί φλογός παρίστανται Ήχος δ’

Εν πυρί φλογός παρίστανται, σοί Χερουβείμ, Σεραφείμ Κύριε, καί πάσα κτίσις ύμνον άδει σοι τερπνόν. Υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε, Χριστόν τόν μόνον Δημιουργόν, εις πάντας τούς αιώνας.

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Ήχος δ’

Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Εν τώ θλίβεσθαίμε Ήχος δ’

Εν τώ θλίβεσθαίμε, εβόησαπρός Κύριον, καί επήκουσέ μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Εξέστη τά σύμπαντα Ήχος δ’

Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, (εν τή σεπτή Κοιμήσει σου, εν τή σεπτή Εισόδω σου,) σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.

Επαρθέντα σε ιδούσα Ήχος δ’

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Επεφάνης σήμερον κοντάκιον Ήχος δ’

Επεφάνης σήμερον τή οικουμένη, καί τό φώς σου Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, έν επιγνώσει υμνούντάς σε. Ήλθες εφάνης τό Φώς τό απρόσιτον.

Εποίησε κράτος Ήχος δ’

Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, καθείλε γάρ δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, ο Θεός τού Ισραήλ, εν οίς επεσκέψατο ημάς, Ανατολή εξ ύψους, καί κατηύθυνεν ημάς εις οδόν ειρήνης.

Έρρηξε γαστρός Ιαμβικός Ήχος δ’

Έρρηξε γαστρός ητεκνωμένης πέδας, Ύβριν τε δυσκάθεκτον ευτεκνουμένης, Μόνη προσευχή τής Προφήτιδος πάλαι Άννης, φερούσης πνεύμα συντετριμμένον, Πρός τόν δυνάστην, καί Θεόν τών γνώσεων.

Εστερεώθη η καρδία μου Ήχος δ’

Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρίω σου

Εύα μέν τώ τής παρακοής Ήχος δ’

Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, Όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Ευεργέτα Χριστέ Παντοδύναμε Ήχος δ’

Ευεργέτα Χριστέ Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ευφραίνεται επί σοί Ήχος δ’

Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ Ήχος δ’

Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ, πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών, ο βασιλεύων γάρ εις τούς αιώνας, Κύριος τών Δυνάμεων ήλθεν, ευλαβείσθω πάσα η γή, εκ προσώπου αυτού, καί βοάτω, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ζάλη με λογισμών Ήχος δ’

Ζάλη με λογισμών καταλαβούσα, εις βυθόν καθέλκει με, αμέτρων πλημμελημάτων, αλλά σύ Κυβερνήτα αγαθέ, προφθάσας διάσωσόν με.

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι Ήχος δ’

Ήθελον δάκρυσιν εξαλείψαι, τών εμών πταισμάτων Κύριε τό χειρόγραφον, καί τό υπόλοιπον τής ζωής μου, διά μετανοίας ευαρεστήσαί σοι, αλλ' ο εχθρός απατά με, καί πολεμεί τήν ψυχήν μου. Κύριε, πρίν εις τέλος απόλωμαι, σώσόν με.

Ήλθον εις τά βάθη Ήχος δ’

Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Θαλάσσης τό ερυθραίον Ήχος δ’

Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Θείω καλυφθείς Ιαμβικός Ήχος δ’

Θείω καλυφθείς ο βραδύγλωσσος γνόφω. Ερρητόρευσε τόν θεόγραφον νόμον Ιλύν γάρ εκτινάξας όμματος νόου, Ορά τόν όντα, καί μυείται Πνεύματος Γνώσιν, γεραίρων ενθέοις τοίς άσμασιν.

Θεόν ανθρώποις ιδείν Ήχος δ’

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς σέ μακαρίζομεν

Θεόν Πατέρα δημιουργόν Ήχος δ’

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν Ήχος δ’

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, συστήσασθε εορτήν, καί αγαλλόμενοι, δεύτε μεγαλύνωμεν Χριστόν, μετά βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών.

Θύσω σοι, μετά φωνής Ήχος δ’

Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως κυριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Ιλασμός ημίν Χριστέ Ιαμβικός Ήχος δ’

Ιλασμός ημίν Χριστέ καί σωτηρία, Ο Δεσπότης έλαμψας εκ τής Παρθένου, Ίν, ως Προφήτην θηρός εκ θαλατίου, Στέρνων Ιωνάν, τής φθοράς διαρπάσης, Όλον τόν Αδάμ, παγγενή πεπτωκότα.

Ιωακείμ καί Άννα κοντάκιον Ήχος δ’

Ιωακείμ καί Άννα όνειδισμού ατεκνίας, καί Αδάμ καί Εύα, εκ τής φθοράς τού θανάτου, ηλευθερώθησαν, Άχραντε, εν τή αγία γεννήσει σου, αυτήν εορτάζει καί ο λαός σου, ενοχής τών πταισμάτων, λυτρωθείς εν τώ κράζειν σοι, Η στείρα τίκτει τήν Θεοτόκον, καί τροφόν τής ζωής ημών.

Κατεπλάγη Ιωσήφ κάθισμα Ήχος δ’

Κατεπλάγη Ιωσήφ, τό υπέρ φύσιν θεωρών, καί ελάμβανεν εις νούν, τόν επί πόκον υετόν, εν τή ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε, Βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον, Ράβδον Ααρών τήν βλαστήσασαν, καί μαρτυρών ο Μνήστωρ σου καί φύλαξ, τοίς Ιερεύσιν εκραύγαζε, Παρθένος τίκτει, καί μετά τόκον, πάλιν μένει Παρθένος.

Κρυπτόν θείον άχραντον Ήχος δ’

Κρυπτόν θείον άχραντον, εν σοί τελείται εμφανές Μυστήριον, Παρθένε άχραντε, καί γάρ Θεός εκ σού σεσωμάτωται, δι' ευσπλαχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Κύριε, ανελθών εν τώ Σταυρώ Ήχος δ’

Κύριε, ανελθών εν τώ Σταυρώ, τήν προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας καί κατελθών εν τώ Άδη, τούς απ' αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίας δωρούμενος τών ανθρώπων τώ γένει, διά τούτο υμνούντες, δοξάζομεν, τήν ζωοποιόν καί σωτήριόν σου Έγερσιν.

Λίθος αχειρότμητος Ήχος δ’

Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώτας φύσεις, Διό επαγαλλόμενοι σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Λόγου Θεού άφραστον Ήχος δ’

Λόγου Θεού άφραστον εν σοί τελείται, εμφανώς Μυστήριον, Παρθένε άχραντε, καί γάρ Θεός, εκ σού σεσωμάτωται δι' ευσπλαγχνίαν, διό σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Λύει τά δεσμά Ιαμβικός Ήχος δ’

Λύει τά δεσμά καί δροσίζει τήν φλόγα, Ο τρισσοφεγγής τής θεαρχίας τύπος, Υμνούσι Παίδες, ευλογεί δέ τόν μόνον, Σωτήρα καί παντουργόν, ως ευεργέτην, Η δημιουργηθείσα σύμπασα κτίσις.

Λυτήριον κάθαρσιν αμπλακημάτων Ιαμβικός Ήχος δ’

Λυτήριον κάθαρσιν αμπλακημάτων, Πυρίπνοον δέξασθε Πνεύματος δρόσον, Ω τέκνα φωτόμορφα τής Εκκλησίας, Νύν εκ Σιών γάρ εξελήλυθε νόμος, Η γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις.

Λυτρωτά τού παντός Ήχος δ’

Λυτρωτά τού παντός παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα ευλογείτε, υμνείτε τόν Κύριον.

Μεγαλύνομεν πάντες Ήχος δ’

Μεγαλύνομεν πάντες, τήν φιλανθρωπίαν σου, Κύριε Σωτήρ ημών, η δόξα τών δούλων σου, καί στέφανος τών πιστών, ο μεγαλύνας την μνήμην τής τεκούσης σε.

Μετά τόκον σε Αγνή Ήχος δ’

Μετά τόκον σε Αγνή, καί πρό τού τόκου, καί εν τόκω άχραντε, σέ πάσα η κτίσις καταγγέλλουσα, ως Θεοτόκον αληθή μεγαλύνομεν.

Μή παραδώης ημάς Ήχος δ’

Μή παραδώης ημάς εις τέλος, διά τό όνομά σου καί μή διασκεδάσης τήν διαθήκην σου, καί μή αποστήσης τό έλεός σου αφ' ημών, Κύριε ο Θεός τών Πατέρων ημών, ο υπερυψούμενος εις τούς αιώνας.

Μωϋσής εν τώ όρει Ήχος δ’

Νάουσαν ακρότομον Ήχος δ’

Νάουσαν ακρότομον, προστάγματι σώ, στερεάν εθήλασε πέτραν, Ισραηλίτης λαός, η δέ πέτρα σύ Χριστέ, υπάρχεις καί ζωή, εν ώ εστερεώθη η Εκκλησία κράζουσα, Ωσαννά, ευλογημένος εί ο ερχόμενος.

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι Ήχος δ’

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι, προσταγμα τυραννικόν, εις φλήναφον θέμενοι, μέσον τού πυρός ανεβόων, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νύν αναστήσομαι Ήχος δ’

Νύν αναστήσομαι, προφητικώς έφη ο Θεός, νύν υψωθήσομαι, νύν δοξασθήσομαι, τόν πεσόντα προσλαβών εκ τής Παρθένου, καί πρός φώς τό θαυμαστόν, ανυψών τής εμής θεότητος.

Ο ανατείλας το φώς Ήχος δ’

Ο ανατείλας τό φώς, καί φωτίσας τόν όρθρον, καί δείξας τήν ημέραν, δόξα σοι, Ιησού Υιέ τού Θεού.

Ο διασώσας εν πυρί Ήχος δ’

Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Ο εν αρχή άναρχος Λόγος Ήχος δ’

Ο εν αρχή άναρχος Λόγος, σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι, Υιός μονογενής, ευλογημένος εί καί υπερυψούμενος, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ο εν τώ όρει τώ Μωσεί Ήχος δ’

Ο εν τώ όρει τώ Μωσεί συλλαλήσας, καί τύπον τής Παρθένου τήν βάτον δείξας, ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ο εξ υψίστου κληθείς Ήχος δ’

Ο εξ υψίστου κληθείς, ουκ απ' ανθρώπων, ότε τό επίγειον σκότος ημαύρωσε, τούς οφθαλμούς σού τού σώματος, τής ασεβείας, δημοσιεύον τήν σκυθρωπότητα, τότε τό ουράνιον, φώς περιήστραψε, σής διανοίας τά όμματα, τής ευσεβείας ανακαλύπτον τήν ωραιότητα, όθεν επέγνως τόν εξάγοντα, φώς εκ σκότους Χριστόν τόν Θεον ημών, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Ο καθήμενος εν δόξη Ήχος δ’

Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας, δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Ο κτησάμενος ημάς Ήχος δ’

Ο κτησάμενος ημάς, περιούσιον λαόν, τώ αίματί σου, Κύριε, τήν εν ομονοία σήν ειρήνην δός ημίν, φυλάττων τήν ποίμνην σου.

Ο πατάξας Αίγυπτον Ήχος δ’

Ο πατάξας Αίγυπτον, καί Φαραώ τόν τύραννον, βυθίσας εν θαλάσση, λαόν διέσωσας δουλείας, Μωσαϊκώς άδοντα, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Ο στερεών βροντήν Ήχος δ’

Ο στερεών βροντήν καί κτίζων πνεύμα, στερέωσόν με Κύριε, ϊνα υμνώ σε ειλικρινώς, καί ποιώ τό θέλημά σου, ότι ουκ έστιν Άγιος, ως σύ ο Θεός ημών.

Ο τά σύμπαντα φέρων Ήχος δ’

Ο τά σύμπαντα φέρων, τή απορρήτω σου δυνάμει Χριστέ, τούς οσίους σου Παίδας, εν τή φλογί εδρόσισας κράζοντας, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ο τόκος σου άφθορος Ήχος δ’

Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος, ός ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν.

Ο τού φωτός διατμήξας Ήχος δ’

Ο τού φωτός διατμήξας τό πρωτόγονον χάος, ως εν φωτί τά έργα υμνεί σε Χριστέ, τόν Δημιουργόν, εν τώ φωτί σου, τάς οδούς ημών εύθυνον.

Ο τών Πατέρων Θεός Ήχος δ’

Ο τών Πατέρων Θεός, μή καταισχύνης ημάς, αλλά δώρησαι ημίν, εν παρρησία βοάν σοι. Ευλογντός εί ο Θεός

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ κάθισμα Ήχος δ’

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός, Εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς Βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Οδιασώσας εν πυρί Ήχος δ’

Οδιασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερόμνητε Κύριε, ο Θεός, ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Οι εν Βαβυλώνι Παίδες Ήχος δ’

Οι εν Βαβυλώνι Παίδες, τώ θείω πυρπολούμενοι ζήλω, τυράννου καί φλογός απειλήν, ανδρείως κατεπάτησαν, καί μέσον πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Όρθρον φαεινόν ημίν Ήχος δ’

Ότι εποίησέ μοι Ήχος δ’

Οτι εποίησέ μοι, μεγαλεία ο δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού, εις γενεάν και γενεάν, τοίς φοβουμένοις αυτόν.

Ότι στείρα έτεκεν Ήχος δ’

Ότι στείρα έτεκεν, η εξ εθνών Εκκλησία, καί η πολλή εν τέκνοις, ησθένησε συναγωγή, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών βοήσωμεν, Άγιος εί Κύριε.

Ουκ ελάτρευσαν Ήχος δ’

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ουκ εν σοφία Ήχος δ’

Ούκ εν σοφία. καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ’ εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω Σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Ουκ έστι σοι όμοιος Ήχος δ’

Ουκ έστι σοι όμοιος, δεδοξασμένε Κύριε, εν χειρί γάρ κραταιά, ελυτρώσω τόν λαόν, όν εκτήσω Φιλάνθρωπε.

Ουκ έστιν Άγιος ως σύ Ήχος δ’

Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ό υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στε ρεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου

Ούτος ο Θεός ημών Ήχος δ’

Ούτος ο Θεός ημών, ο εκ Παρθένου σαρκωθείς, καί τήν φύσιν θεώσας, όν υμνούντες βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Παίδας ευαγείς Ήχος δ’

Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Πάντα τά έργα τού Θεού Ήχος δ’

Πάντα τά έργα τού Θεού, καί πάσα κτίσις, ευλογείτε τόν Κύριον, ότι τοίς ανθρώποις εκ τής γής ανέτειλε τό φώς, καί τήν οικουμένην πάσαν εφώτισε, καί ζωήν αιώνιον τώ κόσμω εδωρήσατο, υμνείτε λαοί, καί υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας.

Πύρ φλέγον Άγγελος Ήχος δ’

Σέ τήν υπερένδοξον νύμφην Ήχος δ’

Σέ τήν υπερένδοξον νύμφην, καί Παναγίαν Θεοτόκον, τήν τόν Κτίστην τεκούσαν, τών ορατών τε πάντων καί αοράτων, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Σύ Κύριέ μου φώς Ήχος δ’

Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Σύμφωνον εθρόησεν οργάνων Ιαμβικός Ήχος δ’

Σύμφωνον εθρόησεν οργάνων μέλος, Σέβειν τό χρυσότευκτον άψυχον βρέτας. Η τού Παρακλήτου δέ φωσφόρος χάρις, Σεβασμιάζει τού βοάν, Τριάς μόνη, Ισοσθενής, άναρχος, ευλογητός εί.

Τά σύμπαντα Δέσποτα Ήχος δ’

Τά σύμπαντα Δέσποτα, τή σή σοφία συνεστήσω, γής δέ πάλιν ήδρασας, ως οίδας τόν πυθμένα, τή βάσει πηξάμενος επί υδάτων απείρων, διό πάντες βοώμεν αναμέλποντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, απαύστως τόν Κύριον.

Ταχύ προκατάλαβε κάθισμα Ήχος δ’

Ταχύ προκατάλαβε Σωθείς διά πίστεως, Σώζων πολύαθλε, σωτήριος γέγονας, χειμαζομένων λιμήν, προνοία Χριστού τού Θεού, βρύεις γάρ ιαμάτων, ποταμούς τοίς ποθούσι, παύεις αρρωστημάτων, τόν φλογμόν καθ' εκάστην, διό τήν θείαν μνήμην σου, πίστει γεραίρομεν.

Τή εικόνι τή χρυσή Ήχος δ’

Τή εικόνι τή χρυσή, μή προσκυνήσαντες Παίδες Αβραμιαίοι, εδοκιμάζοντο, ώσπερ χρυσός εν χωνευτηρίω, εν καμίνω γάρ πυρός, ως εν θαλάμω φωτεινώ, εχόρευον βοώντες. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν Ήχος δ’

Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τήν θείαν ταύτην Ήχος δ’

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.

Τήν Σιών επ' όρους ανάβηθι Ήχος δ’

Τήν Σιών επ' όρους ανάβηθι, ο ευαγγελιζόμενος, καί τήν Ιερουσαλήμ, ο κηρύσσων εν ισχύϊ ύψωσον φωνήν, Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σού, η Πόλις τού Θεού, ειρήνη επί τόν Ισραήλ, καί σωτήριον έθνεσιν.

Τής σής επί γής Ήχος δ’

Τής σής επί γής παρουσίας Χριστέ ο Θεός, προμηνύων ο προφήτης τήν έλευσιν, μετά χαράς εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τό απ' αιώνος απόκρυφον κάθισμα Ήχος δ’

Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διά σού Θεοτόκε τοίς επι γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν Πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Τό στερέωμα τών επί σοί Ήχος δ’

Τόν άσπορον τόκον σου Ήχος δ’

Τόν άσπορον τόκον σου, Θεοτόκε Άχραντε, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εν ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν.

Τόν βασιλέα Χριστόν Ήχος δ’

Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ωμολόγησαν οι αιχμάλωτοι Παίδες, εν τή καμίνω λέγοντες μεγάλη τή φωνή. Πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.

Τόν εν καμίνω τούς Παίδας Ήχος δ’

Τόν εν καμίνω τούς Παίδας, αφλέκτους τηρήσαντα, καί τό πύρ κατασβέσαντα, υμνήσωμεν λέγοντες, Ευλογητός εί κυριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, εις πάντας τούς αιώνας

Τόν εν μορφή Αγγέλου οραθέντα Ήχος δ’

Τόν εν μορφή Αγγέλου οραθέντα, εν καμίνω πυρός τοίς υμνολόγοις, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε Παίδες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εν Σταυρώ, σαρκί Ήχος δ’

Τόν εν Σταυρώ, σαρκί προσηλωθέντα, καί υποδείξαντα ημίν όπλον εις σωτηρίαν, Παίδες υπερυψούτε, Χριστόν τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας.

Τόν εν τώ Σταυρώ προσηλωθέντα Ήχος δ’

Τόν εν τώ Σταυρώ προσηλωθέντα, καί αποδείξαντα ημίv όπλον εις σωτηρίαν, Παίδες υπερυψούτε, Χριστόv τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας.

Τόν νοερόν αδάμαντα στιχηρά Ήχος δ’

Τόν νοερόν αδάμαντα τής καρτερίας αδελφοί, πνευματικώς ευφημήσωμεν, Γεώργιον τόν αοίδιμον Μάρτυρα, όν υπέρ Χριστού πυρούμενον, εχάλκευσαν κίνδυνοι, καί εστόμωσαν βάσανοι, καί ποικίλαι κολάσεις ανήλωσαν, σώμα τό φύσει φθειρόμενον, ενίκα γάρ ο πόθος τήν φύσιν, διά θανάτου πείθων τόν εραστήν, διαβήναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Τόν φωτισμόν σου, Κύριε Ήχος δ’

Τόν φωτισμόν σου, Κύριε κατάπεμψον ημίν, καί τής αχλύος ημάς τών πταισμάτων λύσον αγαθέ, τήν ειρήνην ουρανόθεν δωρούμενος.

Τόξον δυνατών ησθένησε Ήχος δ’

Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου.

Τού βίου τήν θάλασσαν Ήχος δ’

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ εύδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε

Τούς ουρανούς η αρετή σου Ήχος δ’

Τούς ουρανούς η αρετή σου κατεκάλυψε, καί η γή επληρώθη τής δόξης σου Χριστέ, διό απαύστως κραυγάζομεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τούς σούς υμνολόγους Ήχος δ’

Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.

Τριστάτας κραταιούς Ήχος δ’

Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ παρθένου, απαθείας εν βυθώ, ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα.

Τώ θείω φέγγει σου Ήχος δ’

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον

Τώ όδηγήσαντι πάλαι Ήχος δ’

Τώ οδηγήσαντι πάλαι, τόν Ισραήλ φεύγοντα, εκ τής δουλείας Φαραώ, καί εν ερήμω εκθρέψαντι, μελώδημα επινίκιον, άσωμεν τώ λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται.

Τών εν όλω τώ Κόσμω κάθισμα Ήχος δ’

Τών εν όλω τώ Κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν καί βύσσον τά αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι' αυτών βοά σοι Χριστέ ο Θεός, τώ λαώ σου τούς οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τή πολιτεία σου δώρησαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Τών πταισμάτων τή ζάλη Ήχος δ’

Τών πταισμάτων τή ζάλη βυθιζόμενος, ως εν κοιλία τού κήτους συνεχόμενος, σύν τώ Προφήτη κραυγάζω σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, Κύριε, καί διάσωσόν με.

Χαίροις Άνασσα, μητροπάρθενον Ιαμβικός Ήχος δ’

Χαίροις Άνασσα, μητροπάρθενον κλέος. Άπαν γάρ ευδίνητον εύλαλον στόμα, Ρητρεύον, ου σθένει σε μέλπειν αξίως. Ιλιγγιά δέ νούς άπας σου τόν τόκον Νοείν, όθεν σε συμφώνως δοξάζομεν.

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ Ήχος δ’

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε. πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Χοροί Ισραήλ, ανίκμοις ποσί Ήχος δ’

Χοροί Ισραήλ, ανίκμοις ποσί, πόντον ερυθρόν, καί υγρόν βυθόν διελάσαντες, αναβάτας τριστάτας, δυσμενείς ορώντες εν αυτώ υποβρυχίους, εν αγαλλιάσει έμελπον, Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Χριστός μου δύναμις Ήχος δ’

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα

Χριστός ο ερχόμενος εμφανώς Ήχος δ’

Χριστός ο ερχόμενος εμφανώς Θεός ημών, ήξει καί ου χρονιεί, εξ όρους κατασκίου δασέος, Κόρης τικτούσης απειράνδρου, Προφήτης πάλαι φησί, Διό πάντες βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ως γενναίον εν Μάρτυσι στιχηρά Ήχος δ’

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν, αθλοφόρε Γεώργιε, συνελθόντες σήμερον, ευφημούμέν σε, ότι τόν δρόμον τετέλεκας, τήν πίστιν τετήρηκας, καί εδέξω εκ Θεού, τόν τής νίκης σου στέφανον, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ Ήχος δ’

Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων, χείλη δέ πιστών τή Θεοτόκω ασιγήτως, φωνήν τού Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω,Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού.

Ως Ιωνάν τόν προφήτην Ήχος δ’

Ως Ιωνάν τόν προφήτην, ελυτρώσω τού κήτους, Χριστέ ο Θεός, καμέ τού βυθού πταισμάτων, ανάγαγε καί σώσόν με, μόνε φιλάνθρωπε.

Ώφθησαν, αι πηγαί τής αβύσσου Ήχος δ’

Ώφθησαν, αι πηγαί τής αβύσσου, νοτίδος άμοιροι, καί ανεκαλύφθη θαλάσσης, κυμαινούσης τά θεμέλια, τή καταιγίδι νεύματι, ταύτης γάρ επετίμησας, περιούσιον λαόν δέ έσωσας, ά δοντα, επινίκιον υμνον σοι Κύριε.

Αγγέλων σύστημα Ήχος πλ. α’

Αγγέλων σύστημα, ανθρώπων σύλλογος, τόν Βασιλέα καί Κτίστην τού παντός, Ιερείς υμνείτε, ευλογείτε Λευίται, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν Ήχος πλ. α’

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τήν οικονομίαν σου, καί εδόξασά σε, μόνε φιλάνθρωπε.

Ακήκοα Κύριε, τήν εκ τού τάφου Ήχος πλ. α’

Ακήκοα Κύριε, τήν εκ τού τάφου σου έγερσιν, καί εδόξασά σου, τήν αήττητον δύναμιν.

Άσωμεν τώ Κυρίω Ήχος πλ. α’

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ ποιήσαντι θαυμαστά τέρατα, εν Ερυθρά θαλάσση, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Γήν εφ' ήν ουκ έλαμψεν Ήχος πλ. α’

Γήν εφ' ήν ουκ έλαμψεν, ουκ είδεν ήλιος ποτέ, άβυσσον, ήν ουχ εώρακε γυμνήν, τό κύτος ουρανού, Ισραήλ διώδευσεν αβρόχως Κύριε, καί εισήγαγες αυτόν, εις όρος αγιάσματός σου, άδοντα ψάλλοντα, επινίκιον ωδήν.

Δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ Ήχος πλ. α’

Δυνάμει τού Σταυρού σου Χριστέ, στερέωσόν μου τήν διάνοιαν, εις τό υμνείν, καί δοξάζειν σου τήν σωτήριον Ανάληψιν.

Εισακήκοα τήν ακοήν Ήχος πλ. α’

Εισακήκοα τήν ακοήν, τής δυναστείας τού Σταυρού σου, ως Παράδεισος ηνοίγη δι' αυτού, καί εβόησα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Εκύκλωσέ με άβυσσος Ήχος πλ. α’

Εκύκλωσέ με άβυσσος, ταφή μοι τό κήτος εγένετο, εγώ δέ εβόησα, πρός σέ τόν φιλάνθρωπον, καί έσωσέ με η δεξιά σου Κύριε.

Επί τά έθνη Ήχος πλ. α’

Επί τά έθνη ο Θεός εβασίλευσεν, ο Θεός κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού, καί ψάλλομεν αυτώ συνετώς, ως Βασιλεί καί Θεώ.

Ευλογητός εί ο Θεός Ήχος πλ. α’

Ευλογητός εί ο Θεός, ο βλέπων αβύσσους, καί επί θρόνου δόξης καθήμενος, ο υπερύμνητος, καί υπερένδοξος.

Η Κεχαριτωμένη απόστιχα Ήχος πλ. α’

Η Κεχαριτωμένη, μεσίτευσον σαίς δεήσεσι, καί αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών, πλήθος οικτιρμών, καί τόν ιλασμόν, τών πολλών παραπτωμάτων δεόμεθα.

Ησαϊα χόρευε Ήχος πλ. α’

Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον, ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Θεοτόκε Παρθένε Ήχος πλ. α’

Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού, ευλογημένη, συ εν γυναιξί, καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες τών ψυχών ημών.

Ίδετε, ίδετε Ήχος πλ. α’

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός, ο σάρκα ενδυσάμενος, βουλήσει εκουσία, ίνα σώσω τόν Αδάμ, τόν εκ πλάνης πεσόντα, τή παραβάσει διά τού όφεως.

Ίδετε, ίδετε, ότι Θεός εγώ ειμι, ο δουλωθέντα τόν λαόν τού Ισραήλ, τώ Μωϋσή δημαγωγείν, εν ερήμω προστάξας, καί σώσας ως δυνατός τή εξουσία μου.

Ίππον καί αναβάτην Ήχος πλ. α’

Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν Ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον ύμνον άδοντα.

Κύριε επί Mωϋσέως στιχηρά Ήχος πλ. α’

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου κάθισμα Ήχος πλ. α’

Κύριε, τό ποτήριον τού πάθους σου, οι Αθλοφόροι σου ζηλώσαντες, κατέλιπον τήν τού βίου τερπνότητα, καί γεγόνασι τών Αγγέλων συμμέτοχοι. Αυτών ταίς παρακλήσεσι, παράσχου ταίς ψυχαίς ημών, ιλασμόν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Λάμπει σήμερον κάθισμα Ήχος πλ. α’

Λάμπει σήμερον η μνήμη τών Αθλοφόρων, έχει γάρ καί ουρανόθεν απαύγασμα, ο χορός τών Αγγέλων πανηγυρίζει, καί τών ανθρώπων τό γένος συνεορτάζει, διό πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μαινομένην κλύδωνι Ήχος πλ. α’

Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Μεγαλύνομεν Χριστέ Ήχος πλ. α’

Μεγαλύνομεν Χριστέ, τήν σήν πανάμωμον Μητέρα αγνήν, ότι έτεκέ σε, υπερφυώς κατά σάρκα, πάσης πλάνης καί καταφθοράς, ημάς λυτρωσάμενον.

Ο αναβαλλόμενος Ήχος πλ. α’

Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοί κραυγάζω, Τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Ο εν καμίνω πυρός Ήχος πλ. α’

Ο εν καμίνω πυρός, τούς υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο τών πατέρων ημών.

Ο πήξας επ' ουδενός Ήχος πλ. α’

Ο πήξας επ' ουδενός τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Ο υπερυψούμενος Ήχος πλ. α’

Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, Ο Θεός ευλογητός εί.

Οι όσιοί σου Παίδες Ήχος πλ. α’

Οι όσιοί σου Παίδες, εν τή καμίνω Χριστέ, ανυμνούντες έλεγον. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε Ήχος πλ. α’

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε, Σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν.

Όσιε Πάτερ στιχηρά Ήχος πλ. α’

Όσιε Πάτερ, καλήν εφεύρες κλίμακα, δι' ής ανήλθες εν τώ ύψει, ήν εύρεν Ηλίας άρμα πυρός, αλλ' εκείνος μέν τήν άνοδον άλλοις ουκ έλιπε, σύ δέ καί μετά θάνατον έχεις τόν στύλόν σου, Ουράνιε άνθρωπε, επίγειε άγγελε, φωστήρ ακοίμητε τής οικουμένης, Συμεων Όσιε, πρέσβευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ότι εποίησέ σοι μεγαλεία ο δυνατός Ήχος πλ. α’

Ότι εποίησέ σοι μεγαλεία ο δυνατός, Παρθένον αναδείξας σε, Αγνήν μετά τήν κύησιν, ως τεκούσαν ασπόρως, τόν εαυτής ποιητήν, διό σε Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Πυρός σβεστήριον Ήχος πλ. α’

Πυρός σβεστήριον, τών παίδων η προσευχή, δροσίζουσα κάμινον, κήρυξ τού θαύματος μή φλογίζουσα, μηδέ συγκαίουσα, τούς υμνολόγους Θεού, τών Πατέρων ημών.

Σαλευομένην τήν καρδίαν Ήχος πλ. α’

Σαλευομένην τήν καρδίαν μου Κύριε, τοίς κύμασι τού βίου στερέωσον, εις λιμένα εύδιον, καθοδηγών ως Θεός.

Σέ τήν μακαρίαν εν γυναιξί Ήχος πλ. α’

Σέ τήν μακαρίαν εν γυναιξί, καί ευλογημένην υπό Θεού, τών ανθρώπων τό γένος, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Σέ τήν υπέρ νούν Ήχος πλ. α’

Σέ τήν υπέρ νούν, καί λόγον Μητέρα Θεού, τήν εν χρόνω τόν άχρονον αφράστως κυήσασαν, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν.

Σοί τώ παντουργώ Ήχος πλ. α’

Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στερέωσον ημάς ο Θεός Ήχος πλ. α’

Στερέωσον ημάς ο Θεός τή σήδυνάμει, καί κατάβαλε Αιρετικών τά φρυάγματα, καί ανύψωσον τό κέρας ημών.

Τά έργα τής οικονομίας Ήχος πλ. α’

Τά έργα τής οικονομίας σου Κύριε, εξέστησαν τόν προφήτην Αββακούμ, εξήλθες γάρ εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Τήν θείαν εννοήσας σου Ήχος πλ. α’

Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι, εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Τήν τάλαιναν ψυχήν μου Ήχος πλ. α’

Τήν τάλαιναν ψυχήν μου, νυκτομαχούσαν τώ σκότει τών παθών, προφθάσας οίκτειρον, καί λάμψον νοητέ Ήλιε, ημεροφαείς ακτίνας εν εμοί, τού διατμήξαι τήν νύκτα τό φώς.

Τό ξένον τής Παρθένου κάθισμα Ήχος πλ. α’

Τό ξένον τής Παρθένου μυστήριον, τώ κόσμω ανεδείχθη σωτήριον, εξ αυτής γάρ ετέχθη άνευ σποράς, καί σαρκί ανεδείχθη δίχα φθοράς, η πάντων χαρά, Κύριε δόξα σοι.

Τό φώς τό αληθινόν Ήχος πλ. α’

Τό φώς τό αληθινόν, Χριστέ ο Θεός, πρός σέ ορθρίζει τό πνευμά μου εκ νυκτός, επίφανον επ' εμέ τό πρόσωπόν σου.

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων Ήχος πλ. α’

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων, γεννηθέντα Υιόν καί Θεόν, καί επ' εσχάτων τών χρόνων, σαρκωθέντα, εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν θυρεόν τής πιστεως Ήχος πλ. α’

Τόν θυρεόν τής πιστεως περιβαλλόμενοι, καί τώ τύπω τού Σταυρού, εαυτούς διαναστήσαντες, πρός τάς βασάνους ανδρείως απηυτομόλησαν, καί διαβόλου τήν πλάνην καί τό θράσος κατήργησαν, οι Άγιοί σου Κύριε. Αυτών ταίς ικεσίαις, ως παντοδύναμος Θεός, τώ κόσμω τήν ειρήνην κατάπεμψον, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Τόν Ποιητήν τής κτίσεως Ήχος πλ. α’

Τόν Ποιητήν τής κτίσεως, όν φρίττουσιν Άγγελοι, υμνείτε λαοί, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν συνάναρχον Λόγον κάθισμα Ήχος πλ. α’

Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.

Τού κήτους τόν Προφήτην Ήχος πλ. α’

Τού κήτους τόν Προφήτην ελυτρώσω, εμέ δέ εκ βυθού αμαρτημάτων, ανάγαγε Κύριε καί σώσόν με.

Τούς εκ νυκτός Ήχος πλ. α’

Τούς εκ νυκτός, προσκυνούντάς σε Χριστέ ελέησον, καί ειρήνην δώρησαι, διότι φώς καί τά σά προστάγματα, εγένοντο ιάματα τοίς δούλοις σου φιλάνθρωπε.

Τώ Σωτήρι Θεώ Ήχος πλ. α’

Τώ Σωτήρι Θεώ, τώ εν θαλάσση λαόν, ποσίν αβρόχοις οδηγήσαντι, καί Φαραώ πανστρατιά καταποντίσαντι, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δε δόξασται.

Χαίροις ασκητικών αληθώς στιχηρά Ήχος πλ. α’

Χαίροις ασκητικών αληθώς, αγωνισμάτων τό ευώδες κειμήλιον, σταυρόν γάρ επ’ ώμων άρας, καί τώ Δεσπότη Χριστώ, σεαυτόν Παμμάκαρ αναθέμενος, σαρκός κατεπάτησας, τό χαμαίζηλον φρόνημα, ταίς αρεταίς δέ, τήν ψυχήν κατελάμπρυνας, καί πρός ένθεον, ανεπτέρωσας έρωτα, Όθεν τήν παναγίαν σου, κυκλούντες πανεύφημε, λάρνακα Σάββα τής θείας, φιλανθρωπίας αιτούμεθα, τυχείν σαίς πρεσβείαις, καί τώ κόσμω δωρηθήναι τό μέγα έλεος.

Χριστός ανέστη εκ νεκρών Ήχος πλ. α’

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοίς εν τοίς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Ως τόν Προφήτην τού θηρός Ήχος πλ. α’

Ως τόν Προφήτην τού θηρός, ερρύσω Κύριε, καμέ τού βυθού τών ακαθέκτων παθών, ανάγαγε δέομαι, ίνα προσθήσω τού επιβλέψαι με, πρός Ναόν τόν άγιόν σου.

Άβυσσος εσχάτη Ήχος πλ. β’

Άβυσσος εσχάτη, αμαρτημάτων εκύκλωσέ με, καί τόν κλύδωνα μηκέτι φέρων, ως Ιωνάς τώ Δεσπότη βοώ σοι, εκ φθοράς με ανάγαγε.

Αγγελικαί δυνάμεις Ήχος πλ. β’

Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Αι Αγγελικαί απόστιχα Ήχος πλ. β’

Αι Αγγελικαί, προπορεύεσθε Δυνάμεις, οιεν Βηθλεέμ, ετοιμάσατε την Φάτνην, ο λόγος γάρ γεννάται, η σοφία προέρχεται, δέχου ασπασμόν η Εκκλησία, εις τήν χαράν τής Θεοτόκου, λαοί είπωμεν, Ευλογημένος ο ελθών, Θεός ημών δόξα σοι.

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν Ήχος πλ. β’

Ακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ακήκοεν ο Προφήτης Ήχος πλ. β’

Ακήκοεν ο Προφήτης, τήν έλευσίν σου Kύριε, καί εφοβήθη, ότι μέλλεις εκ Παρθένου τίκτεσθαι, καί ανθρώποις δείκνυσθαι, καί έλεγεν· Ακήκοα τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Απορεί πάσα γλώσσα Ήχος πλ. β’

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα, τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεον ημών, σύ γάρ χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύνομεν.

Αρχαγγελικώς ανυμνήσωμεν στιχηρά Ήχος πλ. β’

Αρχαγγελικώς ανυμνήσωμεν πιστοί, τήν ουράνιον παστάδα, καί πύλην σφραγισθείσαν αληθώς. Χαίρε δι' ής ανεβλάστησεν ημίν, ο Σωτήρ ο τών απάντων, Χριστός ο ζωοδότης καί Θεός, κατάβαλε Δέσποινα, τούς τυράννους αθέους εχθρούς ημών, τή χειρί σου Άχραντε, η ελπίς Χριστιανών.

Ασπόρου συλλήψεως Ήχος πλ. β’

Ασπόρου συλλήψεως, ο τόκος ανερμήνευτος, Μητρός ανάνδρου, άσπορος η κύησις. Θεού γάρ η γέννησις καινοποιεί τάς φύσεις, διό σε πάσαι αί γενεαί, ώς Θεόνυμφον Μητέρα, ορθοδόξως μεγαλύνομεν.

Άφραστον θαύμα! Ήχος πλ. β’

Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς οσίους Παίδας εκ φλογός, εν τάφω νεκρός, άπνους κατατίθεται, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός, ευλογητός εί.

Βαβύλα Ήχος πλ. β’

Βοηθός καί σκεπαστής εγένετό Ήχος πλ. β’

Βοηθός καί σκεπαστής εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού Πατρός μου καί υψώσω αυτόν. ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον Ήχος πλ. β’

Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν Τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Εβόησα, εν όλη καρδία μου Ήχος πλ. β’

Εβόησα, εν όλη καρδία μου, πρός τόν οικτίρμονα Θεόν, καί επήκουσέ μου, εξ Άδου κατωτάτου, καί ανήγαγεν, εκ φθορας τήν ζωήν μου.

Εικόνος χρυσής Ήχος πλ. β’

Εικόνος χρυσής εν πεδίω Δεηρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεπάτησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλoν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών

Εισακήκοα Κύριε Ήχος πλ. β’

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα

Εκ δεξιών τού Σωτήρος στιχηρά Ήχος πλ. β’

Εκ δεξιών τού Σωτήρος, παρέστη η παρθένος, καί αθληφόρος καί Μάρτυς, περιβεβλημένη ταίς αρεταίς τό αήττητον, καί πεποικιλμένη ελαίω τής αγνείας, καί τώ αίματι τής αθλήσεως, καί βοώσα πρός αυτόν, εν αγαλλιάσει τήν λαμπάδα κατέχουσα, Εις οσμήν μύρου σου έδραμον, Χριστέ ο Θεός, ότι τέτρωμαι τής σής αγάπης εγώ, μή χωρίσης με νυμφίε επουράνιε, Αυτής ταίς ικεσίαις κατάπεμψον ημίν, παντοδύναμε Σωτήρ τά ελέη σου.

Εκ νυκτός Ορθρίζοντα Φιλάνθρωπε Ήχος πλ. β’

Εκ νυκτός Ορθρίζοντα Φιλάνθρωπε, φώτισον δέομαι, καί Οδήγησον καμέ, εν τοίς προστάγμασί σου, καί δίδαξόν με ποιείν, αεί τό θέλημά σου.

Εκ φλογός τοίς Οσίοις Ήχος πλ. β’

Εκ φλογός τοίς Οσίοις, δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν, ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Εκάλυψεν ουρανούς Ήχος πλ. β’

Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, καί τής σής αινέσεως Κύριε, τά πάντα πεπλήρωται.

Έκστηθι φρίττων ουρανέ Ήχος πλ. β’

Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν τά θεμέλια τής γής, ιδού γάρ εν νεκροίς λογίζεται, ο εν υψίστοις οικών, καί τάφω σμικρώ ξενοδοχείται, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ελπίς τού κόσμου αγαθή Ήχος πλ. β’

Ελπίς τού κόσμου αγαθή, Θεοτόκε Παρθένε, τήν σήν καί μόνην φοβεράν προστασίαν αιτούμεν, σπλαγχνίσθητι εις απροστάτευτον λαόν, δυσώπησον τόν ελεήμονα Θεόν, ρυσθήναι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης απειλής, μόνη ευλογημένη.

Εν αβύσσω πταισμάτων Ήχος πλ. β’

Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευ σπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε

Εν τή στερρά τής πίστεώς Ήχος πλ. β’

Εν τή στερρά τής πίστεώς σου πέτρα, τόν λογισμόν εδράσας τής ψυχής μου, στερέωσον, Κύριε, σέ γάρ έχω Αγαθέ, καταφυγήν καί στερέωμα.

Επί τήν ασάλευτον Χριστέ Ήχος πλ. β’

Επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, την Εκκλησίαν σου στερέωσον.

Η απεγνωσμένη στιχηρά Ήχος πλ. β’

Η απεγνωσμένη διά τόν βίον, καί επεγνωσμένη διά τόν τρόπον, τό μύρον βαστάζουσα, προσήλθέ σοι βοώσα. Μή με τήν πόρνην απορρίψης, ο τεχθείς εκ Παρθένου, μή μου τά δάκρυα παρίδης, η χαρά τών Αγγέλων, αλλά δέξαι με μετανοουσαν, ήν ουκ απώσω αμαρτάνουσαν Κύριε, διά τό μέγα σου έλεος.

Η τό Χαίρε δι' Αγγέλου δεξαμένη Ήχος πλ. β’

Η τό Χαίρε δι' Αγγέλου δεξαμένη, καί τεκούσα τόν Κτίστην τόν ίδιον, Παρθένε σώζε τούς σέ μεγαλύνοντας.

Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν Ήχος πλ. β’

Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν σου, ουδέ συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν, αλλά μή παραδώ ης ημάς εις τέλος, ο τών Πατέρων Θεός.

Θεόν ανθρώποις ιδείν Ήχος πλ. β’

Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Θεοφανείας σου Χριστέ Ήχος πλ. β’

Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαίας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί πάντες οι γηγενείς αγαλλιάσονται.

Ίδετε, ίδετε Ήχος πλ. β’

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός, ο μάννα επομβρήσας, καί τό ύδωρ εκ πέτρας, πηγάσας πάλαι εν ερήμω τώ λαώ μου, τή μόνη δεξιά, καί τή ισχύϊ τή εμή.

Κύματι θαλάσσης Ήχος πλ. β’

Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, υπόγήν έκρυψαν, τών σεσωσμένων οι Παίδες, αλλ' ημείς ως αινεάνιδες, τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Κύριε ελέησον ημάς κάθισμα Ήχος πλ. β’

Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν, μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών, αλλ' επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαγχνος, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών, σύ γάρ εί Θεός ημών, καί ημείς λαός σου, πάντες τό όνομά σου έργα χειρών σου, και επικεκλήμεθα.

Κύριε επί τόν τάφον στιχηρά Ήχος πλ. β’

Κύριε, επί τόν τάφον τού τετραημέρου, επί τό μνήμα ήλθες Λαζάρου, καί επί φίλω δάκρυα ράνας, νεκρόν τετραήμερον ήγειρας, ο στάχυς τής ζωής, διό θάνατος εδέθη φωνή, τά σπάργανα ελύθη χερσί, τότε χαράς επληρούτο, τό στίφος τών Μαθητών, καί μία παρά πάντων, ελειτουργείτο συμφωνία, Ευλογημένος εί Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Κύριος ών πάντων Ήχος πλ. β’

Κύριος ών πάντων, καί Κτίστης Θεός, τό κτιστόν ο απαθής, πτωχεύσας εαυτώ ήνωσε, καί ως βρέφος φερόμενος σαρκί, εν φάτνη πενιχρά προσκυνείται, Φάγετε βοών τό σώμά μου, καί πίστει στερεωθήσεσθε.

Μή εκθαμβή νύν ώ Μήτερ Ήχος πλ. β’

Μή εκθαμβή νύν ώ Μήτερ, καθορώσα ως βρέφος, όν εκ γαστρός πρό Εωσφόρου, τέτοκε Πατήρ, αναστήσαι γάρ καί συνδοξάσαι βροτών, πεπτωκυίαν τήν φύσιν, ελήλυθα σαφώς, τήν εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνουσαν.

Μή εποδύρεσθε μάτην Ήχος πλ. β’

Μή εποδύρεσθε μάτην, απογνώσεως βρόχοις, αποπνιγόμενοι βροτοί, υπεύθυνοι κακών, αλλ' έν κατανύξει ψυχής προσέλθωμεν, τώ καθαίροντι πάντας, ως μόνω καθαρώ, καί διδόντι συγγνώμην διά Βαπτίσματος.

Μή εποδύρου μου Μήτερ Ήχος πλ. β’

Μή εποδύρου μου Μήτερ, καθορώσα εν τάφω, όν εν γαστρί άνευ σποράς, συνέλαβες Υιόν, αναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί υψώσω εν δόξη, απαύστως ως Θεός, τούς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνοντας.

Νόμων πατρώων Ήχος πλ. β’

Νόμων πατρώων οι μακαριστοί, εν Bαβυλώvι Νέοι προκιvδυνεύοντες, βασιλεύοντος κατέπτυσαν, ροσταγής αλογίστου, καί συνημμέvοι, ώ ουκ εχωνεύθησαν πυρί, τού κρατούντος επάξιον, ανέμελποv τόν ύμνοv. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε,εις πάντας τούς αιώνας.

Ξενίας δεσποτικής Ήχος πλ. β’

Ξενίας δεσποτικής, καί αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταίς υψηλαίς φρεσί, πιστοί δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότι λόγον, εκ σού μαθόντες, όν μεγαλύνομεν.

Ο αισθητός Φαραώ Ήχος πλ. β’

Ο αισθητός Φαραώ, κατεποντίσθη πανστρατί, Ισραήλ δέ διελθών, εν μέσω τής θαλάσσης, ανεβόα, Κύρίω τώ Θεώ ημών άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Ο Στρατιαί Ουρανών δοξάζουσι Ήχος πλ. β’

Ο Στρατιαί Ουρανών δοξάζουσι καί φρίττει τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, πάσα πνοώ καί κτίσις υμνείτε, ευλογείτε, καί. υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ο τό φώς ανατέλλων τώ κόσμω Ήχος πλ. β’

Ο τό φώς ανατέλλων τώ κόσμω, Χριστέ, φώτισον τήν καρδίαν μου, εκ νυκτός σοι κραυγάζοντος, καί σώσόν με.

Ο τού φωτός χορηγός Ήχος πλ. β’

Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί τών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον Θεόν ου γινώσκομεν.

Ο τών οσίων σου Παίδων Ήχος πλ. β’

Ο τών οσίων σου Παίδων, τόν ύμνον επακούσας, καί τήν κάμινον καιομένην δροσίσας, ευλογητός εί Κύριε.

Οι μαρτυρήσαντες διά σέ Χριστέ Ήχος πλ. β’

Οι μαρτυρήσαντες διά σέ Χριστέ, πολλάς βασάνους υπέμειναν, καί τέλειον απέλαβον, τόν στέφανον εν ουρανοίς, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ τών ψυχών ημών.

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω Ήχος πλ. β’

Οι όσιοί σου Παίδες εν τή καμίνω, τά Χερουβείμ εμιμήσαντο, τόν τρισάγιον ύμνον αναβοώντες. Ευλογείτε υμνείτε, καί υπερυψούτε τόν Κύριον.

Οι Παίδες εν Bαβυλώνι Ήχος πλ. β’

Οι Παίδες εν Bαβυλώνι, καμίνου φλόγα ούκ έπτηξαν, αλλ’ εν μέσω φλογός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Όλην αποθέμενοι στιχηρά Ήχος πλ. β’

Όλην αποθέμενοι, εν ουρανοίς τήν ελπίδα, θησαυρόν ασύλητον, εαυτοίς οι Άγιοι εθησαύρισαν, δωρεάν έλαβον, δωρεάν διδούσι, τοίς νοσούσι τά ιάματα, χρυσόν ή άργυρον, ευαγγελικώς ουκ εκτήσαντο, ανθρώποις τε καί κτήνεσι, τάς ευεργεσίας μετέδωκαν, ίνα διά πάντων, υπήκοοι γενομενοι Χριστώ, εν παρρησία πρεσβεύωσιν, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ον Στρατιαί, ουρανών δοξάζουσι Ήχος πλ. β’

Ον Στρατιαί, ουρανών δοξάζουσι, καί φρίττει τά Χερουβείμ, καί τά Σεραφείμ, πάσα πνοή καί κτίσις, υμνείτε εύλογείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ουκ έστιν Άγιος Ήχος πλ. β’

Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Προκατιδών ο Προφήτης Ήχος πλ. β’

Προκατιδών ο Προφήτης, τού μυστηρίου σου τό απόρρητον, Χριστέ προανεφώνει σοι, Έθου κραταιάν, αγάπησιν ισχύος, Πάτερ οικτίρμον, τόν Μονογενή Υιόν γαρ αγαθέ, ιλασμόν εις τόν κόσμον απέστειλας.

Πρός σέ ορθρίζω Ήχος πλ. β’

Πρός σέ ορθρίζω, τόν δι' ευσπλαγχνίαν, σεαυτόν τώ πεσόντι, κενώσαντα ατρέπτως, καί μέχρι παθών, απαθώς υποκύψαντα, Λόγε Θεού. Τήν ειρήνην παράσχου μοι φιλάνθρωπε.

Πρόσεχε, ουρανέ καί λαλήσω Ήχος πλ. β’

Πρόσεχε, ουρανέ καί λαλήσω, καί ανυμνήσω Χριστόν, τόν εκ Παρθένου σαρκί, επιδημησαντα.

Σέ τόν επί υδάτων Ήχος πλ. β’

Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, εν τώ Κρανίω κρεμάμενον, θάμβει πολλώ συνείχετο. Ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε, κραυγάζουσα.

Σήμερον τό προφητικόν κάθισμα Ήχος πλ. β’

Σήμερον τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν, εις τόν τόπον, ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τών εξ αμαρτίας παθών, ελευθερίας ετύχομεν, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε Ήχος πλ. β’

Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε.

Στερέωσον, Κύριε Ήχος πλ. β’

Στερέωσον, Κύριε, επί τήν πέτραν τών εντολών σου, σαλευθείσαν τήν καρδίαν μου, ότι μόνος Άγιος υπάρχεις καί Κύριος.

Στήλην κακίας αντιθέου Ήχος πλ. β’

Στήλην κακίας αντιθέου, Παίδες θείοι παρεδειγμάτισαν, κατά Χριστού δέ φρυαττόμενος, Ηρώδης θρασύνεται, βουλεύεται κενά, κτείναι μελετά, τόν ζωής κρατούντα παλάμη, όν πάσα Κτίσις ευλογεί, δοξάζουσα εις τούς αιώνας.

Συνεσχέθη, αλλ’ ου κατεσχέθη Ήχος πλ. β’

Συνεσχέθη, αλλ’ ου κατεσχέθη, στέρνοις κητώοις Ιωνάς, σού γάρ τόν τύπον φέρων, τού παθόντος, καί ταφή δοθέντος, ως εκ θαλάμου τού θηρός ανέθορε, προσεφώνει δέ τή κουστωδία, Οι φυλασσόμενοι μάταια καί ψευδή, έλεον αυτοίς εγκατελίπετε.

Τήν εκ Παρθένου Ήχος πλ. β’

Τήν εκ Παρθένου παρουσίαν σου, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ εκ θαιμάν σαρκούμενος, ήκεις Λυτρωτά, τόν Αδάμ απωσμένον, ανακαλέσασθα.

Τήν εν πρεσβείαις ακοίμητον κοντάκιον Ήχος πλ. β’

Τήν εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, καί προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος καί νέκρωσις ουκ εκράτησεν, ως γάρ ζωής Μητέρα, πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον.

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν Ήχος πλ. β’

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ δυναστών διέκοψας, κράτος Αγαθέ, ομιλών τοίς εν Άδη, ως Παντοδύναμος.

Τήν πρός τό Βάπτισμά Ήχος πλ. β’

Τήν πρός τό Βάπτισμά σου έλευσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Εις θάλασσαν τούς ίππους σου, ύδατα πολλά, επεβίβασας Σώτερ διαταράσσοντας.

Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ Ήχος πλ. β’

Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Τήν υπέρ ημών κοντάκιον Ήχος πλ. β’

Τήν υπέρ ημών Τή ζωαρχική παλάμη τούς τεθνεώτας, εκ τών ζοφερών κευθμώνων ο Ζωοδότης, αναστήσας άπαντας Χριστός ο Θεός, τήν ανάστασιν εβράβευσε, τώ βροτείω φυράματι, υπάρχει γάρ πάντων Σωτήρ, ανάστασις καί ζωή, καί Θεός τού παντός.

Τής σοφίας οδηγέ Κοντάκιον Ήχος πλ. β’

Τής σοφίας οδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τών αφρόνων παιδευτά, καί πτωχών υπερασπι, στήριξον, συνέτισον τήν καρδίαν μου Δέσποτα. Σύ δίδου μοι λόγον, ο τού Πατρός Λόγος, ιδού γάρ τά χείλη μου, ου μή κωλύσω εν τώ κράζειν σοι. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.

Τμηθείση τμάται Ήχος πλ. β’

Τμηθείση τμάται, πόντος Ερυθρός, κυματοτρόφος δέ ξηραίνεται βυθός, ο αυτός ομού, αόπλοις γεγονώς βατός, καί πανοπλίταις τάφος, ωδή δέ Θεοτερπής ανεμέλπετο, ενδόξως δεδόξασται, Χριστός ο Θεός ημών.

Τόν εκ Θεού Θεόν Ήχος πλ. β’

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία ηκόντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν υμνόις μεγαλύνομεν

Τού βίου τήν θάλασσαν Ήχος πλ. β’

Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, εν ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε.

Τριήμερος ανέστης απόστιχα Ήχος πλ. β’

Τριήμερος ανέστης Χριστέ, εκ τάφου, καθώς γέγραπται, συνεγείρας τόν Προπάτορα ημών, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σου τήν Ανάστασιν.

Τώ θείω φέγγει σου Ήχος πλ. β’

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγαυσον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Τώ θρόνω εν ουρανώ κοντάκιον Ήχος πλ. β’

Τώ θρόνω εν ουρανώ, τώ πώλω επί τής γής, εποχούμενος Χριστέ ο Θεός, τών Αγγέλων τήν αίνεσιν, καί τών Παίδων ανύμνησιν προσεδέξω βοώντων σοι, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.

Τώ κήτει καταποθείς Ήχος πλ. β’

Τώ κήτει καταποθείς, τώ τής αμαρτίας, κραυγάζω σοι Χριστέ, Ως τόν προφήτην, εκ φθοράς με ελευθέρωσον.

Τώ συνδέσμω τής αγάπης Ήχος πλ. β’

Τώ συνδέσμω τής αγάπης, συν δεόμενοι ως φιλάδελφοι, τώ δεσπόζοντι τών όλων, τώ κόσμω άγαν αγαπήσαντι, καί δόντι λύτρον Υιόν τόν αγαπητόν, δώμεν δόξαν νέμοντι πάσιν ειρήνην.

Τών Παίδων τήν ωδήν Ήχος πλ. β’

Τών Παίδων τήν ωδήν, εκμιμούμενος βοώ, συμψάλλων τοίς Παισίν. Ευλογείτε, τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Φοβερός εί Κύριε στιχηρά Ήχος πλ. β’

Φοβερός εί Κύριε, καί τίς υποστήσεται τήv δικαίαν σου οργήν, ή τίς σε δυσωπήσει, ή τίς παρακαλέσει αγαθέ, υπέρ λαού ημαρτηκότος καί απεγνωσμένου; τά ουράνια τάγματα Άγγελοι, Αρχαί καί Εξουσίαι, θρόvοι, Κυριότητες, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, υπέρ ημώv σοί βοώσιv. Άγιος, Άγιος, Άγιος, εί Κύριε, τά έργα τών χειρών σου μή παρίδης αγαθέ, διά σπλάγχvα ελέους, σώζε πολιv κινδυvεύουσαν.

Χειρόγραφοv εικόνα κοντάκιον Ήχος πλ. β’

Χειρόγραφον εικόνα μή σεβασθέντες, αλλ’ αγράφω ουσία θωρακισθέντες τρισμακάριοι, εν τώ σκάμματι τού πυρός εδοξάσθητε, εν μέσω δέ φλογός ανυποστάτου ιστάμενοι, Θεόν επεκαλείσθε, Τάχυνον ο Οικτίρμων, καί σπεύσον ως ελεήμων, εις τήν βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλόμενος.

Χριστός μου δύναμις Ήχος πλ. β’

Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Χριστού τόν Ιεράρχην Ήχος πλ. β’

Χριστού τόν Ιεράρχην, υμνήσωμεν άπαντες Αθανάσιον, ότι Αρείου τά διδάγματα πάντα κατήργησε, καί τής Αγίας Τριάδος τό κράτος, εις πάντα τόν κόσμον τρανώς καταγγέλλει, ένα Θεόν εν τρισί προσώποις αμέριστον, ώ καί πρεσβεύει υπέρ ημών, τών εν πίστει τελούντων τήν μνήμην αυτού.

Ψυχή μου ψυχή μου κοντάκιον Ήχος πλ. β’

Ψυχή μου ψυχή μου, ανάστα, τί καθεύδεις; τό τέλος εγγίζει, καί μέλλεις θορυβείσθαι. ανάνηψον ούν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών, καί τά πάντα πληρών.

Ως εν ηπείρω πεζεύσας Ήχος πλ. β’

Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα, άσωμεν.

Ακήκοα τήν ακοήν σου Κύριε Ήχος βαρύς

Ακήκοα τήν ακοήν σου Κύριε, ότι ώφθης επί γής, διά τό σώσαι ημάς, Διό βοώ σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ασπόρου τόκου σύλληψιν Ήχος βαρύς

Ασπόρου τόκου σύλληψιν, τίς ερμηνεύσει βροτών; αφθόρου τόκου γέννησιν, τίς μή θαυμάσει γηγενών, διό σε αι φυλαί τής γής, Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Άφλεκτος πυρί εν Σινά Ήχος βαρύς

Άφλεκτος πυρί εν Σινά προσομιλούσα, βάτος Θεόν εγνώρισε, τώ βραδυγλώσσω καί δυσήχω Μωσεί καί Παίδας ζήλος Θεού, τρείς αναλώτους τώ πυρί υμνωδούς έδειξε, Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Βυθώ αμαρτημάτων Ήχος βαρύς

Βυθώ αμαρτημάτων, περιπεσών Αγαθέ, ως Ιωνάς εκ τού κήτους βοώ σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, καί σώσόν με φιλάνθρωπε.

Διασκεδάσας τήν νύκτα τών παθών Ήχος βαρύς

Διασκεδάσας τήν νύκτα τών παθών, λάμψον μοι φώς νοερόν, ο τό αρχέγονον σκότος, τής αβύσσου διώξας, καί τό πρωτόκτιστον φώς, καταλάμψας τώ κόσμω, Δημιουργέ τού παντός.

Εκάλυψεν ουρανούς Χριστέ ο Θεός Ήχος βαρύς

Εκάλυψεν ουρανούς Χριστέ ο Θεός, εν τή σή οικονομία, η αρετή τής αφράστου, σοφίας σου Φιλανθρωπε.

Επί τού όρους μετεμορφώθης κοντάκιον Ήχος βαρύς

Επί τού όρους μετεμορφώθης, καί ως εχώρουν οι Μαθηταί σου τήν δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός εθεάσαντο, ίνα όταν σε ίδωσι σταυρούμενον, τό μέν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τώ δέ κόσμω κηρύξωσιν, ότι σύ υπάρχεις αληθώς, τού Πατρός τό απαύγασμα.

Εστερεώθη τή πίστει Ήχος βαρύς

Εστερεώθη τή πίστει, Χριστού η Εκκλησία, καί γάρ απαύστως εν ύμνοις, βοά μελωδούσα, Άγιος εί Κύριε, καί σέ υμνεί τό πνεύμά μου.

Κάμινον καιομένην Ήχος βαρύς

Κάμινον καιομένην, εδρόσισας Σωτήρ, Παίδας δέ διέσωσας, υμνούντας καί λέγοντας. Ευλογητός εί εις τούς αιώνας Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Κάμινον Παίδες Ήχος βαρύς

Κάμινον Παίδες, πυρίφλεκτον πάλαι, δροσοβολούσαν υπέδειξαν, ένα Θεόν ανυμνούντες καί λέγοντες, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Κατανοών ο Προφήτης Ήχος βαρύς

Κατανοών ο Προφήτης, τήν επ' εσχάτων σου Χριστέ έλευσιν, ανεβόα, τήν σήν ει σακήκοα Κύριε δυναστείαν, ότι πάντας τού σώσαι, τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Καταφρονήσαντες πάντων στιχηρά Ήχος βαρύς

Καταφρονήσαντες πάντων τών επί γής, άγιοι Μάρτυρες, καί εν σταδίω τόν Χριστόν ανδρείως κηρύξαντες, αμοιβάς τών βασάνων παρ' αυτού εκομίσασθε, αλλ' ως έχοντες παρρησίαν, αυτόν ικετεύσατε, ως Θεόν παντοδύναμον, τάς ψυχάς ημών σώσαι, τών εις υμάς προστρεχόντων δεόμεθα.

Κύριε ημείς εσμέν κάθισμα Ήχος βαρύς

Κύριε ημείς εσμέν λαός σου, καί πρόβατα νομής σου, πλανηθέντας τή φθορά, επίστρεψον ημάς, σκορπισθέντας ως ποιμήν, συνάγαγε ημάς, ελέησον τήν ποίμνην σου, Φιλάνθρωπε σπλαγχνίσθητι, πρεσβείαις τής Θεοτόκου μόνε αναμάρτητε.

Κύριε ο Θεός μου Ήχος βαρύς

Κύριε ο Θεός μου, εκ νυκτός ορθρίσας σέ ικετεύω, παράσχου μοι άφεσιν, τών παραπτωμάτων μου, καί πρός φώς τών σών προσταγμάτων, τάς οδούς μου εύθυνον δέομαι.

Μή τής φθοράς διαπείρα Ήχος βαρύς

Μή τής φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, καί παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα, Μήτερ απείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε, δοχείον τού αστέκτου, χωρίον τού απείρου πλαστουργού σου, σε μεγαλύνομεν.

Μήτηρ Θεού καί Παρθένος Ήχος βαρύς

Μήτηρ Θεού καί Παρθένος τε κούσα, καί παρθενεύουσα πάλιν, ουχί φύσεως έργον, αλλά Θεού συγκαταβάσεως, όθεν ως μόνην τών θείων θαυμάτων, καταξιωθείσάν σε αεί μεγαλύνομεν.

Ναυτιών τώ σάλω Ήχος βαρύς

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιοτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι, Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Νεύσει σου πρός γεώδη Ήχος βαρύς

Νεύσει σου πρός γεώδη, αντιτυπίαν μετήχθη, η πρίν ευδιάχυτος, υδάτων φύσις Κύριε, όθεν αβρόχως πεζεύσας, άδει Ισραήλ σοι, ωδήν επινίκιον.

Νύξ αφεγγής τοίς απίστοις Χριστέ Ήχος βαρύς

Νύξ αφεγγής τοίς απίστοις Χριστέ, τοίς δέ πιστοίς φωτισμός, εν τή τρυφή τών θείων λόγων σου, διά τούτο πρός σέ ορθρίζω, καί ανυμνώ σου τήν θεότητα.

Ξύλον ζωής Ήχος βαρύς

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα Ήχος βαρύς

Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν. Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς Ήχος βαρύς

Ο κατ' αρχάς τούς ουρανούς, παντοδυνάμω σου Λόγω, στερεώσας, Κύριε Σωτήρ, καί τώ παντουργώ καί θείω Πνεύματι, πάσαν τήν δύναμιν αυτών, εν ασαλεύτω με πέτρα, τής ομολογίας σου στερέωσον.

Ο ουρανούς τώ λόγω στερεώσας Ήχος βαρύς

Ο ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, καί τό τής γής θεμέλιον εδράσας, επί υδάτων πολλών, στερέωσόν μου τόν νούν, εις τό θέλημά σου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών Ήχος βαρύς

Ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί καταβάς επί τής γής, Χριστέ ο Θεός, τό μυστήριον ακήκοα τής οικονομίας σου, καί εδόξασά σε μόνε Φιλάνθρωπε.

Ο στερεώσας τώ λόγω Ήχος βαρύς

Ο στερεώσας τώ λόγω σου τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται, στερέωσον καί ημών τήν διάνοιαν, εις τόν φόβον σου Κύριε.

Ο τών Πατέρων καί ημών Θεός Ήχος βαρύς

Ο τών Πατέρων καί ημών Θεός, ευλογητός εί εις τούς αιώνας.

Οι εν καμίνω τού πυρός Ήχος βαρύς

Οι εν καμίνω τού πυρός εμβληθέντες όσιοι Παίδες, τό πύρ εις δρόσον μετέβαλον, διά τής υμνωδίας, ούτω βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Οι ορθρίζοντες Λόγε Ήχος βαρύς

Οι ορθρίζοντες Λόγε, εις δόξαν σήν καί αίνον, ανυμνούμεν απαύστως, τόν τύπον τού Σταυρού σου, όν έδωκας ημίν, όπλον εις βοήθειαν.

Ορθρίζει τό πνεύμά μου Ήχος βαρύς

Ορθρίζει τό πνεύμά μου, πρός σέ ο Θεός, διότι φώς εί, καί τά σά προστάγματα, εγένοντο ιάματα, τοίς δούλοις σου φιλάνθρωπε.

Ουκ έτι κωλυόμεθα Ήχος βαρύς

Ουκ έτι κωλυόμεθα ξύλου ζωής, τήν ελπίδα έχοντες τού Σταυρού σου, Κύριε δόξα σοι.

Ουκ έτι φλογίνη ρομφαία κοντάκιον Ήχος βαρύς

Ουκέτι φλογίνη ρομφαία φυλάττει τήν πύλην τής Εδέμ, αυτή γάρ επήλθε παράδοξος σβέσις τό ξύλον τού Σταυρού, θανάτου τό κέντρον, καί Αδου τό νίκος ελήλαται, επέστης δέ Σωτήρ μου βοών τοίς εν Άδη, Εισάγεσθε πάλιν εις τόν Παράδεισον.

Πανύμνητε, τών ουρανών υψηλοτέρα Ήχος βαρύς

Πανύμνητε, τών ουρανών υψηλοτέρα, η τόν άναρχον Λόγον ασπόρως συλλαβούσα, καί σεσαρκωμενον Θεόν, τεκούσα τοίς ανθρώποις, ωδαίς πάντες σε πιστοί μεγαλύνομεν.

Πόντω εκάλυψε Φαραώ Ήχος βαρύς

Πόντω εκάλυψε Φαραώ σύν άρμασιν, ο συντρίβων πολέμους εν υψηλώ βραχίονι, άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Πρός σέ ορθρίζω Ήχος βαρύς

Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντα νούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον.

Πυρός φωτεινότερον Ήχος βαρύς

Πυρός φωτεινότερον, φωτός εναργέστερον, τό έλεος τής χάριτός σου Δέσποινα, καταφλέγον αμαρτίας τών ανθρώπων, καί δροσίζον διανοίας αινούντων, τά μεγαλείά σου, Θεοτόκε πανάμωμε.

Σέ τήν άχραντον Ήχος βαρύς

Σέ τήν άχραντον, Μητέρα καί Παρθένον, τήν τόν αχώρητον Λόγον, εν γαστρί χωρήσασαν, καί τεκούσαν σαρκί, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας Ήχος βαρύς

Σήμερον γρηγορεί ο Ιούδας, παραδούναι τόν Κύριον, τόν πρό τών αιώνων Σωτήρα τού Κόσμου, τόν εκ πέντε άρτων, χορτάσαντα πλήθη. Σήμερον ο άνομος, αρνείται τόν Διδάσκαλον, μαθητής γενόμενος, Δεσπότην παρέδωκεν, αργυρίω πέπρακε, τόν μάννα χορτάσαντα τόν άνθρωπον.

Στερέωμά μου γενού Ήχος βαρύς

Στερέωμά μου γενού ο λόγω στερεώσας τούς ουρανούς καί εδράσας, τήν γήν επί τών υδάτων, καί ρύσαι ο Θεός, πάσης περιστάσεως.

Τήν ένσαρκον παρουσιαν σου Χριστέ Ήχος βαρύς

Τήν ένσαρκον παρουσιαν σου Χριστέ, πιστούμενος ο Προφήτης, Αββακούμ εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου.

Τήν εξ ύψους δύναμιν Ήχος βαρύς

Τήν εξ ύψους δύναμιν τοίς Μαθηταίς, Χριστέ, έως άν ενδύσησθε έφης, καθίσατε εν Ιερουσαλήμ, εγώ δέ ως εμέ Παράκλητον άλλον, Πνεύμα τό εμόν τε καί Πατρός αποστελώ, εν ώ στερεωθήσεσθε.

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα Ήχος βαρύς

Τήν υπέρ φύσιν Μητέρα, καί κατά φύσιν Παρθένον, τήν μόνην εν γυναιξίν Ευλογημένην, άσμασι μυστικοίς, οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Τό διά τόν φόβον σου Ήχος βαρύς

Τό διά τόν φόβον σου ληφθέν Κύριε, εν γαστρί τών Προφητών, καί κυηθέν επί τής γής πνεύμα σωτηρίας, αποστολικάς καρδίας κτίζει καθαράς, καί εν τοίς πιστοίς ευθές εγκαινίζεται, φώς γάρ καί ειρήνη, διότι τά σά προστάγματα.

Τόν μόνον άναρχον Ήχος βαρύς

Τόν μόνον άναρχον, Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως Ήχος βαρύς

Τόν υπ' Αγγέλων ασιγήτως, εν υψίστοις δοξαζόμενον Θεόν, οι ουρανοί τών ουρανών, γή καί όροι καί βουνοί καί βυθός, καί πάν γένος ανθρώπων, ύμνοις αυτόν ως Κτίστην, καί Λυτρωτήν ευλογείτε.

Τούς εν καμίνω Παίδας μιμούμενοι Ήχος βαρύς

Τούς εν καμίνω Παίδας μιμούμενοι, οι τού Πνεύματος τήν δρόσον δεξάμενοι, εν πίστει κραυγάζομεν. Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Τώ εκτινάξαντι Θεώ Ήχος βαρύς

Τώ εκτινάξαντι Θεώ, τόν Φαραώ εν θαλάσση Ερυθρά, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Τώ συνεργήσαντι Θεώ Ήχος βαρύς

Τώ συνεργήσαντι Θεώ, Μωϋσή εν Αιγύπτω, εξαγαγείν τόν Ισραήλ, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Τώ συντρίψαντι πολέμους Ήχος βαρύς

Τώ συντρίψαντι πολέμους, εν βραχίονι αυτού, καί αναβάτας τριστάτας βυθίσαντι, άσωμεν αυτώ, ως λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται.

Άβυσσος αμαρτιών Ήχος πλ. δ’

Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλ’ αυτός τήν κραταιάν χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ βυθού φθοράς ανάγαγε.

Άγγελοι καί ουρανοί Ήχος πλ. δ’

Άγγελοι καί ουρανοί, τόν επί θρόνου δόξης εποχούμενον, καί ως Θεόν απαύστως δοξαζόμενον, ευλογείτε, υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ακήκοα Κύριε τήν ακοήν Ήχος πλ. δ’

Ακήκοα Κύριε τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, οτι αρρήτω βουλή, Θεός ών αϊδιος, εκ τής Παρθένου προήλθες σαρκωθείς, Δόξα τή δόξη σου Χριστέ, δόξα τή δυνάμει σου.

Αλλότριον τών μητέρων Ήχος πλ. δ’

Αλλότριον τών μητέρων η παρθενία, καί ξένον ταίς παρθένοις η παιδοποιϊα, επί σοί Θεοτόκε αμφότερα ωκονομήθη, Διό σε πάσαι αι φυλαί τής γής, απαύστως μακαρίζομεν.

Αμέτρητος υπάρχει στιχηρά Ήχος πλ. δ’

Αμέτρητος υπάρχει, τοίς ασώτως βιούσιν η κόλασις, βρυγμός Οδόντων, καί κλαυθμός απαράκλητος, γέεννα πυρός, καί σκότος εξώτερον, καί σκώληξ ακοίμητος, δάκρυα ανενέργητα, καί Κριτής ασυμπάθητος. Διά τούτο πρό τού τέλους βοήσωμεν λέγοντες. Δέσποτα Χριστέ, ούς εξελέξω, μετά τών εκλεκτών σου ανάπαυσον.

Ανέστης εκ νεκρών κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Απορεί πάσα γλώσσα Ήχος πλ. δ’

Απορεί πάσα γλώσσα, ευφημείν πρός αξίαν, ιλιγγιά δέ νούς, καί υπερκόσμιος, υμνείν σε Θεοτόκε, όμως αγαθή υπάρχουσα τήν πίστιν δέχου, καί γάρ τόν πόθον οίδας, τόν ένθεοv ημών, σύ γάρ Χριστιανών εί προστάτις, σέ μεγαλύvομεν.

Αρματηλάτην Φαραώ Ήχος πλ. δ’

Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα.

Ασεβείας όργανα άλιον μέλος Ήχος πλ. δ’

Ασεβείας όργανα άλιον μέλος, ευσεβείας δέ αι θεόφθογγοι, εκελάδουν φόρμιγγες, Ευλογείτε πάντα τά έργα, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Άσμα αναπέμψωμεν Ήχος πλ. δ’

Άσμα αναπέμψωμεν λαοί, τώ θαυμαστώ Θεώ ημώv, τώ απαλλάξαντι τόν Ισραήλ εκδουλείας, ωδήν επινίκιον, άδοντες καί βοώντες, Άσωμέv σοι τώ μόνω Δεσπότη.

Άσωμεν τώ Κυρίω Ήχος πλ. δ’

Άσωμεν τώ Κυρίω πάντες λαοί, τώ εν θαλάσση Ερυθρά, τον Φαραώ βυθίσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Άσωμεν ωδήν τώ Θεώ Ήχος πλ. δ’

Άσωμεν ωδήν τώ Θεώ, τώ εκ πικράς δουλείας, τού Φαραώ ρυσαμένω Ισραήλ, καί εν πυρίνω στύλω, καί φωτός νεφέλη καθοδηγήσαντι, ότι δεδόξασται.

Αυλών Ποιμενικών κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Αυλών Ποιμενικών, καταπαυων άσμα, στρατός Αγγελικός, επεφώνει λέγων. Παύσασθε αγραυλούντες, οι τών θρεμμάτων ηγεμονεύοντες, κράξατε ανυμνούντες. Ότι ετέχθη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δεύτε άπαντες πιστοί στιχηρά Ήχος πλ. δ’

Δεύτε άπαντες πιστοί, πρός τήν Παρθένον δράμωμεν, ιδού γάρ γεννάται, η πρό γαστρός προορισθείσα τού Θεού ημών Μήτηρ, τό τής παρθενίας κειμήλιον, ή τού Ααρών βλαστήσασα ράβδος, εκ τής ρίζης τού Ιεσσαί, τών Προφητών τό κήρυγμα, καί τών δικαίων, Ιωακείμ καί Άννης τό βλάστημα, Γεννάται τοίνυν, καί ο κόσμος σύν αυτή ανακαινίζεται, Τίκτεται, καί η Εκκλησία τήν εαυτής ευπρέπειαν καταστολίζεται, ο ναός ο άγιος, τό τής θεότητος δοχείον, τό παρθενικόν όργανον, ο βασιλικός θάλαμος, εν ώ τό παράδοξον τής απορρήτου ενώσεως, τών συνελθουσών επί Χριστού φύσεων, ετελεσιουργήθη μυστήριον, όν προσκυνούντες ανυμνούμεν, τήν τής Παρθένου πανάμωμον γέννησιν.

Εισακήκοα Κύριε Ήχος πλ. δ’

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα.

Εκ σαρκός σου βολίδες Ήχος πλ. δ’

Εκ σαρκός σου βολίδες θεότητος, εξεπορεύοντο, Προφητών καί Αποστόλων, όθεν οι πρόκριτοι, μέλποντες ανεβόων, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Έκνοον πρόσταγμα τυράννου Ήχος πλ. δ’

Έκνοον πρόσταγμα τυράννου, δυσσεβούς λαούς εκλόνησε, πνέον απειλής, καί δυσφημίας θεοστυγούς, Όμως τρείς Παίδας ουκ εδειμάτωσε, θυμός θηριώδης, ου πύρ βρόμιον, αλλ' αντηχούντι δροσοβόλω πνεύματι, πυρί συνόντες έψαλλον, ο υπερύμνητος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Εν πεδίω Δεειρά Ήχος πλ. δ’

Εξ όρους κατασκίου Ήχος πλ. δ’

Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο προφήτης, τής μόvης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόησε καί εv φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός Ήχος πλ. δ’

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών Ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί Ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Επέβης εφ' ίππους Ήχος πλ. δ’

Επέβης εφ' ίππους, τούς αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου, ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεv, η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Επταπλασίως κάμινον Ήχος πλ. δ’

Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο Τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω Ήχος πλ. δ’

Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη τό κέρας μου εν Θεώ μου, επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθη εν σωτηρίω σου.

Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος Ήχος πλ. δ’

Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος ισάριθμοι, Δημιουργόν Πατέρα Θεόν, υμνείτε τόν συγκαταβάντα Λόγον, καί τό πύρ εις δρόσον μεταποιήσαντα, καί υπερυψούτε, τό πάσι ζωήν παρέχον, Πνεύμα πανάγιον εις τούς αιώνας.

Ευλογητός Κύριος ο Θεός Ήχος πλ. δ’

Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ο εγείρας κέρας σωτηρίας ημίν, εν οίκω Δαυίδ τού παιδός αυτού, εν οίς επεσκέψατο ημάς, ανατολή εξ ύψους, καί κατεύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης.

Έφριξε πάσα Ήχος πλ. δ’

Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκών κατήλθεν μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτοκον οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Η κεκομμένη τήν άτoμον έτεμε Ήχος πλ. δ’

Η κεκομμένη τήν άτoμον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν τό ύδωρ Κατεπόντισε, Ικαί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή δέ ανεμέλπετο, Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Η τού στόματός σου απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Η τού στόματός σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις, τήν οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τώ κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, τό ύψος ημίν τής ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν, Αλλά σοίς λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τώ Λόγω Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημων.

Θάλασσαν έπηξας Ήχος πλ. δ’

Θάλασσαν έπηξας, βυθίσας σύν άρμασι τόν αλαζόνα Φαραώ και λαόν διέσωσας αβρόχως Κύριε, καί εισήγαγες αυτούς εις όρος αγιάσματος, βοώντας, Άσωμέν σοι τώ Θεώ ημών, ωδήν επινίκιον, τώ εν πολέμοις κραταιώ.

Θεού συγκατάβασιν Ήχος πλ. δ’

Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ίδετε, ίδετε Ήχος πλ. δ’

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός, ο πρίν γενέσθαι τό πάν, καί πρό τού στήναι τήν γήν καί τόν ουρανόν, γινώσκων τά πάντα, ως όλος ών εν Πατρί, καί όλον φέρων εν εμοί.

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός ημών, ο καθιερώσας απαρχήν υμίν δεκτήν, τήν εξ ημερών όλου τού έτους αποδεκάτωσιν, καί ταύτην δούς τώ λαώ μου, εις εκλύτρωσιν παθών, εις σωτηρίας αρχήν.

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός υμών, ο πρό τών αιώνων γεννηθείς εκ τού Πατρός, καί εκ τής Παρθένου επ' εσχάτων, δίχα ανδρός κυηθείς, καί λύσας τήν αμαρτίαν, τού προπάτορος Αδάμ ως φιλάνθρωπος.

Ίδετε, ίδετε, ότι εγώ ειμι ο Θεός, ο πάλαι τόν Ισραήλ, εν ερυθρά θαλάσση διαγαγών, καί σώσας καί θρέψας, καί εκ δουλείας πικράς, ελευθερώσας Φαραώ.

Ιλασθητί μοι Σωτήρ Ήχος πλ. δ’

Ιλασθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Ίνα τί με απώσω Ήχος πλ. δ’

Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Κύριε ο Θεός ημών Ήχος πλ. δ’

Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δός ημίν, Κύριε ο Θεός ημών, κτήσαι ημάς, Κύριε, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν.

Κύριε, ει καί κριτηρίω στιχηρά Ήχος πλ. δ’

Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.

Κύριε, παρίστατο κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Κυρίως Θεοτόκον Ήχος πλ. δ’

Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε Αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες.

Μεγαλύνομέν σε Ήχος πλ. δ’

Μεγαλύνομέν σε τήν Μητέρα τού Θεού, καί δοξάζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, ως Σωτήρα τεκούσαν τών ψυχών ημών

Μουσικών οργάνων Ήχος πλ. δ’

Μουσικών οργάνων συμφωνούντων, καί λαών απείρων προσκυνούντων, εικόνι τή εν Δεηρά, τρείς Παίδες μή πεισθέντες, τόν Κύριον ανύμνουν, καί εδοξολόγουν, εις πάντας τούς αιώνας.

Μυστικώς εί Θεοτόκε Παράδεισος Ήχος πλ. δ’

Μυστικώς εί Θεοτόκε Παράδεισος, αγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, υφ' ού τό τού Σταυρού, ζωηφόρον εν γή, πεφυτουργηται δένδρον, Διό νύν υψουμένου, προσκυνούντες αυτόν σέ μεγαλύνομεν.

Μυστικώς ο Προφήτης προορών Ήχος πλ. δ’

Νικηταί τυράννου Ήχος πλ. δ’

Νικηταί τυράννου, καί φλογός τή χάριτί σου γεγονότες, οι τών εντολών σου σφόδρα αντεχόμενοι Παίδες εβόων, ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις Ήχος πλ. δ’

Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις, παλάμας, Ιωνάς, σταυροειδώς διεκπετάσας, τό σωτήριον πάθος προ, διετύπου σαφώς, Όθεν τριήμερος εκδύς, τήν υπερκόσμιον Ανάστασιν υπεζωγράφησε, τού σαρκί προσπαγέντος Χριστού τού Θεού, καί τριημέρω εγέρσει τόν κόσμον φωτίσαντος.

Ο Αγγελός σου Κύριε Ήχος πλ. δ’

Ο απερίγραπτος Λόγος κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Ο απερίγραπτος Λόγος τού Πατρός, εκ σού Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καί τήν ρυπωθείσαν εικόνα εις τό αρχαίον αναμορφώσας, τώ θείω κάλλει συγκατέμιξεν. Αλλ' Ομολογούντες τήν σωτηρίαν, έργω καί λόγω ταύτην ανιστορούμεν.

Ο δι' Αγγέλου Παίδας Ήχος πλ. δ’

Ο δι' Αγγέλου Παίδας, εκ πυρός διασώσας, καί τήν βροντώσαν κάμινον, μεταβαλών εις δρόσον, ευλογητός εί Κύριε ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ο διά βρώσεως τού ξύλου Ήχος πλ. δ’

Ο διά βρώσεως τού ξύλου, τώ γένει προσγενόμενoς θάνατος, διά Σταυρού κατήργηται σήμερον, τής γάρ Προμήτορος η παγγενής κατάρα διαλέλυται, τώ βλαστώ τής αγνής Θεομήτορος, ήν πάσαι αι Δυνάμεις, τών ουρανών μεγαλυνουσι.

Ο εκ νυκτός αγνοίας Ήχος πλ. δ’

Ο εκ νυκτός αγνοίας, θεογνωσία φαιδρύνας τά πέρατα, φώτισόν με τώ όρθρω, τής φιλανθρωπίας σου Κύριε.

Ο εν αρχή τήν γήν Ήχος πλ. δ’

Ο εν Εδέμ Παράδεισος Ήχος πλ. δ’

Ο εν Εδέμ Παράδεισος ποτέ, τό ξύλον τής γνώσεως, ανεβλάστησεν εν μέσω τών φυτών, η Εκκλησία σου Χριστέ, τόν Σταυρόν σου εξήνθησε, τόν πηγάσαντα τώ κόσμω τήν ζωήν, αλλά τό μέν εθανάτωσε, βρώσει φαγόντα τόν Αδάμ, τό δέ εζωοποίησε, πίστει σωθέντα τόν Ληστήν, ού τής αφέσεως, κοινωνούς ημάς ανάδειξον, Χριστέ ο Θεός, ο τώ πάθει σου λύσας, τήν καθ' ημών μανίαν τού εχθρού, καί αξίωσον ημάς, τής βασιλείας σου Κύριε.

Ο Προφήτης Αββακούμ Ήχος πλ. δ’

Ο Προφήτης Αββακούμ, τοίς νοεροίς οφθαλμοίς προεώρα Κύριε, τήν παρουσίαν σου, διό καί ανέκραζεν, Από θαιμάν ήξει ο Θεός, Δόξα τή δόξη σου Χριστέ, δόξα τή συγκαταβάσει σου.

Ο στεγάζων εν ύδασι Ήχος πλ. δ’

Ο στεγάζων εν ύδασι, τά υπερώα αυτού, ο τιθείς θαλάσση όριον ψάμμον, καί συνέχων τό πάν, σέ υμνεί ήλιος, σέ δοξάζει σελήνη, σοί προσφέρει ύμνον πάσα κτίσις, τώ Δημιουργώ καί Κτίστη.

Ο στερεώσας κατ' αρχάς Ήχος πλ. δ’

Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε φιλάνθρωπε.

Ο στερεώσας λόγω Ήχος πλ. δ’

Ο στερεώσας Λόγω τούς ουρανούς, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας πολλών, στερέωσόν με πρός ύμνον, τής δοξολογίας σου Κύριε.

Ο τούς Παίδας δροσίσας Ήχος πλ. δ’

Ο τούς Παίδας δροσίσας εν καμίνω, καί παρθένον φυλάξας μετά τόκον, τήν σέ τεκούσαν, ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Οι εκ τής Ιουδαίας Ήχος πλ. δ’

Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες, εν Βαβιλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου, Κατεπάτησαν ψάλλοντες, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Οι θεορρήμονες Παίδες Ήχος πλ. δ’

Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην, καταπατούντες υπέψαλλον, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Οι Μάρτυρές σου Κύριε απόστιχα Ήχος πλ. δ’

Οι Μάρτυρές σου Σωτήρ, πολλάς βασάνους υπέμειναν, τώ πόθω σου τάς ψυχάς, τρωθέντες οι Άγιοι, τής σής ορεγόμενοι, αϊδίου δόξης, καί γλυκείας σου μεθέξεως.

Οι τής Χαλδαίας καμίνου Ήχος πλ. δ’

Οι τής Χαλδαίας καμίνου, τήν πανώλεθρον δύναμιν σβέσαντες, μορφή Αγγέλου συγκαταβάντος, τώ Δημιουργώ Νεανίαι εκραύγαζον, Ευλογητός εί καί αινετός, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ορθρίζει τό πνεύμά μου Ήχος πλ. δ’

Ορθρίζει τό πνεύμά μου, πρός σέ ό Θεός, διότι φώς τά προστάγματα, τής παρουσίας σου, εν αυτοίς ούν καταύγασον, τόν νούν ημών Δέσποτα, καί οδήγησον, έν τρίβω ζωής.

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Ήχος πλ. δ’

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε, Σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν

Όρους παρήλθες Ήχος πλ. δ’

Όρους παρήλθες τής φύσεως,τόν Δημιουργόν συλλαβούσα καί Κύριον, καί πύλη σωτηρίας τώ κόσμω γέγονας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλυvομεν.

Ουκ έστιν άγιος Ήχος πλ. δ’

Ουκ έστιν άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, όν υμνεί πάσα κτίσις, ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε.

Ουρανίας αψίδος Ήχος πλ. δ’

Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας Δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Παίδες Εβραίων Ήχος πλ. δ’

Παίδες Εβραίων εv καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ, μετέβαλον βοώvτες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώvας.

Παίδες θεοσεβείς Ήχος πλ. δ’

Παίδες θεοσεβείς εν Βαβυλώνι, εικόνι χρυσή ου προσεκύνησαν, αλλ' εν μέσωκαμίνου, πυρός δροσιζόμενοι, τήν ωδήν ανέμελπον λέγοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τάς εναντίας δυνάμεις κατεπάτησας Πολύαθλε, καί στέφει ουρανίω εστέφθης αιωνίως, ως αήττητος.

Πρός τόν δυνάμενον σώζειν Ήχος πλ. δ’

Πρός τόν δυνάμενον σώζειν με Κύριον, εκ βυθού αμαρτιών εβόησα, καί εκ φθοράς ανήγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος.

Ράβδος εις τύπον Ήχος πλ. δ’

Ράβδος εις τύπον τού μυστηρίου παραλαμβάνεται, τώ βλαστώ γάρ προκρίνει τόν ιερέα, Τή στει ρευουση δέ πρώην, Εκκλησία νύν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος καί στερέωμα.

Σέ τήν απειρόγαμον Ήχος πλ. δ’

Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν.

Σταυρόν χαράξας Μωσής Ήχος πλ. δ’

Σταυρόν χαράξας Μωσής, επ' ευθείας ράβδω, τήν Ερυθράν διέτεμε, τώ Ισραήλ πεζεύσαντι, τήν δέ επιστρεπτικώς, Φαραώ τοίς άρμασι, κροτήσας ήνωσεν, επ' εύρους διαγράψας τό αήττητον όπλον, Διό Χριστώ άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Στερέωσον ημών τόν νούν Ήχος πλ. δ’

Στερέωσον ημών τόν νούν καί τήν καρδίαν, ο τούς ουρανούς τώ λόγω στερεώσας, εις τό υμνείν καί δοξάζειν σε τόν Σωτήρα, καί λυτρωτήν καί πανοικτίρμονα.

Σύ εί τό στερέωμα Ήχος πλ. δ’

Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου.

Σύ μου ισχύς, Κύριε Ήχος πλ. δ’

Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη Αββακούμ σοι κραυγάζω, τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Συνεχόμενον δέξαι με Ήχος πλ. δ’

Συνεχόμενον δέξαι με φιλάνθρωπε, εκ πταισμάτων πολλών, προσπίπτοντα τοίς οικτιρμοίς σου, ως τόν Προφήτην Κύριε, καί σώσόν με.

Τή υπερμάχω κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου Θεοτόκε, Αλλ' ως έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι, Χαίρε νύμφη ανύμφευτε.

Τήν αγνήν ενδόξως τιμήσωμεν Ήχος πλ. δ’

Τήν αγνήν ενδόξως τιμήσωμεν, λαοί Θεοτόκον, τήν τό πύρ τής θεότητος, δεξαμένην εν γαστρί αφλέκτως, εν ύμνοις μεγαλύνωμεν.

Τήν δέησιν εκχεώ Ήχος πλ. δ’

Την δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Iωνάς, Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε.

Τήν ένδοξον στιχηρά Ήχος πλ. δ’

Τήν ένδοξον καί άχραντον Θεοτόκον αληθή, ως Μητέρα τού Θεού, ανυμνήσωμεν ευσεβώς, χαιρετίζοντες αυτήν ως ο Άγγελος, Χαίρε Μήτηρ αγία, τού σαρκωθέντος Υιού τού Θεού, χαίρε ενδιαίτημα τού αγίου Πνεύματος, η πρεσβεύουσα αεί υπέρ ημών, εις τό σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τήν Σοφίαν καί Λόγον κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Τήν Σοφίαν καί Λόγον εν σή γαστρί, συλλαβούσα αφράστως Μήτηρ Θεού τώ κόσμω εκύησας, τόν τόν κόσμον κατέχοντα, καί εν αγκαλαις έσχες, τόν πάντα συνέχοντα, καί εκ μαζών εθήλασας, τόν πάντας εκτρέφοντα, Όθεν δυσωπώ σε, Παναγία Παρθένε, ρυσθήναι πταισμάτων μου, όταν μέλλω παρίστασθαι, πρό προσώπου τού Κτίστου μου, Δέσποινα Παρθένε αγνή τήν σήν βοήθειαν τότε μοι δώρησαι, καί γάρ δύνασαι, όσα θέλεις πανύμνητε.

Τής τών παθών με αχλύος Ήχος πλ. δ’

Τής τών παθών με αχλύος, ως εκ νυκτός βαθυτάτης λυτρούμενος, ορθρίζειν αξίωσον, τό πνεύμά μου δέομαι, εν φωτί ημέρας, τών σών προσταγμάτων Χριστέ.

Τί υμάς καλέσωμεν στιχηρά Ήχος πλ. δ’

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι; Χερουβίμ; ότι υμίν επανεπαύσατο Χριστός. Σεραφίμ; ότι απαύστως εδοξάσατε αυτόν. Αγγέλους; τό γάρ σώμα απεστράφητε. Δυνάμεις; ενεργείτε εν τοίς θαύμασι. Πολλά υμών τά ονόματα, καί μείζονα τά χαρίσματα, πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τό ασάλευτον στήριγμα κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Τό ασάλευτον στήριγμα, τό τής πίστεως, καί σεβάσμιον δώρημα, τών ψυχών ημών, τήν Θεοτόκον εν ύμνοις μεγαλύνωμεν πιστοί. Χαίρε η τήν πέτραν τής ζωής, εν γαστρί σου χωρήσασα, χαίρε τών περάτων η ελπίς, θλιβομένων αντίληψις, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Τό προσταχθέν μυστικώς κάθισμα Ήχος πλ. δ’

Τό προσταχθέν μυστικώς, λαβών εν γνώσει, εν τή σκηνή τού Ιωσήφ, σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων τή Απειρογάμω, ο κλίνας τή καταβάσει τούς ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλος εν σοί. Όν καί βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζειν σοι, χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε!

Τόv εv όρει, αγίω δοξασθέvτα Ήχος πλ. δ’

Τόv εv όρει, αγίω δοξασθέvτα, καί εν βάτω, πυρί τό τής Παρθέvου, τώ Μωϋσεί μυστήριοv γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν άναρχον Βασιλέα τής δόξης Ήχος πλ. δ’

Τόν άναρχον Βασιλέα τής δόξης, όν φρίττουσι στρατιαί τών Αγγέλων, υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν αόρατον μορφή Ήχος πλ. δ’

Τόν αόρατον μορφή, θεϊκή δεξαμένη, απειρόγαμε Παρθένε καί Μήτηρ, ύμνοις τόν τόκον σου μεγαλύνομεν

Τόν Βασιλέα τών ουρανών Ήχος πλ. δ’

Τόν Βασιλέα τών ουρανών όν υμνούσι, στρατιαί τών Αγγέλων υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν εκ vυκτός αγνωσίας Ήχος πλ. δ’

Τόν εκ vυκτός αγνωσίας, επί τήν ψυχάλωτοv οδόv αεί πλανώμενον, φωτί τής γvώσεώς σου Κύριε, ποδηγών με εν τή τρίβω τώv εντολώv σου καθοδήγησοv.

Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα Ήχος πλ. δ’

Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τό τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας

Τόν ζόφον τής ψυχής μου Ήχος πλ. δ’

Τόν ζόφον τής ψυχής μου διασκέδασον, φωτοδότα Χριστέ ο Θεός, τό αρχέγονον σκότος διώξας τής αβύσσου, καί δώρησαί μοι τό φώς τών προσταγμάτων σου Λόγε, ίνα ορθρίζων δοξάζω σε

Τόν Ιωvάν εν τώ κήτει Κύριε Ήχος πλ. δ’

Τόν Ιωvάν εν τώ κήτει Κύριε, μοvώτατοv κατώκισας, εμέ δέ τόv πεπεδημένον, εν άρκυσι τού εχθρού, ώς εκ φθοράς εκείvον δ ιάσωσον.

Τόν προδηλωθέντα Ήχος πλ. δ’

Τόν προδηλωθέντα εν όρει τώ Noμοθέτή, εν πυρί καί βάτω τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνωμεν.

Τόν φόβον σου Ήχος πλ. δ’

Τόν φόβον σου Κύριε, εμφύτευσον ταίς καρδίαις τών δούλων σου, καί γενού ημίν στερέωμα, τοίς σέ εv αληθεία, επικαλουμέvοις.

Τώ εκτινάξαντι Ήχος πλ. δ’

Τώ εκτινάξαντι Θεώ, τόν Φαραώ εν θαλάσση Ερυθρά, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται

Τώ συντρίψαντι πολέμους Ήχος πλ. δ’

Τώ συντρίψαντι πολέμους, εν βραχίονι αυτού, καί διαβιβάσαντι, τόν Ισραήλ εν Ερυθρά θαλάσση, άσωμεν αυτώ, ως λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται.

Τών Αποστόλων τό κήρυγμα κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Τών Αποστόλων τό κήρυγμα, καί τών Πατέρων τά δόγματα, τή Εκκλησία μίαν τήν πίστιν εκράτυνεν, ή καί χιτώνα φορούσα τής αληθείας, τόν υφαντόν εκ τής άνω θεολογίας, ορθοτομεί καί δοξάζει, τής ευσεβείας τό μέγα Μυστήριον.

Τών Χαλδαίων η κάμινος Ήχος πλ. δ’

Τών Χαλδαίων η κάμινος, πυρί φλογιζομένη, εδροσίζετο Πνεύματος, Θεού επιστασία, οι Παίδες υπέψαλλον, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων.

Υγράν διοδεύσας Ήχος πλ. δ’

Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν.

Φώτισον ημάς Ήχος πλ. δ’

Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασί σου Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην, παράσχου ημίν φιλάνθρωπε.

Χιτώνά μοι παράσχου Ήχος πλ. δ’

Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος, φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών.

Ώ τού παραδόξου θαύματος στιχηρά Ήχος πλ. δ’

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου καιvού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεν, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύο ληστών κρεμάμενοv, όν ανωδίνως φρικτώς εκύησεν, έκλαιε κράζουσα, Οίμοι τέκνον φίλτατοv! πώς σε δεινός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεν;

Ώ τρισμακάριστον ξύλον! Ήχος πλ. δ’

Ώ τρισμακάριστον ξύλον! εν ώ ετάθη Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, δι' ού πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας, τώ εν σοί δελεασθείς, Θεώ τώ προσπαγέντι σαρκί, τώ παρέχοντι, τήν ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών.

Ως απαρχάς τής φύσεως κοντάκιον Ήχος πλ. δ’

Ως απαρχάς τής φύσεως, τώ φυτουργώ τής κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τούς θεοφόρους Μάρτυρας, ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη βαθεία, τήν Εκκλησίαν σου, διά τής Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.

Ως τόν Προφήτην ερρύσω Ήχος πλ. δ’

Ως τόν Προφήτην ερρύσω, εκ βυθού κατωτάτου, Χριστέ ο Θεός, καμέ τών πταισμάτων μου, ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου δέομαι.

Ως ύδατα θαλάσσης φιλάνθρωπε Ήχος πλ. δ’

Ως ύδατα θαλάσσης φιλάνθρωπε, τά κύματα τού βίου χειμάζει με, αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού κήτους, ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, εύσπλαγχνε Κύριε.